کمال شفیعی شاعر، در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص ورود ادبیات کودک به کشور گفت: پس از تغییر زندگی کشاورزی به زندگی صنعتی، رفته رفته  الگوی رفتاری مردم جامعه هم تغییر کرد. آرام آرام ادبیاتی به نام کودک و نوجوان تعریف شد؛ ادبیات کودک و نوجوان ما امروز وارداتی است. این ادبیات حتی در تمام جهان وارداتی است؛ همچنان که رمان و داستان بزرگسال در کشور ما وارداتی هستند. این مسئله هم فایده و هم ضرر دارد. فایده آن در این است که با اطلاعات روز دنیا در زمینه کودک و نوجوان آشنا می‌شویم.

این نویسنده کودک و نوجوان اظهار داشت: وارداتی بودن ادبیات کودک و نوجوان جایی ضرر دارد که کاملا مسخ شویم و ظرفیت هایمان را در ادبیات خودمان مانند کلیله و دمنه و سعدی نشناسیم. مواردی که سعدی می گوید همه زیرساخت‌های تربیتی کودک و نوجوان است. وقتی مترجم ما دانش روانشناسی، جامعه شناسی و ادبیات کودک و نوجوان ندارد، ترجمه تحت اللفظی می‌کند. جامعه ما نقد ادبیات کودک و نوجوان و نقد ترجمه ندارد و این باعث شکل گیری بازار مکاره‌ای در زمینه ترجمه ادبیات کودک و نوجوان می شود. ناشرانی هم که از مترجمان بی سوادتر هستند، کتاب‌ها را با ترجمه ضعیف منتشر می‌کنند.

شفیعی ادامه داد: هنگام ترجمه متن یک داستان باید تقابل و گفتمان سازی بین فرهنگ ایران و کشور دیگر ایجاد کرد. اینجاست که کتاب‌های ضعیف با ترجمه ضعیف یا حتی کتاب قوی با ترجمه ضعیف منتشر می‌شود. این بی سوادی مترجم و جامعه نشر ما را می‌رساند. برخی ترجمه‌ها لکنت دارند؛ شاید بسیاری از آثار را برای نویسنده اش بخوانی بگوید اصلا منظورم این نبوده است. وقتی افسانه «دیو و پری» را تعریف می‌کنی ما به ازای بیرونی ندارد. از این منظر ترجمه ادبیات کودک و نوجوان کار بسیار دشواری است. هر فردی که لیسانس، فوق لیسانس یا دکترای ترجمه دارد،گمان می‌کند می‌تواند آن را ترجمه کند و این کار را انجام می‌دهد. متاسفانه کم سوادی مخاطب ما نسبت به فرهنگ‌های بیگانه هم پاشنه آشیل ماست. وقتی مترجم زبان فارسی را نمی‌شناسد، نمی‌تواند خوب ترجمه کنند.

انتهای پیام/