به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد،در روزگار قدیم، قلب یک شهر در بازار آن می‌تپید. بازار، افزون بر مرکز تهیه مایحتاج زندگی، مکانی برای فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بود.

برای رسیدن به بازار فرش در مشهد، کافی است خودتان را به خیابان شهید اندرزگو (خسروی‌نو)، برسانید؛ خیابانی که از میدان بیت‌المقدس (فلکه آب) آغاز می‌شود و تا چهارراه خسروی، امتداد دارد. در حاشیه این خیابان، ورودی باب‌الجواد حرم مطهر قرار گرفته است. خیابان خسروی‌نو، درست از وسط بازار بزرگ و قدیمی مشهد عبور می‌کند، اگر خودتان را به ورودی اندرزگوی ۱۳ برسانید، بازار مقابل شماست.

بازار فرش، بازاری سرپوشیده است که قدمت آن را دوره غزنوی می‌دانند. شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد که کف قدیمی بازار، دست کم ۵ متر از سطحی که امروز قرار دارد، پایین‌تر بوده است. این بازار را به دلیل فعالیت فرش فروشان و تعمیرکاران قالی و قالیچه، بازار فرش نامیده‌اند. در حاشیه این بازار، چند بنای تاریخی ویژه قرار دارد که شناخته شده‌ترین آن ها، آب انبار مؤتمن‌السلطنه، معروف به «چهل پایه» است. دَرِ ورودی این آب انبار که قدمت آن به سال ۱۲۶۵ خورشیدی باز می‌گردد، فعلا بسته است. پلکان ورودی در مسیری عریض، شما را به عمق ۸ متری زمین می‌برد و آن‌جاست که اوج عظمت معماری ایرانی را می‌توان در آجرچینی‌های منظم و ظریف بنا دید. مؤتمن‌السلطنه، بانی آب انبار و مسجد مجاور آن، وزیر خارجه دوره ناصرالدین‌شاه بود. او همان کسی است که پای قرارداد آخال را امضا کرد تا اراضی آن سوی اترک، به روس‌ها واگذار شود. برخی معتقدند این آب‌انبار به دستور ناصرالدین‌شاه بنا شد و او امر کرد که شکل بازار را به صورت بازار قیصریه تهران درآورند. این‌که بازار به همان شکلی درآمد که شاه قاجار می‌خواست، دقیقاً معلوم نیست؛ چون آتش‌سوزی دهه ۴۰، سقف چوبی بازار را از بین برده است و سقف فعلی، به همراه بسیاری از بناها، نسبتاً جدید هستند.

 

 

منبع: خراسان

انتهای پیام//م. م