به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، در فوتبال گاهی بازیکنانی دیده می‌شوند که از نظر ظاهر هیچ شباهتی به یک فوتبالیست ندارند و یا استعدادی برای فوتبالیست شدن در آنها دیده نمی‌شود و تنها به دلایلی در تیم گنجانده می‌شوند. فوتبال پرطرفدارترین ورزش دنیا است که از رقابت‌های جهانی تا مسابقات باشگاهی‌ داخلی و بین‌المللی‌اش هواداران بسیاری دارد. اکثریت اعضای تیم‌ها، افرادی معروف در کشورشان یا دنیا هستند. بعضی از آنها به خاطر عملکردشان در مستطیل سبز و برخی دیگر به دلیل رفتارها و چهره‌هایی خاصی که دارند و یا حتی با زد و بند شهرت منطقه‌ای یا فرا قاره‌ای بدست آورده‌اند.که حواشی ویژه‌ای را هم به‌وجود می آورند.

علی دیا

این بازیکن سنگالی یکی از بازیکنانی که شباهتی به فوتبالیست‌ها ندارد اما با خوش شانسی تمام، فرصت حضور در لیگ برتر را پیدا کرد. این بازیکن در تیم های دسته پایین فعالیت داشت اما روزی شانس در خانه او را زد و به ساوتهمپتون دعوت شد. او از بستگان نزدیک "ژرژ وه آ "بهترین بازیکن لیبریایی بود ،بنابراین با سفارش او ،دیا راهی تیم لیگ برتری شد.در ابتدا قرار بود نیمکت نشین باشد اما شرایط تغییر کرد و او وارد زمین شد. به گفته مربی :"علی دیا طوری در زمین می دوید که انگار بامبی (شخصیت کارتونی) روی یخ می دود."

ساعدی قذافی

پسر دیکتاتور سابق لیبی به فوتبال علاقه زیادی داشت و تصمیم گرفت تا راه پدرش را ادامه ندهد و به دنبال حرفه‌ای شدن در دنیای فوتبال رفت. اما او فوتبالیست معمولی نبود چون همیشه کلی محافظ کنار زمین مواظبش بودند و در تمرینات نیز چندین ماشین او را همراهی می کرد. ساعدی حتی در سال ۲۰۰۳ به تیم ایتالیایی اودنیزه دعوت شد اما به دلیل دوپینگ به سه ماه محرومیت محکوم  شد. یکی از مربیان فوتبال در مورد او می گوید: "ساعدی شرایط متفاوتی برای بازی در فوتبال داشت هر چند بازی او خوب بود اما کسی هم اجازه نداشت از او انتقاد کند و یا از وسط بازی او را بیرون بکشد.این بازیکن می توانست با پول ،خانه،ماشین همه را بخرد و با این کار برای خود احترام می خرید."

ولادمیر تومایوف

مربی-بازیکن پدیده جدیدی در فوتبال نیست اما رئیس باشگاه-بازیکن غیر معمول است. او در دهه پنجاه زندگی خود، فوتبال را آغاز کرد و از آنجایی که رئیس باشگاه بود کسی حق اعتراض نداشت و در نهایت به دلیل ورشکستگی تیمش منحل شد و این گونه بود که فوتبال را کنار گذاشت.

محمد مصی

خرافات در بین بازیکنان فوتبال مسئله ای عادی است اما برخی در این مورد زیاده روی می‌کنند. یکی از بازیکنان بیش از اندازه خرافاتی محمد مصی بود. او با روش های مختلف قصد داشت تا تیمش را پیروز میدان کند. مصی برای دور کردن ارواح شیطانی مواد قابل اشتعال را روی زمین قرار می داد و آنها را به آتش می‌کشید.در یکی از بازی ها آتش بقدری شعله‌ور شد که خاموش کردن آن ۲۵ دقیقه زمان برد.

