به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در دوره قاجار غالبا کارکرد رستوران‌ها را قهوه خانه‌ها برعهده داشتند که در مناطق پرترددی، چون بازار به راه می‌افتادند و اغلب نیز محل تجمع مردانی بودند که برای ناها، از این مراکز غذا گرفته یا در این مراکز غذای خود را صرف می‌کردند. چلوکباب، مهمترین غذایی بود که در این دسته از رستوران‌ها طبخ می‌شد. چای و قلیان و تخم مرغ و ... نیز جزء لاینفک این دسته از مراکز محسوب می‌شد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد وضعیت اقتصادی ایران در این دوره تفاوتی ماهوی با وضعیت کنونی داشت، امروز اگر گوشت به یکی از گران‌ترین مواد غذایی در بازار ایران تبدیل شده است، آن روز‌ها این برنج بود که از موقعیت خاصی میان شهروندان برخوردار بود به طوری که قیمت یک سیخ کباب از قیمت یک بشققاب برنج بسیار کمتر بود.

دلیل گرانی برنج، کشت ان در استان‌هایی محدود و نبود شرایط برای انتقال ان به تمامی شهرها، حتی پایتخت بود از این رو در مراسم‌ها و روز‌های خاصی مردم ایران، برنج مصرف می‌کردند.

غذای اغلب مردم در این دوره‌ها انواع آش ها، اشکنه، املت و کوکو و ... بود و چلوکباب غذایی اعیانی محسوب می‌شد.

نگاهی به قیمت غذا‌های رستورانی تبریزی در۱۲۷۰ سال پیش نشان می‌دهد قیمت غذاها، رستوران رفتن و غذا خوردن بیرون از خانه را در انحصار بازاریان و کسانی که موقعیت مالی مناسبی داشتند، بود.

تصویر زیر نشان دهنده قیمت انواع غذا‌هایی است که در رستوران مذکور عرضه می‌شد.

لازم به توضیح است دینار کمترین واحد پولی ایران در زمان قاجار بوده است. در این دوره زمانی واحد‌های رایج پول دینار، شاهی، عباسی و قران بود. هر قران ۱۰۰۰ دینار، هر عباسی ۲۰۰ دینار و هر شاهی با ۵۰ دینار برابری می‌کرد. صد دینار نیز در زبان محاوره صنار خوانده می‌شد.

منبع:خبرآنلاین

انتهای پیام/