راهکار پژوهشگر ایرانی برای ذخیره‌سازی پسماندهای هسته‌ای با استفاده از فناوری نانو
یک پژوهشگر ایرانی با استفاده از فناوری نانو راهی برای ذخیره سازی ایمن زباله‌های هسته‌ای، روش‌های جدید تولید و ذخیره سازی هیدروژن و فناوری استفاده مجدد از گازهای گلخانه‌ای، یافته است.
به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، خشایار قندی پژوهشگر ایرانی در مطالعات اخیر خود در زمینه فناوری نانو از ابزار نانویی جدید مربوط به ذخیره سازی پسماندهای هسته‌ای گفت؛ این مطالعه که اخیراً در گزارش‌های علمی منتشر شده است، شامل اولین استفاده از ضد ماده برای بررسی فرآیندهای مرتبط با ذخیره طولانی مدت پسماندها از رآکتورهای هسته‌ای است.
این تحقیق در نهایت ممکن است در طراحی طاقهای زیرزمینی ایمن‌تر برای ذخیره دائمی زباله‌های رادیواکتیو، از جمله ضایعات نیروگاه‌های هسته‌ای استان «انتاریو» کانادا به کار گرفته شود. این تاسیسات تقریباً دو سوم از نیازهای انرژی استان را تامین می‌کند.
قندی گفت: انرژی هسته‌ای منبع پاک الکتریسیته را تأمین می‌کند. با این وجود، نیاز به مقابله با پسماندهای هسته‌ای از رآکتورهایی که تولید برق می کنند، وجود دارد.
در حال حاضر، بسته‌های سوخت هسته‌ای استفاده شده (بیشتر رادیواکتیو) در انبارهای موقت در اطاق‌ها نگهداری می‌شوند. در درازمدت، کارشناسان قصد دارند از مخازن ژئولوژیکی عمیق برای جابجایی دائمی موادی که در سازندگی‌های سنگی، صدها متر زیر زمین دفن شده‌اند، بهره ببرند. ظروف سوخت در موانع مهندسی و طبیعی مانند خاک رس برای محافظت از مردم و محیط زیست در برابر اشعه قرار می‌گیرد. تقریباً صد هزار سال طول می کشد تا رادیواکتیویته حاصل از زباله‌های هسته‌ای به سطح اورانیوم طبیعی موجود در زمین برگردد.
قندی در این باره معتقد است: درک ایمن‌ترین شرایط برای چنین سیستم‌های ذخیره سازی مهم است. در حال حاضر رآکتورهای هسته‌ای بیش از ۷۵ درصد از نیازهای انرژی فرانسه را تأمین می‌کنند؛ همچنین مطالعات پرتوی مواد برای ذخیره زباله‌های هسته‌ای در کانادا جایی که صنعت هسته‌ای به دنبال ایجاد اولین مخزن زمین شناسی خود تا اواسط قرن است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بیشتر بخوانید: ذخیره سازی هیدروژن با استفاده از عصاره موز
مطالعات این پژوهشگر ایرانی همچنین ویژگی‌های جالب توجه خاک رس را نشان می‌دهد که ممکن است در صنایع دیگر مفید واقع شوند. خاک رس ممکن است به عنوان کاتالیزور برای تغییر مواد شیمیایی از یک شکل به شکل دیگر باشد که برای شرکت‌های پتروشیمی که محصولات مختلفی را از نفت تولید می‌کنند، می‌تواند مفید باشد. در صنایع دیگر ممکن است برای جذب گازهای گرمایش جهانی مانند دی اکسید کربن از خاک رس برای ساخت محصولات جدید استفاده کنند. خاک رس ممکن است با ترکیبات دیگر نیز مخلوط شود تا هیدروژن را به عنوان منبع انرژی پاک ذخیره کند.
در واقع این تحقیقات، راهکاری جدید برای مطالعه مواد زیر نانو و فرآیندهای شیمیایی در محیط‌های محدود ارائه می‌دهد.
انتهای پیام/
