دستاورد جدید محققان نانو؛
ساخت نانولیزر‌هایی که اختلالات عصبی را هدف می‌گیرند
محققان موفق به ساخت ایمپلنت‌های نانولیزری شدند که راه را برای درمان‌های جدید اختلالات عصبی هموارتر می‌کند.
به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، دانشمندان مدت‌ها است که در حال تحقیق بر روی روش‌های اعمال فشار نور با هدف بهبود نتایج درمانی بیمار در شرایط مختلف هستند.
این روش‌ها شامل استفاده از اشکال مختلف لیزردرمانی برای حمله به سلول‌های سرطانی است که می‌تواند بافت‌های بیمار را از مناطق حساس جدا و پروتئین‌های سمی مغزی که می‌توانند منجر به آلزایمر و پارکینسون شوند، را از بین ببرند. از این رو لیزر‌ها به عنوان ابزاری برای تشخیص سرطان‌ها و سایر بیماریها، از پتانسیل بسیار خوبی برخوردار هستند.
به عنوان مثال، در اوایل سال جاری، دانشمندان دانشگاه آرکانزاس مقاله‌ای را منتشر کردند که در آن از لیزر برای گرم کردن سلول‌های توموری موجود در گردش خون استفاده می‌کند به گونه‌ای که از طریق سونوگرافی قابل تشخیص باشند. سپس با استفاده از همان لیزر، از خارج بدن، سلول‌ها بیشتر گرم می‌شوند و از بین می‌روند.
بیشتر بخوانید: دارو‌های نانو از ایران به آسیا و اروپا صادر می‌شود
اما به تازگی دانشمندان دانشگاه نورث وسترن و کلمبیا لیزر جدید زیست سازگاری ساخته اند که می‌تواند بدون آسیب به بافت، در آن قرار بگیرد. این لیزر کمتر از ۱۵۰ نانومتر ضخامت و نیاز به انرژی بسیار کمی دارد. در این لیزرهاز این رو محققان امیدوارند، که این ابزار‌های میکروسکوپی بتوانند راه را برای روش‌های درمانی جدید در اختلالات عصبی و تشخیص بیماریها باز کنند.
این ابزار تازه توسعه یافته عمدتا از شیشه ساخته می‌شود و بین ۵۰ تا ۱۵۰ نانومتر ضخامت دارد که تقریباً هزار برابر از موی انسان نازک‌تر است. پیش از این پیشرفت‌هایی در زمینه ایجاد لیزر در این مقیاس حاصل شده بود، اما آن‌ها به طور کلی در آن‌ها از نور ماوراء بنفش بهره گرفته می‌شد که همیشه ایده آل نیست.
در مقابل، این محققان در ایده جدیدشان، به فرآیندی موسوم به ارتقاء فوتون، که در آن فوتون‌های کم مصرف جذب می‌شوند و به یک فوتون واحد با بازده انرژی بالاتر منتقل می‌شوند، روی آوردند. با انجام این کار، آن‌ها فوتون‌های مادون قرمز با قابلیت سازگاری با انرژی کم به پرتو‌های لیزر مرئی تبدیل شدند.
به گفته محققان، این نانولیزر‌ها علاوه بر داخل بدن، می‌تواند در سایر فضا‌های محدود مانند مدار‌های کوانتومی و ریزپردازنده‌ها هم کاربرد‌هایی پیدا کند.
نتایج تحقیقات این تیم در مجله Nature Material منتشر شده است.
انتهای پیام/
