به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، هر سال همزمان با برگزاری حراج‌های هنری حواشی از سوی منتقدان و رسانه‌ها مطرح می‌شود که سیاست گذاری، کارشناسی آثار و آمار فروش حراج‌های داخلی را تحت الشعاع قرار می‌دهند و از حراج گذاران جهت شفاف سازی این مسائل پاسخ می‌طلبند.

در آستانه برگزاری حراج باران با یکی از مجموعه داران که در دوره‌های پیشین این حراج حضور داشته گفت و گویی داشتیم و نظر او را در خصوص عملکرد حراج‌های داخلی جویا شدیم.

رامین زمانی درباره عملکرد حراجی‌های ایران گفت: حراج‌های داخلی یکسری معایب و نواقص دارند، اما با تمام این نقایص حمایت از کلیه حراج‌های داخلی جهت رونق اقتصاد هنر لازم و ضروری است.

وی با بیان اینکه شفافیت حراج‌های ایرانی کمتر از حراجی‌های بین المللی مثل ساتبی و کریستیز و... است، افزود: اولین رکن برای موفقیت یک حراج، حمایت دولت و نهاد‌های خصوصی است. وقتی یک حراج گذار نمی‌تواند خریداران خوبی برای آثار پیدا کند به اجبار بخشی از آمار فروش با واقعیت فاصله می‌گیرد؛ بنابراین دولت و نهاد‌های خصوصی باید از این رویداد‌ها حمایت کنند. به طور مثال، دولت به نهاد‌های خصوصی اعلام کند که به جای پرداخت مالیات سالانه، از حراج‌های هنری اثر خریداری کنند.

زمانی در پاسخ به اینکه چرا باید در حراجی‌های ایران صاحبان اثر مجدد خودشان آن اثر را خریداری کنند، گفت:این موضوع هم به عدم حمایت مربوط می‌شود و البته بهتر است که این سوال توسط خود حراج گذار پاسخ داده شود. اما زمانی‌که شخص مجموعه دار اثرش را به یک حراج گذار می‌دهد انتظار دارد، عوامل مربوط به بهترین نحو در جهت فروش آثار فعالیت کنند. زیرا اگر یک اثر در حراج فروخته نشود دیگر در بازار آزاد هم خریدار نخواهد داشت؛ بنابراین مجموعه دار مجبور است که اثر خودش را با کمی اختلاف قیمت بخرد. به این ترتیب در اخبار می‌نویسند که فلان اثر فروخته شد و ارزش آن در بازار آزاد هم حفظ می‌شود.

وی ادامه داد: اما در حراجی‌های بین المللی اصلا از این خبر‌ها نیست، اگر صاحب اثر خودش آن را خریداری‌کند، حراج گذار ۳۰ درصد از او می‌گیرد. این مسائل اختلاف‌های بارز حراجی‌های داخلی با حراجی‌های بین المللی است.

این مجموعه دار عدم آگاهی و حمایت را از مهمترین ایراد‌های حراجی‌های ایرانی دانست و بیان کرد: تبلیغات خیلی مهم است. زمانی که شهرداری می‌خواست موزه خوشنویسی را راه اندازی کند، خط‌های بسیار زیبا و فاخری را در بیلبورد‌های شهری، مترو و... نصب می‌کرد که تبلیغ بسیار خوبی برای هنر خوشنویسی بود و طی این اتفاق بازار خط به شدت رونق گرفت. حال چرا شهرداری برای یک حراج هنری تبلیغ نمی‌کند؟ مگر چه اشکالی دارد که با دریافت اندکی هزینه، حراج‌ها را در بیلبورد‌های شهر تبلیغ کند؟ همه باید حامی هنر باشند. خیلی وقت‌ها حراج گذار ضرر مالی هم می‌دهد. این عدم حمایت باعث می‌شود بخشی از فروش آثار واقعی نباشد.

زمانی در خصوص ارائه راهکار برای رفع این اشکالات اظهار کرد: حراجی‌های داخلی باید دیدگاه مثبتی نسبت به هم داشته باشند و دید رقابتی را نسبت به یکدیگر کنار بگذارند و با حمایت از هم سیاست‌های یکدیگر را زیر سوال نبرند. هرچقدر تعامل آن‌ها بایکدیگر خوب باشد، بازار اقتصاد هنر مدرن و کلاسیک هم بهتر پیش می‌رود. من خودم خیلی وقت است که اجناسم را به حراجی‌ها نداده ام، اما تمام کسانی که می‌خواهند در حراج شرکت کنند را تشویق و حمایت می‌کنم. زیرا هم به نوعی هیجان دارد و هم تبلیغ هنر است. در حال حاضر مردم هیچ آشنایی با مدرن آرت و آنتیک ندارند و لازم است که آشنا شوند.

وی افزود: با وجود تمام نواقص و ایراد‌هایی که به پایه و اساس حراجی‌های داخلی وارد است، برگزاری آن‌ها را لازم می‌دانم. در همین هفته که حراج کریستیز و ساتبی و بونامز برگزار شد تقاضا در بازار بالا رفت. حال این جریان را به داخل سوق دهید. زمانی که حراج‌های داخلی برگزار می‌شود، دو هفته قبل و بعد از آن، بازار مدرن و کلاسیک داغ است. متاسفانه از آنجا که اقتصاد هنر در کشور ما بسیار ضعیف است، هر عاملی حتی کوچک که باعث شود این بازار تکانی بخورد مفید و لازم است.

زمانی گفت: متاسفانه در کشور ما هنر‌های تجسمی آنتیک و کلاسیک به شدت وابسته به وضعیت اقتصادی است. اگر اقتصاد کشور ضربه بخورد، اولین آسیب هم به کار ما وارد می‌شود. اگر وضعیت خوب باشد، آخرین افرادی که سود می‌کنند ما هستیم؛ بنابراین دوست داریم که از این دسته رویداد‌ها حمایت کنیم. اما قبول دارم که نظارت بر برگزاری آن‌ها ضعیف است. باید به دور از هر گونه غرض‌ورزی از کارشناسان خبره استفاده شود و اجازه ندهیم که این جریان‌ها به سمت و سوی خاصی هدایت شود.

انتهای پیام/