یک تصویرساز با اشاره به مشکلات عرصه تصویرگری، کم رنگ شدن بحث هویت و تغییر سلیقه جامعه را عامل تولید آثار غیرایرانی دانست.

علی میری طراح و تصویرگر در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در واکنش به انتقاد مصطفی رحمان‌دوست مبنی بر این که بسیاری از تصویرگران عرصه کودک، با سلیقه آن طرف آب کار می‌کنند، گفت: این ادعا احتیاج به آماری دقیق دارد که من ندارم و احتمالا ایشان داشته‌اند. کار تصویرگر وقتی معنا پیدا می‌کند که تولید محتوای مناسبی هم صورت بگیرد. خود آقای رحمان دوست طی سال‌های اخیر، چند کتاب جدید توانسته بنویسد؟

این نقاش ادامه داد: اصلا نگاه ایرانی در تصویرسازی یعنی چه؟ آیا منظور تولید کتاب حسنی یا بازگشت به نقاشی‌های قجری است؟ وقتی کتاب سیندرلا فروش دارد، ولی معادل ایرانی آن ندارد، طراح باید چه کار کند؟ جدا از بحث تصویرگری، در تولید انیمیشن یا حتی پوشاک، مگر چقدر نگاه و هویت ایرانی مورد توجه قرار می‌گیرد؟ امروزه اینترنت، رسانه و ماهواره هویت را از کودکان ما گرفته‌اند. وقتی اقبال جامعه‌ای که طراح باید از آن کسب درآمد کند، به سمت بیرون است، چگونه می‌شود ساختارشکنی کرد و چیزی را که مخاطب دوست ندارد، تحت عنوان فرهنگ‌سازی، به او داد.

وی افزود: مفهوم پیشرفت در کشور ما به درستی تعریف نشده، لذا تصویرگر به خارجی کار کردن متهم می‌شود. در مسائلی این چنین صرفا یک عامل یا یک گروه مقصر نیست. باید همه عوامل را مدنظر قرار داد. من هم آرزو دارم کاش شرایط (از نظر بازار و اقبال مخاطب) به گونه‌ای بود که بتوان کار‌های کاملا ایرانی تولید کرد. مقصر دانستن تصویرگر به دلیل این که سراغ جشنواره‌های خارجی رفته بی‌انصافی است.

تصویرگران حمایت نمی شوند

میری درباره وضعیت تصویرگری در بازار فعلی بیان کرد: فضا برای تصویرگران به شدت تنگ شده و حمایتی صورت نمی‌گیرد. حمایتی هم اگر در فضای داخلی باشد، به یک تفکر و جریان سیاسی خاص محدود می‌شود. اما در خارج از کشور، فارغ از چرایی یا خوبی و بدی آن، به این قضایا بها داده می‌شود. تصویرگر نیاز به حمایت و دیده شدن اثرش دارد تا پیشرفت کند. حال این حمایت می‌تواند جایزه، پول، اعتبار یا حتی مهاجرت باشد.

تصویرگران در حال تعویض شغل هستند

وی در ادامه گفت: متاسفانه برخی از همکاران من در حال تعویض شغل خود هستند. مگر یک آدم چقدر می‌تواند فرهیخته باشد که در فضایی که پول در نمی‌آید، بیاید و دغدغه دومش (یعنی فرهنگ و هنر) را مطرح کند؟

این طراح همچنین به مشکلات امروز این هنر اشاره کرد: نبود قانون کپی رایت و فراگیر شدن اینترنت هم ضربه مضاعفی به این عرصه زده است این که تصویری از یک سایت برداشته و کمی ویرایش شود که نامش کار هنری نیست.

وی تاکید کرد: البته کل اقتصاد مبتنی بر کتاب دچار چالش شده و بالتبع مشاغل مرتبط با آن هم (از جمله تصویرگری) آسیب دیده‌اند. به جز چند ناشر خاص که هنوز به کارشان ادامه داده و تصاویر اورجینال خود را تولید می‌کنند و هویت مستقل خود را دارند، بقیه برای حفظ بقا و نمردن تلاش می‌کنند.

میری با اشاره به تاثبر سلیقه و رویکرد تصویرساز بر نحوه عمکلردش گفت: بعضی تصویرگران فضای فکری خودشان را دنبال می‌کنند و زیاد پیگیر سلیقه و تقاضای بازار نیستند. برخی دیگر هم تمرکزشان بر بازار است، محصول تولید کرده و پول می‌گیرند. هردوی این‌ها ارزشمند هستند. مثل دو پا که یکی به ماجراجویی و دیگری به تولید می‌پردازد؛ این مسئله منحصر به ایران نبوده و در سایر کشور‌ها هم همین‌طور است. چیزی که امروز جنبه پیشرو دارد شاید چند سال دیگر جنبه تولید به خود بگیرد.

اقبال مشتریان به سمت کار‌های غیرایرانی بیشتر شده است

این تصویرساز با قیاس شرایط فعلی تصویرگری نسبت به گذشته اظهار کرد: گر اصالت را معیار سنجش آثار قرار دهیم، می‌توان گفت کار‌های قدیمی ایرانی‌تر بودند. متاسفانه امروزه اقبال مشتریان به سمت کار‌های غیرایرانی رفته که نشان‌دهنده کم‌رنگ شدن هویت در جامعه است. ولی اگر کمیت را در نظر بگیریم، اکنون تصویرگران بیشتری در بازار مشغول کار هستند که باعث تنوع در طراحی‌ها و سبک‌ها می‌شود.

میری در پایان به جوانان تازه‌وارد عرصه طراحی و تصویرگری اشاره کرد و گفت: اولین شرط، پذیرفتن شرایط است. یعنی به جای غر زدن، بپذیریم با چنین شرایطی مواجه هستیم و سپس طبق آن برنامه ریزی کنیم. آنچه صرفا به صورت تئوری و در قالب تکنیک در دانشگاه آموخته می‌شود، در بازار کار حرفه‌ای به کار نخواهد آمد. باید روابط عمومی، مارکتینگ و جامعه‌شناسی دانست. رقابت، بازار امروز را تحت شعاع قرار داده و برندینگ آدم‌های کوچک را حذف می‌کند. تصویر سازی هم که بدون بازار معنی ندارد. باید نیاز‌های بازار را مدنظر قرار داد و طبق آن حرکت کرد.

انتهای پیام/