پینهیرو

گل زن‌ترین فوتبالیستی که توپ‌های زیادی را وارد دروازه خود کرده است، پینیرو مدافع برزیلی فلومینس بود. او در معقوله گل به خودی رو دست ماسکرانو زده بود. این بازیکن برای مدتی طولانی در فلومینس بازی می‌کرد و بسیار شگفت انگیز است که مربی با وجود این خصلت، بازیکن را در تیم نگه داشته بود. در یکی از فصل‌ها ملی پوش برزیلی ۱۰ باز دروازه خودشان را باز کرد. مربی تیم تصمیم گرفت تا برای چاره این مشکل او را در خط حمله قرار دهد، اما باز توپ را وارد دروازه خودی می‌کرد. هم تیمی‌ها برای شوخی در روز تولد ۲۵ سالگی بازیکن برای قطب نما خریدند تا جهت دروازه حریف را یاد بگیرد.

فرنس پوشکاش

معمولا فوتبالیست‌ها از نظر جوانی و تناسب اندام مورد قیاس قرار می‌گیرند، اما فرنس پوشکاش بازیکن مجارستانی این معادله را به هم زد و ثابت کرد که ماهیچه و عضله و حتی و سن و وزن نقش مهمی در افسانه شدن ندارد. او وقتی به اسپانیا رفت که ۳۰ سال سن داشت و در آنجا با تیم رئال مادرید قرار داد بست و پس از ۹ سال بازی در این تیم کهکشانی‌ها بعد از ۱۸۰ بازی ۱۵۵ گل را وارد دروازه حریف کرد. با وجود اینکه قد او ۱۷۲ و وزنش ۹۰ کیلو بود، اما این موضوع مانع پیشرفت او نشد. حتی از سوی فیفا عنوان بهترین گلزن قرن بیستم را گرفت.

تیم ملی شیلی

در سال ۱۹۶۲ جام جهانی در شیلی برگزار شد و میزبان به مقام سوم دست یافت. اما این تیم برای رسیدن به مقام قهرمانی دست به کار‌های عجیبی زد. قبل از دیدار با حریفانشان تلاش کردند تا برای بدست آوردن روحیه از خوراکی‌های مربوط به کشور‌های حریف استفاده نمایند. برای مثال قبل از رویارویی با ایتالیا، بازیکنان شروع به خوردن ماکارونی که غذای مخصوص ایتالیایی‌ها است کردند. قبل از دیدار با سوئیس پنیر خوردند و قبل از بازی با برزیل در مرحله نیمه نهایی قهوه نوشیدند. آن‌ها با تمام این تلاش‌ها شکست خوردند و به مقام سوم رسیدند.

روبین فرایدی

کتابی در مورد مهاجم انگلیسی «رابین فرایدی»با عنوان فوتبالیستی که هرگز ندیده‌اید، منتشر شد. عنوان این کتاب دروغ نیست چون او بازیکنی بود که با هیچ فوتبالیستی قابل مقایسه نیست. این بازیکن تمرینات فوتبالی خود را در مکان های نامناسب چون «کافه ها » انجام می‌داد و همیشه مست بود. بارها به دلیل حمل مواد مخدر توسط پلیس دستگیر شد و مجسمه‌های گورستان‌ها را می‌دزدید و در نهایت جنازه او در ۳۰ سالگی در آپارتمانش پیدا شد.

تیم ملی هند

تیم ملی هند تیم عجیبی بود که به دلایل اصول اخلاقی که در بازی های فوتبال داشت به جام جهانی ۱۹۵۰ نرفت. تیم ملی فوتبال هند در دهه پنجاه میلادی یکی از  قدرت‌های آن زمان آسیا بود در جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل به عنوان اولین نماینده کنفدراسیون فوتبال آسیا انتخاب شد اما پس از قرعه کشی، دلایل مختلفی از جمله هزینه‌های سفر و مشکلات مالی و کمبود زمان آماده سازی را بهانه حضور نیافتن در این مسابقات اعلام کردند، اما در واقع به علت قوانین داخلی آن زمان هندوها پابرهنه فوتبال بازی می‌کردند و به گفته منابع معتبر دلیل حضور نیافتن آن ها مخالفت فیفا با حضور پابرهنه‌ها در جام جهانی بود.

هکتور کاسترو

فوتبالیست اروگوئه‌ای که تنها بازیکنی است که با یک دست قهرمان یک دست جام جهانی فوتبال شد. او در ۱۳ سالگی به دلیل بی دقتی در بریدن چوب با اره برقی دستش را قطع کرد. اما همین بازیکن در سال ۱۹۳۰ در اولین رقابت‌های جام جهانی ستاره شد و گل اول این رقابت‌ها را زد.

انتهای پیام/