به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در حالی که اکنون تقریبا همه ما با چراغ‌های راهنمایی آشنایی داریم، اما این چراغ‌ها از روز نخست تا کنون تغییراتی قابل توجه را پشت سر گذاشته اند.

استفاده از چراغ راهنمایی در سیستم‌های ریلی ریشه در سال‌های نخست ۱۸۰۰ دارد. مهندسان طراحی حرکت قطار به روشی نیاز داشتند تا بدانند چه موقع باید لوکوموتیو‌های خود را متوقف کنند و چه زمانی حرکت کند شود. قرمز برای توقف انتخاب شد، زیرا بیشتر مردم آن را با چیزی که احتمالاً خطرناک یا جدی باشد ارتباط می‌دهد. (مهمتر از همه، قرمز دارای طولانی‌ترین طول موج بر روی طیف رنگ است و از مسافت‌های بیشتری دیده می‌شود، به اپراتور‌ها اجازه می‌دهد که زودتر کند شوند.) آن‌ها همچنین از یک چراغ سفید استفاده می‌کردند تا نشان دهند که یک ترن می‌تواند برود و چراغ سبز نیز هنگام حرکت را مشخص می‌کند.

این کار کرد ادامه داشت تا زمانی که مشخص شد اگر یکی از لنز‌ها خاموش شود باعث سردرگمی می‌شود و یک چراغ سفید را نشان می‌دهد که نتیجه‌ای خطرناک دارد. برای مثال، اگر یک فیلتر قرمز آسیب دیده باشد، یک چراغ سفید را می‌بینید و فکر می‌کند که امن نیست. برای جلوگیری از این مشکل، رنگ سفید از بین برده شد و رنگ زرد به آن اضافه شد تا نشان دهنده احتیاط باشد.

در انگلیس، سیستم راه‌آهن برای چراغ راهنمایی اتخاذ شد، حتی اگر از لحاظ فنی هیچ ترافیکی در وسایل نقلیه وجود نداشته باشد. درعوض، مردم نگران واگن‌های اسب بودند که در سطح شهر حرکت و برای عابران پیاده خطرناک بودند. جان پیک نایت، مدیر راه آهن متوجه این مسئله شد و به پلیس متروپولیتن لندن گفت که یک راه حل ارائه دارد که شامل یک چرغ راهنمایی است که افسران به شکل دستی چراغ را روشن و خاموش می‌کنند و در نتیجه می‌توانند جلوی رانندگی را بگیرند یا حرکت در یک مسیر را کند کنند، اما پس از ظهور خودرو‌های بنزینی، این سیستم دوام چندانی نداشت.

با این حال، در اوایل دهه ۱۹۰۰، مشخص بود که باید کاری مؤثر انجام شود. در سال ۱۹۱۳، سال معرفی فورد مدل T، بیش از ۴۰۰۰ تلفات در جاده‌ها رخ داد، بسیاری از آن‌ها به دلیل برخورد در تقاطع‌ها بود. ایالات متحده برای اجرای ترافیک از روش اجرای قانون استفاده و در نهایت از سیستم برقی استفاده کرد. این سیستم از رنگ زرد استفاده نکرد، و مأموران ترجیح می‌دادند سوت بزنند تا رانندگان بدانند سیگنال در حال تغییر است. تا سال ۱۹۲۰ این روش ادامه داشت تا این که یک افسر پلیس دیترویت به نام ویلیام ال پوتز سیستم سه رنگی قرمز، زرد و سبز را ابداع کرد.

منبع: انتخاب

انتهای پیام/