به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یک نوزاد تازه متولد شده، با صدای بلند گریه می‌کند که نشانه‌ای از سلامتی و قدرت اوست. در روز‌ها و هفته‌های آینده به سرعت والدین به این گریه‌ها عادت می‌کنند؛ اما اگر از نزدیک نگاه کنید، خواهید دید که گریه یک نوزاد کمی متفاوت از کودکان بزرگتر است: اشکی وجود ندارد.

البته اشک برای محافظت از چشم و مرطوب نگه داشتن آن لازم است. وقتی با احساسات شدید مانند غم، عصبانیت یا حتی خوشبختی مواجه می‌شویم، گریه می‌کنیم. این لحظات احساسی و گریه کردن باعث محافظت بیشتر از چشم می‌شود. اشک‌ها همچنین می‌توانند به ترشح هورمون‌های محرک استرس که ممکن است در زمان‌های سخت ایجاد شده باشند، کمک کنند.

در حالی که نوزادان با مجاری اشک متولد می‌شوند، هنوز کاملاً رشد نکرده اند. آن‌ها به اندازه کافی اشک برای پوشاندن چشم و مرطوب نگه داشتن آن تولید می‌کنند، اما برای تشکیل قطره‌هایی که باعث ریزش آن به گونه‌های چاقشان شود کافی نیست. پس از سه یا چهار هفته، مجاری اشک آور کودک معمولاً به اندازه کافی بالغ می‌شوند تا اشک‌های متشکل از احساسات قوی ایجاد کنند.

چرا نوزادان اشک و عرق ندارند؟

چشمان یک نوزاد تمایل به خشکی دارد و پوست آن نیز چنین می‌شود. مهم نیست که چقدر گرم است، یک نوزاد تازه به سختی برای دو هفته اول زندگی خود عرق می‌کند. دلیل این است که غدد عرق هنوز کاملاً کاربردی نیستند.

انسان‌ها دارای دو نوع غدد عرق به نام غدد اکروکین و غده‌های آپوکرین هستند که هر دو در نوزادان حتی با وجود اینکه عرق نمی‌کنند، کامل شکل گرفته است. غدد آپوکرین عرق را از طریق فولیکول‌های مو ترشح می‌کنند، اما تا زمانی که تغییرات هورمونی در دوران بلوغ رخ ندهد، فعال نمی‌شوند.

غدد اکرین در ماه چهارم بارداری شروع می‌شوند و ابتدا روی کف دست جنین و کف پا قرار می‌گیرند. تا ماه پنجم، غدد اکرین تقریباً کل بدن را تحت پوشش خود قرار می‌دهد. بعد از به دنیا آمدن نوزاد، فعالترین غدد اکرین در پیشانی هستند.

از آنجا که نوزادان نمی‌توانند کاملاً عرق کنند، برای خنک شدن به کمک احتیاج دارند. باید مراقب علائم گرمای بیش از حد از جمله: پوسته پوسته شدن پوست، تنفس سریع و پی در پی و کاهش فعالیت بازو‌ها و پا‌های نوزاد باشیم.

منبع: شفقنا زندگی

انتهای پیام/