گل‌های کریم مرا یاد بمباران عراقی‌ها انداخت/ نقطه تاریک برد تیم ملی رفتار بزرگتر‌ها با محبی بود
بازیکن اسبق تیم ملی گفت: سال ۱۹۸۰ وقتی مثل انصاریفرد، در یک بازی ۴ گل زدم همه فکر و ذکر خودم و هم تیمی هایم به بمباران شهر‌های ایران توسط عراق بود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تیم فوتبال کشورمان در دیدار دوم خود در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر مقابل کامبوج به برد ۱۴ بر صفر دست یافت. از اتفاقات جالب توجه در این میان به ثمر رسیدن ۴ گل توسط کریم انصاریفرد بود که پس از ۱۵ سال بار دیگر یکی از بازیکنان تیم ملی این تعداد گل را در یک بازی به ثمر رساند. ۱۵ سال قبل از چهارگانه شماره ۱۰ فعلی تیم ملی، شماره ۱۰ اسطوره‌ای فوتبال ایران و همشهری کریم انصاریفرد، علی دایی در یک بازی ۴ بار دروازه حریف را باز کرده بود. در مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۰۶، ایران با ۷ گل لائوس را شکست داد که گل‌های اول تا چهارم را علی دایی به ثمر رساند.
غیر از این دو بازیکن کریم باقری، علی اصغر مدیرروستا، ناصر محمدخانی، بهتاش فریبا نیز توانسته بودند در تیم ملی برابر حریفان ۴ گل یا بیشتر بزنند و به اصطلاح پوکر کنند!
بهتاش فریبا مهاجم دهه ۵۰ تیم ملی که در یک دیدار موفق به زدن ۴ گل شده و در همان تورنمنت (جام ملت‌های آسیا) آقای گل شد، در گفتگویی، در این باره و وضعیت تیم ملی و البته استقلال حرف زد.
متن این پرسش و پاسخ در ادامه می‌آید:
ظاهرا پیش از کریم انصاریفرد چند بازیکن دیگر هم در دیدار‌های ملی ۴ گله شده بودند که شما هم یکی از آن‌ها هستید؟
- بله! مسابقات جام ملت‌های سال ۱۹۸۰ در کویت بود. سال‌هایی که ایران درگیر جنگ ناخواسته و تحمیلی بود. روز‌هایی که ما در جام ملت‌های آسیا بودیم، ولی دل و فکرمان در تهران بود و دلشوره‌های خانواده‌های مان را داشتیم که زیر بمباران عراقی‌ها بودند.
مقابل بنگلادش ۴ گل زدید؟
- می‌توانستیم ۵ گله شوم، چون یک پنالتی هم بدست آمد که البته آن را به گل تبدیل نکردم، ولی با زدن ۴ گل به برد ۷ بر صفر تیم ملی کمک کردم. روز‌های سختی بود. ما در دیدار نیمه نهایی به کویت باختیم و در نهایت سوم شدیم و میزبان قهرمانی را از وضعیت بد روحی ما بدست آورد.
بازی تیم ملی را دیدید؟
- همین که تیم کامبوج ضدفوتبال بازی نمی‌کرد به خودی خود نشان دهنده این بود که تفکر تیمی شان مثبت است. آن‌ها با اینکه ۱۰، ۱۲ تا گل از ما خورده بودند، ولی باز هم بازی را از دروازه شان شروع می‌کردند. کامبوج تا همین ۱۰، ۱۲ سال قبل درگیر جنگ‌های داخلی بود و تازه فوتبالش جانی دوباره گرفته و با سرمربی جوانش روز‌های خوبی را در پیش دارد.
برخی بر این باور بودند که اگر تیم ملی هنوز با هدایت کی روش بازی می‌کرد دفاعی به میان می‌رفت و با گل‌های کمی از سد این تیم می‌گذشتیم! آیا سبک بازی تیم ملی تغییری کرده بود؟
- تا وقتی این بازی در شرایطی که کی روش سرمربی ایران باشد برگزار نشود نمی‌توان آن را قضاوت یا مقایسه کرد. البته سیستم تغییر کرده و در این شکی نیست. ولی نکته مهم در تیم ایران این است که تیم ملی ما مهاجمان بی رحمی دارد. طارمی، سردار و انصاریفرد را نمی‌توان مهار کرد. برای همین بود که کامبوجی‌ها این قدر گل خوردند.
