به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، رژیم صهیونیستی در حال تجربه شرایطی است که تاکنون در تاریخ آن سابقه نداشته است: بن‌بست سیاسی مستمر و کابینه موقتی که اکنون عمر آن به یک سال رسیده است. به تعبیر «لاهاو هارکو»، تحلیلگر روزنامه جروزالم پست، «اسرائیل به واسطه ناتوانی سیاستمدارانش در سازش و مصالحه، به گروگان گرفته شده است.» اکنون، شکاف‌های نژادی، مذهبی و ایدئولوژیک در فلسطین اشغالی که در بافت احزاب سیاسی آن انعکاس یافته است، بیش از پیش در حال خودنمایی است و کار را به جایی رسانده است که هیچ سیاستمداری قادر به تشکیل ائتلافی پایدار نیست. به عبارت دیگر، رژیم صهیونیستی گرفتار تسلسل انتخابات شده است.

شکست‌های متوالی در تشکیل ائتلاف

پس از فروپاشی کابینه رژیم صهیونیستی در روز‌های پایانی سال ۲۰۱۸، انتخابات زودهنگام در ماه آوریل سال میلادی جاری برگزار شد و شکست بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، در تشکیل ائتلاف، کار را به برگزاری انتخابات اخیر در ماه سپتامبر کشاند. پس از این انتخابات، روون ریولین، رئیس‌ این رژیم، ضمن انتخاب نتانیاهو به‌عنوان مأمور تشکیل کابینه گفت که در صورت موفقیت نشدن وی، گانتس نیز چنین فرصتی خواهد داشت، اما هشدار داد که «ملت دیگر توقع تحمیل یک انتخابات دیگر را ندارد.»

نتانیاهو نیز در سخنرانی همان شب اذعان کرد که شانس بیشتری برای تشکیل کابینه ندارد و تنها ناتوانی‌اش از آقای گانتس کمتر است. پیش‌بینی نتانیاهو درست از آب درآمد و وی بار دیگر با ناکامی، وظیفه تشکیل کابینه را به ریولین تحویل داد. محول کردن این وظیفه از سوی ریولین به بنی گانتس نیز دردی از اوضاع سیاسی آشفته رژیم صهیونیستی درمان نکرد. مذاکرات تشکیل «کابینه وحدت» طی فرصت گانتس نیز تنها با جدال لفظی اعضای دو حزب و مقصر دانستن یکدیگر در شکست مذاکرات همراه شد. بنی گانتس نیز چهارشنبه شب، وظیفه تشکیل کابینه را به ریولین، رئیس رژیم صهیونیستی بازگرداند تا این رژیم برای نخستین بار در تاریخ خود، وارد دوره ویژه ۲۱ روزه‌ای شود که در آن هر کدام از نمایندگان کنست ممکن است مأمور به تشکیل کابینه شوند.

سازش نکردن نتانیاهو و گانتس و تیر خلاص لیبرمن به مذاکرات

نتانیاهو حاضر به شکستن بلوک راست‌گرای خود نیست و گانتس نیز حاضر نشده است نخست‌وزیری چرخشی را بپذیرد که دو سال اول آن برای نتانیاهو باشد؛ اما تیر خلاص به شقیقه این مذاکرات را آویگدور لیبرمن، رئیس حزب «اسرائیل خانه ما» و وزیر جنگ سابق این رژیم، شلیک کرد.

لیبرمن در سخنرانی روز چهارشنبه اعلام کرد که از هیچکدام از احزاب «لیکود» به رهبری نتانیاهو و «آبی و سفید» به رهبری بنی گانتس حمایت نخواهد کرد. لیبرمن با اعلام اینکه تمام تلاش خود را برای تشکیل کابینه وحدت انجام داده است، گفت نتانیاهو و گانتس، هر دو مقصر به شکست کشاندن این مذاکرات هستند و تنها چیزی که مانع از تشکیل چنین ائتلافی شد، خصومت‌های شخصی بود نه مسائل جدی سیاسی؛ وی گفت «گانتس نمی‌خواهد قدرت را سهیم شود و نتانیاهو، برده حریدی‌ها (مذهبی‌های افراطی) است.» وی در مورد پیوستن به ائتلاف گانتس یا نتانیاهو گفت به ائتلافی که عرب‌ها یا حریدی‌ها حضور داشته باشند، نخواهد پیوست.

