مصلح الدین ادیب‌حسامی کارشناس ارشد فیزیوتراپی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره عضله پیریفورمیس اظهار کرد: پیریفورمیس یک عضله کوچک بوده که قطر آن در حدود ۵ تا ۱۰ سانتی متر و طول آن ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر است، این عضله از قسمت سر استخوان ران یا گردن استخوان ران آغاز و به لگن متصل می‌شود و از روی عصب سیاتیک عبور می‌کند، در برخی افراد عصب سیاتیک عضله پیریفورمیس را سوراخ و از داخل این عضله عبور می‌کند سپس به سمت پایین می‌رود.

بیشتر بخوانید: عواملی که موجب لگن درد می‌شوند

او بیان کرد: عضله پیریفورمیس در چرخش ران نقش دارد، اسپاسم این عضله بسیار شایع است به طوری که اسپاسم عضله پیریفورمیس اغلب در ورزشکاران دیده می‌شود، ولی این افراد به علت اینکه حرکات کششی را پس از سرد کردن بدن انجام می‌دهند، به اسپاسم این عضله دچار نمی‌شوند.

اسپاسم عضله پیریفورمیس، زنان را هدف قرار می‌دهد

این کارشناس ارشد فیزیوتراپی افزود: اسپاسم عضله پیریفورمیس در زنان بیشتر رخ می‌دهد و علت آن پهن بودن استخوان لگن نسبت به جثه است، البته کمبود مواد معدنی مانند منیزیم و ویتامین‌های گروه B این اسپاسم را تشدید می‌کند، این اسپاسم نه تنها در عضله پیریفورمیس بلکه در عضلات دیگر اندام تحتانی و فوقانی و حتی ستون فقرات اتفاق می‌افتد.

بیشتر بخوانید: درد سیاتیک چیست؟ +علت‌ها و درمان آن

ادیب‌حسامی تاکید کرد: کارمندان به علت نشستن‌های طولانی مدت روی صندلی‌های سفت اغلب به اسپاسم عضله پیریفورمیس و درد‌های سیاتیک دچار می‌شوند، درد‌های سیاتیک می‌تواند ناشی از سندروم پیریفورمیس باشد، این درد‌ها از لگن و خود عضله پیریفورمیس آغاز می‌شوند، درد عضله مانند درد محل تزریق آمپول در بدن است.

سه تمرین ورزشی برای درمان سندروم پیریفورمیس

او تصریح کرد: در تمرین نخست فرد روی صندلی یا سطحی بلند می‌نشیند و ۲ پایش را روی زمین قرار می‌دهد سپس مچ پایی را که عضله آن به اسپاسم یا درد دچار است، روی زانوی پای مقابل قرار می‌دهد و هر ۲ دست را روی ۲ زانویش قرار می‌دهد سپس بدون خم کردن کمر از ناحیه لگن به سمت جلو خم می‌شود تا جایی که کشسش را در عضله پیریفورمیس احساس کند، بدن را ۳۰ شماره در این وضعیت نگه می‌دارد سپس رها می‌کند، این تمرین باید روزانه پنج بار، هر بار ۱۰ مرتبه تکرار شود.

این کارشناس ارشد فیزیوتراپی گفت: در تمرین دوم فرد به پشت دراز می‌کشد سپس هر ۲ پا را خم می‌کند در حالی که کف پا‌ها روی زمین است، مچ پایی را که عضله آن به اسپاسم یا درد دچار است روی زانوی پای مقابل قرار می‌دهد و از بین پا‌ها یکی از دست‌ها را عبور می‌دهد به طوری که دست دیگر کنار پای سالم است سپس همان پا را به سمت شکم می‌کشد به طوری که پای دچار آسیب هم با آن بالا بیاید.

ادیب حسامی اظهار کرد: در تمرین سوم فرد به پشت دراز می‌کِشد و هر ۲ پایش را دراز می‌کند سپس آن پایی را قصد دارد بکِشد، خم می‌کند و کف پایش را سمت مقابل پای مقابل قرار می‌دهد به طور مثال اگر قصد دارد پای راست را بکشد، کف پای راست را سمت چپ پای چپ قرار می‌دهد و با دست چپ زانوی پای راست را می‌گیرد و آن را به سمت شانه مقابل (شانه چپ) می‌کِشد، این تمرین را مبتلایان به دیسک کمر هم می‌توانند انجام دهند در حالی که تمرین‌های اول و دوم را این افراد بهتر است انجام ندهند.

او یادآوری کرد: سندروم پیریفورمیس می‌تواند با دیسک کمر همراه باشد اگر دیسک کمر خیلی شدید نبوده، دیسک کمر، درد در کمر را ایجاد می‌کند، به طوری که برخی اوقات مشاهده می‌شود فرد این سندروم را درمان می‌کند و درد انتشاری از بین می‌رود در حالی که کمر درد هنوز باقی است در چنین شرایطی احتمال ابتلا به دیسک کمر وجود دارد.

انتهای پیام/