به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از خصوصیات لباس فضانوردان جلوگیری از بخار شدن مایع بدنی است، این لباسها از یک بالون پر از باد ساخته شده که با بافتی لاستیک مانند از جنس نئوپرین (Neoprene) امکان تنظیم فشار هوا را برای فضانورد فراهم میکند.
اکثر لباسهای فضانوردان در فشاری کمتر از فشار معمولی هوا (۱ اتمسفر) کار میکنند؛ شاتلهای فضایی در فشاری برابر با فشار معمولی جو فعالیت میکنند. لباس فضایی مورد استفادهی فضانوردان شاتل در فشار ۰.۲۹ اتمسفر کار میکند؛ بنابراین فشار کابین شاتل باید قبل از پوشیدن لباس برای راهپیمایی فضایی کاسته شود.
لباسهای فضایی توانایی استفاده از هوای معمولی را برای تنفس، به دلیل فشار کم موجود ندارد؛ بنابراین بیشتر لباسهای فضایی اکسیژن خالص را برای تنفس فضانوردان فراهم میکنند. لباسهای فضایی اکسیژن مورد نیاز را به وسیله شیلنگی از خود فضاپیما یا از کوله پشتی که فضانوردان میپوشند تامین میکند.
بیشتر بخوانید:حقایقی جالب از بارش باران در کهکشان راه شیری/ از بارش الماس تا اسید در سیارههای منظومه شمسی
در اثر بازدم فضانوردان کربن دی اکسید تولید میشود که در فضای محدود لباس، این گاز در سطح بسیار خطرناکی تجمع میکند. پس باید کربن دی اکسید اضافی از هوای لباس حذف شود. لباسهای فضایی از قوطیهای لیتیم هیدروکسید برای حذف آن استفاده میکنند که این قوطیها یا در کوله پشتی لباس است یا از طریق شیلنگهای الحاقی به فضاپیما کار میکنند.
طی راهپیماییهای که فضانوردان انجام میدهند. گرما تولید میشود و برای از بین نرود آن، لباسهای فضایی از یک سری خنک کنندهها مانند وزیدن هوای خنک - در پروژههای مرکوری و جمینی- یا لباسهایی که با جریان آب خنک میشوند -از پروژه آپولو به بعد- استفاده میکنند.
برای محافظت فضانوردان در برابر اصابت این خرده سنگها لباسهای فضایی از لایههای چندگانهای از مواد بادوامی مانند داکرون یا کولا استفاده میکنند.
لباسهای فضانوردان دارای کلاههایی هستند که از پلاستیک شفاف یا پلی کربنات مقاوم ساخته شده اند؛ که اکثرکلاهها برای بازتابندن نور خورشید و کاهش شدت آن با ته رنگی سیاه، مثل عینکهای آفتابی، اندود شده اند.
فضا نوردان برای ارتباط گرفتن با زمین به یک سری فرستنده و گیرنده مجهز شده اند که فضانوردان در مدت زمان راهپیماییهای فضایی قادر خواهند بود با پایگاه زمینی یا دیگر فضانوردان صحبت کنند.
جابجا شدن در لباس فضانوردی بسیار دشوار است. برای حل این مسئله، لباسهای فضایی با مفصلها یا لولاهایی برای کمک به فضانورد در خم کردن دست ها، پاها، زانوها و مچها مجهز شده اند.
انتهای پیام/