مسئله اینجاست که تعداد کرسی‌های بلوک راستگرای نتانیاهو، متشکل از احزاب لیکود با ۳۲ کرسی، «شاس» با ۹ کرسی، «یهودیت تورات متحد» با ۷ کرسی و «یامینا» با ۷ کرسی، به عدد ۵۵ میرسد و تعداد کرسی‌های بلوک چپ- میانه‌رو گانتس، متشکل از احزاب آبی و سفید با ۳۳ کرسی، «کارگر» با ۶ کرسی و «اردوگاه دموکراتیک» با ۵ کرسی به همراه مشارکت احتمالی «فهرست مشترک» عرب با ۱۳ کرسی، به عدد ۵۷ میرسد؛ بنابراین هر دو برای تشکیل ائتلاف، نیازمند ۸ کرسی حزب «اسرائیل خانه ما» به رهبری آویگدور لیبرمن هستند. لیبرمن نیز نه حاضر است به نتانیاهو بپیوندد و با احزاب به اصطلاح مذهبی همکاری کند و نه حاضر است به ائتلافی با حضور عرب‌ها تن دهد. به همین دلیل هم هست که بر کابینه وحدت  بدون حضور عرب‌ها و مذهبی‌ها تأکید می‌کند.

تداوم بن‌بست سیاسی

با توجه به حمایت نکردن لیبرمن از هر دو حزب و شکست گانتس در تشکیل ائتلاف، طبق قوانین رژیم صهیونیستی، پارلمان سه هفته فرصت خواهد داشت که نامزد دیگری را که قادر به کسب اکثریت لازم برای تشکیل کابینه (۶۱ کرسی) باشد، معرفی کند. این نامزد می‌تواند هر کدام از نمایندگان کنست از جمله گانتس و نتانیاهو باشد. اگر این اقدام نیز شکست بخورد، پارلمان رأی به انحلال خود خواهد داد و این رژیم برای برگزاری انتخابات آماده خواهد شد. از آنجا که نتانیاهو و گانتس شانس خود را آزمون کرده‌اند و در حال حاضر، سیاستمدار دیگری در حد و اندازه آن دو وجود ندارد، انحلال پارلمان، تقریباً قطعی به نظر می‌رسد و این رژیم برای بار سوم، روانه انتخابات سوم در عرض یک سال خواهد شد.

فارغ از دلایل بن‌بست سیاسی موجود، تداوم آن، نگرانی‌هایی را در میان مقامات و تحلیلگران صهیونیست در باب پیامد‌ها و تأثیرات آن ایجاد کرده است که طیف متنوعی از پیامد‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی را در بر می‌گیرد. بر این اساس، تداوم وضع کنونی، علاوه بر هزینه‌های فوق‌العاده زیاد آن برای اقتصاد اسرائیل، تصمیمات کلان در مورد بودجه امنیتی، نظام سلامت و کل بودجه سال ۲۰۲۰ را به حالت تعلیق در می‌آورد. به علاوه، در نحوه مواجهه این رژیم با چالش‌های امنیتی از شمال و جنوب، اختلال ایجاد می‌کند. ورای تمام این پیامدها، شکاف‌های شدید موجود در میان صهیونیست‌ها را عمیق‌تر می‌کند و احساس سرخوردگی و بی‌تفاوتی  را به دنبال خواهد داشت.

انتخابات سوم و تلاش نتانیاهو برای بقا

«گلدامایر»، نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی، زمانی به «ریچارد نیکسون»، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، گفته بود: «شما رئیس‌جمهور ۱۵۰ میلیون آمریکایی هستید؛ من نخست‌وزیر ۶ میلیون نخست‌وزیر هستم.» سیاست اسرائیل مدت‌هاست که پرده رنگارنگی از احزابی است که بر اساس خط مشی‌های ایدئولوژیک، قومی و مذهبی منشعب شده‌اند و انعکاسی از جامعه چند پاره و مجمع‌الجزایری آن هستند. در این میان تنها سیاست‌مدارانی قادر به تشکیل کابینه هستند که هوش سیاسی و توان ائتلاف‌سازی بالایی از خود نشان دهند و به تمام حیله‌های خاصِ عرصه سیاسی این رژیم مجهز باشند. گرچه نتانیاهو مدت‌ها مصداق بارز چنین سیاستمداری بود، اکنون گرفتار بن‌بستی شده است که ریشه آن را باید در جامعه و احزاب چند پاره رژیم صهیونیستی و البته عطش پایان‌ناپذیر شخص او برای کسب قدرت تمام عیار جست‌وجو کرد.

در نهایت، به نظر می‌رسد این نتانیاهو است که در حال هدایت رژیم صهیونیستی به سمت انتخابات سوم است تا شاید رقم خوردن حوادثی جدید بتواند بار دیگر ورق را به سمت وی بازگرداند؛ چنانچه برخی از تحلیلگران نیز ترور ابوالعطاء، فرمانده ارشد جهاد اسلامی را در همین چارچوب تحلیل کردند. به همین دلیل هم هست که نمی‌توان به سادگی فاتحه نتانیاهو را خواند. با این حال، باید در نظر داشت که ممکن است برگزاری انتخابات سوم، در کوتاه مدت به نفع نتانیاهو باشد، اما در بلند مدت، موقعیت او و نیز سیاست رژیم صهیونیستی را لرزان‌تر خواهد ساخت.

نویسنده: فاطمه فتاحی

انتهای پیام/