روسیه کار بزرگی نکرده چرا که حداقل چند دهه است شوروی به این توانایی دست پیدا کرده بود و روسیه میراث خوار اتحاد جماهیر شوروی از این قابلیت در زمان مناسب به درستی استفاده کرده تا به رقبای بین المللی خود از جمله انگلستان و ایالات متحده آمریکا و همچنین چین کمونیست توانایی موشکی خود به خصوص در حوزه بالستیک را یادآوری کند و ایضا به همسایگان خود توانایی منحصر بفرد روس ها در ساخت و توسعه انواع موشک های قاره پیما را یادآوری کند اما یک نکته کلیدی را نبایستی فراموش کنند چرا که رقبای این کشور به ویژه آمریکایی ها با توسعه ی سیستم های هشدار دهنده و بویژه سیستم های هشدار دهنده ماهواره ای از هرگونه تحرک و شلیک موشک های بخصوص از نوع بالستیک را به موقع رصد و شناسایی و ردیابی کرده و در هنگام ارتفاع گیری این نوع از موشک ها و در زمانی که سرعت آنها کمتر از سرعت فرود می باشد به توسط سامانه های برد بسیار بلند از جمله سامانه تاد که قدرت درگیری در ارتفاع حتی یکصد کیلومتری سطح زمین را دارند با این نوع از پرتابه ها (راکت) مقابله و آنها را قبل از ورود به جو زمین و در خارج از جو منهدم کنند. به نظر می رسد قرن بیست و یکم دیگر متعلق به موشک‌های نوع بالستیک نباشد و این نوع از راکت ها جای خود را بتدریج به موشک های ارتفاع پست کروز و از نوع هایپر سونیک آن خواهند داد چرا که موشک های کروز در ارتفاع پایین و خارج از دید و رصد و کنترل سامانه های راداری حرکت نموده و انهدام آنها علیرغم تبلیغاتی که پیرامون سامانه های دفاع پست مطرح در دنیا از جمله تور ام 1 و تور ام 2 و غیره می شود سخت و حتی ناممکن باشد. به نظر می رسد کشور ما در شرایط فعلی بایستی بدنبال توسعه و افزایش توانایی های موشک های نوع کروز از جمله موشک کروز سومار باشد نه اینکه به خاطر کم کردن هزینه از موشک های کروز با دقت و توانایی بالا فاصله گرفته و حتی داشته های خود را نیز کاهش دهیم و موشک سومار که تحسین رقبای منطقه ای ما بویزه کارشناس ارشد موشکی اسرائیل را به همراه داشت را تبدیل به موشک های کروز سطح پایین تر مثل موشک کروز هویزه کنیم. البته موشک کروز هویزه در جای خود و در فواصل حدود ششصد کیلومتر با توجه به قیمت پایین تر خود گزینه مناسب‌تر از موشک گران قیمت کروز سومار است لکن مشکلی که بایستی چاره ای برای آن آن شاءالله در آینده ای بسیار نزدیک برای آن اندیشید استفاده از موتورهایی است که بتواند سرعت موشک های کروز تولید داخل را افزایش دهد البته منظور من استفاده از موتور جت برای افزایش سرعت این نوع از موشک‌ها نیست چرا که موتور جت علیرغم محاصنی که دارد با توجه به قابلیت شناسایی آن توسط سیستم های ردیاب حرارتی باعث شناسایی و احیانا انهدام آن توسط پدافند دشمن و یا کشور متخاصم می شود پس بهتر است با استفاده از توانایی دانشمند نخبه و بویژه شرکت های دانش بنیان با صرف مخارج قابل قبول نسبت به ارتقاء توانایی های موتورهای توربوفن جهت رساندن سرعت موشک های کروز به بالای ٧ ماخ اقدام نمود چرا که موشک های کروز با این سرعت قابل انهدام توسط هیچ سیستم پدافندی حال حاضر نیستند.