در ۵ سال اخیر، پرسپولیس و استقلال بازیکن خارجی زیادی را جذب کردند. بازیکنانی که بدون هیچ تست فنی و بعضاً بدون کارنامه موفقی به ایران می‌آیند و با کمک ایجنت‌های معروف، که نفوذ بالایی در باشگاه‌های سرخ‌آبی پایتخت دارند، با این باشگاه‌ها قراردادهای سنگینی منعقد کردند. شاید در ابتدا این موضوع ساده به نظر برسد و به قول برانکو گاهی بازیکنی نتواند در یک باشگاه توانایی فنی‌اش را به نمایش بگذارد اما وقتی روند جذب بازیکنان بی‌کیفیت در استقلال و پرسپولیس را  بررسی می‌کنیم، می‌بینیم هرساله حداقل یک یا چند بازیکن خارجی به این باشگاه‌ها می‌آیند و بدون ارائه کیفیت فنی مناسب و با دریافت چند صد هزار دلار، به کشور خود باز می‌گردند.

بررسی باشگاه استقلال از سال ۹۳ تا به حال نشان می‌دهد این باشگاه در این ۵ سال ۲۱ بازیکن خارجی جذب کرده که در این میان برخی از این بازیکنان با کیفیت فنی مطلوبی به استقلال آمدند و برخی هم بدون تاثیر خاصی، یا با دریافت مبالغ دلاری کلان و یا با شکایت، از باشگاه جدا شدند. هندریک هلمکه، ریوالدو باربوزا، آلبرتو داسیلوا، الحاجی گرو، مارکوس نیومایر، بویان نایدنوف و پرو پئیچ از بازیکنانی بودند که بدون کیفت فنی مناسب آمدند و قرارداد بستند و با شکایت و و یا توافق مبلغ قراردادشان را گرفتند و رفتند.

در کنار باشگاه استقلال، پرسپولیسی‌ها هم در ۵ سال اخیر با ١۴ بازیکن خارجی قرارداد بسته‌اند که البته اگر بسته بودن دو پنجره نقل‌وانتقالی نبود شاید از این حیث کم‌تر از رقیب سنتی خود عمل نمی‌کردند. از بین ١۴ بازیکن خارجی‌ پرسپولیسی‌ها، بازیکنانی چون ماریو بودیمیر، آنتونی گولچ، ولادیمیر پریموف، اولکسی پولیانسکی، ژوزه تادئو بدون ارائه کیفیت فنی مناسب، قراردادی سنگین منعقد کردند و با شکایت و یا توافق از پرسپولیس جدا شدند. البته سرخپوشان تهران امسال هم با نظر کالدرون بازیکنی آورده‌اند که با قراردادی حدود ۵۵٠هزار دلاری، هنوز نتوانسته انتظارات را برآورده کند.

بررسی همین موارد نشان می‌دهد در پنج سال اخیر سرخ آبی‌های پایتخت فقط ١٢ بازیکن خارجی بی‌کیفیت به فوتبال ایران آورده‌اند. بازیکنانی که گفته می‌شود به اصرار مربی وقت تیم، با آن‌ها قراداد امضا می‌شود و بعد از گذشت چند ماه، با اصرار همان مربی، به خاطر ضعف فنی جدا می‌شوند و در نهایت هم دلارهای بی‌زبان، روانه جیب این بازیکنان و واسطه‌های‌شان می‌شود.

پرسپولیس و استقلال دو باشگاهی هستند که با وجود استفاده نکردن از بودجه دولتی، وزارت ورزش متولی آن‌ها محسوب می‌شود. این دو باشگاه در چند سال اخیر با طراحی سامانه‌های هواداری، به نوعی با پول هواداران‌شان اداره شده‌اند اما نبود نظارت مناسب باعث شده، با بی تدبیری مدیران وقت و سودجویی برخی واسطه‌ها، به خاطر بازیکنان خارجی بی‌کیفیت، پول زیادی از حساب سرخ‌آبی‌ها به هدر برود. شاید در این سال‌ها اگر نظارت بیش‌تری از سوی متولی این دو باشگاه یعنی وزارت ورزش بود، ایجنت‌ها هم جرات نمی‌کردند برای پرکردن جیب خود، دست به دامان بازیکنان بی‌کیفیت شوند. تمام اهالی فوتبال بر این باورند حضور بازیکنان خارجی با کیفیت می‌تواند به پیشرفت فوتبال ایران کمک کند اما به گواه کارشناس اگر قرار است بازیکنی خارجی به فوتبال ایران بیاید، باید بازیکنی باشد که یک سر و گردن از ایرانی‌ها بالاتر باشد نه بازیکنی که صرفا برای پر کردن جیب خود و واسطه‌ها به فوتبال ایران بیاید.

در همین حال انتظار می‌رود وزارت ورزش با تدوین سازوکاری، نظارت بیش‌تری روی دو باشگاه تحت مالکیتش داشته باشد تا شاید در آینده کم‌تر شاید هدر رفتن، سرمایه این دو باشگاه باشیم.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/