اما این تیم روبروی بحرین ۰-۱ باخت و با هنگ کنگی که عراق ۰-۲ شکستش داد مساوی کرده است؟
- ما بازی شان روبروی بحرین و هنگ کنگ را ندیده ایم. ولی اینکه آن‌ها در دو بازی ۲ گل خوردند و در یک بازی ۱۴ گل نشان می‌دهد سبک بازی ایران به مراتب نسبت به قبل تهاجمی‌تر شده است. از طرفی باید این را هم در نظر گرفت که ما خیلی به موقع به گل رسیدیم. ممکن بود با تأخیر افتادن گل اول آن‌ها خودشان را پیدا می‌کردند و کار برای ما سخت‌تر می‌شد. البته این را هم اضافه کنم که این برد از پاقدم زنان مان هم بود که پس از سال‌ها به استادیوم رفته بودند.
نقطه ضعف یا منفی در تیم ایران ندیدید؟
- نکته‌ای بود که دوست دارم آن را بگویم. من وقتی در تیم ملی حضور یافتم ۲۰ یا ۲۱ ساله بودم. وقتی گل می‌زدم از سوی بزرگتر‌های تیم مانند عمونصی (عبداللهی)، پروین، روشن، حجازی و امثالهم تشویق می‌شدم و اگر اشتباهی می‌کردم همان‌ها برایم دست می‌زدند و می‌گفتند اشکالی ندارد. ولی در دیدار با کامبوج که محمد محبی ۲۰ ساله در زمین بود وقتی گل زد بزرگتر‌های تیم خیلی به او توجهی نکردند و حتی می‌دیدم که وقتی اشتباهی مرتکب می‌شد یکی دو نفر از بزرگتر‌های تیم سرش داد می‌زدند. من در آن زمان یاد گرفتم که وقتی بزرگتر شدم همان رفتار‌ها را در قبال بازیکنان جوانتر انجام بدهم. به اعتقاد من این تنها نقطه تاریک بازی ایران – کامبوج بود.
بازی با بحرین را چطور ارزیابی می‌کنید؟
- این برد می‌تواند خطر بزرگی برای تیم ملی در دیدار با بحرین باشد. ما سابقه زخم خوردن از بحرین را هم داریم و نباید در باد این برد بخوابیم.
اوضاع استقلال را چطور می‌بینید؟
- به نظرم استقلال یواش یواش خودش را پیدا می‌کند. تفکرات استراماچونی آرام آرام در تیم نشسته و نمود پیدا کرده است. نکته مهم در استقلال این دوره این است که تیم در هیچ یک از ۶ بازی لیگ و تک بازی حذفی اش همه نفراتش را در اختیار نداشته است. یا عده‌ای محروم بودند یا مصدوم یا هر دو! امیدوارم بعد از این تعطیلات تیم با نفرات کاملتری به میدان برود.
سیستم ۲-۵-۳ را چطور ارزیابی می‌کنید؟
- این سیستم روشی است که امروزه در خیلی از تیم‌های دنیا جا افتاده و به این سبک بازی می‌کنند. این نوع بازی برای عمق دادن به دفاع و تقویت دفاع‌های کناری روشی مطمئن‌تر است. در حرکات رو به جلو هم به جای اضافه شدن دو نفر به یک مهاجم نوک، دو نفر به دو مهاجم اضافه می‌شوند و پیستون‌های دونده و رونده کمک می‌کنند که تیم با توان بالاتری به خط دفاع حریف یورش ببرد.
مشکل این روز‌های استقلال چیست؟
- نبود یک مربی ایرانی کنار دست استراماچونی نمود دارد! ما همان زمان که در کمیته فنی استقلال مسئولیت داشتیم گفتیم که باید یک مربی ایرانی دم دست استراماچونی باشد. یکی مانند کریم باقری پرسپولیس که شکر خدا در استقلال هم از این طیف بچه‌ها که کار مربیگری را کرده اند و لایسنس آن را هم دارند کم نیستند. کالدرون با اینکه سال‌ها در خاورمیانه کار کرده باز هم از وجود کریم باقری کمک می‌گیرد، ولی استراماچونی که هیچ شناختی از فوتبال این منطقه و روحیات بازیکنان ایرانی ندارد باید یک نفر دم دستش باشد.
چه کسی بهتر است؟
- اصلا بحث نفر را ندارم. حتی اگر برای باشگاه مشکل است همین جواد زرینچه که هم مربیگری کرده و هم بازیکن بزرگی در تیم استقلال بوده و زبان هم می‌داند، می‌تواند کمک حال تیم باشد. بطور مثال یک مربی ایرانی می‌تواند در این روز‌ها که تبریزی دچار مشکل روحی شده و در دیدار دوستانه هم گل نمی‌زند با او حرف زده و کمکش کند.
منبع: مشرق
انتهای پیام/
