به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ‌حتما شما هم که این متن را می‌خوانید این تجربه را داشته‌باشید، که روزی تلویزیون از سختی زندگی یک نابینا گزارشی نشان می‌داده یا فیلمی از زندگی خاص نابینایی دیده‌اید و تصمیم گرفته‌اید دقایقی نابینایی را تجربه کنید.

چشمانتان را برای دقایقی بسته‌اید و سعی کرده‌اید، کوچکترین کار‌های روزانه‌تان را با چشمان بسته انجام دهید.

حتما شما هم پس از گذشت چند دقیقه کوتاه چشمانتان را باز کرده‌اید، پیش خود گفته‌اید چقدر سخت! شاید شما هم معتقد باشید نابینایی سخت‌ترین نقص جسمی است.

امروز روز جهانی عصای سفید است، یک روزجهانی که هر ساله به ما یادآور می‌شود، نابینایی هر چند معلولیت است، اما با قراردادن اندکی امکانات برای نابینایان آن‌ها هم می‌توانند فرصت‌های برابری با گذران زندگی داشته باشند.

این روز بهانه‌ای شد که دختر نابینای توانمندی را ملاقات کنم. سیما رئیسی اهل شهرستان چابهار استان سیستان بلوچستان، دانشجوی دکترا علوم سیاسی است و در حال نوشتن رساله دکترایش در خصوص شکاف جنسیتی و اثرات آن بر توسعه سیاسی منطقه بلوچستان است.

سیما از ۱۸ سالگی و بر اثر تشخیص دیررس یک بیماری مادرزادی پس از شرکت در آزمون کنکور و بر اثر فشار‌هایی که بر چشمش وارد می‌شود، برای همیشه بینایی‌اش را از دست می‌دهد.

سیما می‌گوید: کسی که به صورت مادرزادی نابینا به دنیا نیاید، ارتباط برقرار کردنش با دنیای نابینایی سخت است، این شرایط برای من هم به وجود آمد، آنقدر دچار سردرگمی بودم و امید به بازگشت بینایی‌ام داشتم که پس از اعلام نتایج کنکور، یک ترم مرخصی گرفتم و باز هم برای بازگشت بینایی‌ام تلاش کردم. اما وقتی که دیگر به من ثابت شد برای همیشه نابینا شده‌ام، سعی کردم به سرعت به خودم بیایم و همان سال در رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد زاهدان مشغول به تحصیل شدم.

نابینایی نتوانست سد مسیر سیما برای پیشرفت شود، او تا دوره کارشناسی ارشد در زاهدان به تحصیل ادامه داد و در دکترای همان رشته در دانشگاه تهران قبول شد.

حالا او اولین کسی است که در منطقه خودش به چنین درجه تحصیلی دست یافته است.

طی کردن این مسیر برای این دختر چابهاری آنچنان آسان هم نبوده است، می‌گوید: مشکلات سخت‌افزاری مثل نبود کتاب‌های صوتی و کتاب‌هایی با خط بریل مسیر پیشرفت تحصیلی را برایم سخت کرده بود، اما از آن مهمتر نبود فرهنگ با نابینایان بود که آزارم می‌داد، عمدتاً نگاه افراد به نابینایان و همه معلولان از روی ترحم است و این مساله واقعا آزار دهنده است.

سیما که تا چندی دیگر اولین خانم دکتر چابهاری است، همشهری‌ها و هم استانی‌هایش را هم فراموش نکرده و از سال پیش تصمیم می‌گیرد کار کارستانی را برای پیشرفت معلولان در استانش آغاز کند.
‌
می‌گوید: وقتی توانستم با حمایت‌های خانواده‌ام به درجه تحصیلی برسم به فکر افتادم که بسیاری از معلولان با استعدادی که در سیستان و بلوچستان زندگی می‌کنند به دلیل عدم آگاهی خانواده‌هایشان، نبود فرهنگ کافی، و امکانات مناسب عمرشان به بطالت می‌گذرد و این ماموریت من است که آن‌ها را که عمدتا بی‌سواد و بازمانده از تحصیل هستند کمک کنم.

سیما با لباس سوزندوزی بلوچی چشم‌نوازش با کمک چند نابینای دیگر و یک خیر انجمن نابینایان را در چابهار فعال می‌کند.

او از تلاش‌هایش برای برگزاری روز عصای سفید که در سال گذشته در انجمن برگزار کرده توضیح می‌دهد و می‌گوید: توانستم اولین دوره خط بریل، جهت‌یابی و آموزش کامپیوتر را برای نابینایان در تابستان سال گذشته برگزار کنم. البته این موفقیت‌ها با کمک خیری بود که ساختمانی را در اختیارم گذاشت.

او ادامه می‌دهد: اگر یک مکان دائمی برای اداره انجمن داشته باشم، حاضرم تمام وقتم را وقف آموزش نابینایان استانم کنم.

حدود ۱۰ نابینا و ناشنوا به طور ثابت در انجمن نابینایانی که سیما راه انداخته است آموزش مستمر می‌بینند و مابقی کسانی که به صورت موقت به این انجمن مراجعه می‌کنند هم از این آموزش‌ها به بهره نمی‌مانند.

حالا این نابینای موفق می‌خواد با کمک نهضت سوادآموزی استان دوره‌هایش را پربارتر کند.

او تکنولوژی را فرصتی بزرگ برای پیشرفت آموزشی نابینایان می‌داند و متاسف است که هنوز بسیاری از نابینایان بخصوص در استان محروم خودش از امکانات ابتدایی مثل عصا، دستگاه ضبط صداو دیگر ملزومات نابینایان محروم‌اند.

منبع: فارس

انتهای پیام/