به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  توی خانه هستید و دارید از اتاق‏تان به سالن می‎روید که ناگهان برق قطع می‎شود. دقیقا همین چند ثانیه پیش کلی صدا اتاق را پر کرده‌بود و همه چیز دقیق دیده می‎شد، ولی حالا همه جا تیره و تاریک است. انگار با رفتن برق سکوتی وحشتناک همه جا را فرا گرفته‌است. در عرض این چند ثانیه چیزی توی خانه تغییر نکرده و اشیا سر جای خودشان هستند، ولی باز هم راه رفتن بدون نور در اتاق یا خانه خودتان به کاری پر از دلهره و استرس تبدیل می‎شود.

نمی‌‏دانید چرا، اما می‎ترسید. شاید حتی خنده‎دار به نظر برسد، ولی پاسخی درست برای این حس ندارید. شاید این ترس ریشه‌‏ای باستانی در ما انسان‎ها داشته‌باشد. انسان‎های اولیه، از شب به دلیل حیوانات شکارچی پنهان‎شده لای بوته‎ها و پشت سنگ‏‌ها می‎ترسیدند. این ترس به شکل غریزی به آن‌ها کمک می‏‌کرده تا در جای امن پناه بگیرند و از شر خطرات در امان بمانند. از طرفی تقریبا بیشتر اطلاعاتی که از اطراف‏‌مان می‌‏گیریم از قوه بینایی است و در یک فضای تاریک نمی‌‏دانیم چه چیزی در انتظارمان است.

غیر از این که ترس از تاریکی یک غریزه در انسان است که به مرور در بعضی‏‌ها کم‏رنگ شده‌است، می‏‌تواند ریشه‌‏های فردی هم داشته‌باشد؛ یعنی مثلا ممکن است شما به دلیل خاطره ناخوشایندی که چند سال پیش در نبود نور برای‌تان رخ داده از تاریکی می‌‏ترسید. ذهن مدام آن خاطره را زنده نگه‏ می‏‌دارد و یادتان می‎اندازد که ممکن است باز هم ماجرا‌های ناخوشایند و هراس‌‏آوری که در تاریکی داشتید، برای‎تان تکرار بشود. شاید ندانید که ترس از تاریکی، درمان هم دارد. رفتار درمانی شناختی (CBT) می‌گوید مواجهه سازی (قرارگرفتن اصولی در معرض تاریکی) یکی از راه حل‌های بر طرف کردن ترس از تاریکی است.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/