به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، زیبا عراکی پژوهشگر حوزه کودکان در یادداشتی نوشت: چند وقت پیش یکی از دوستان برای مأموریت کاری، سفرهوایی به یکی از شهر‌های کشورمان داشتند.

طی صحبتی که باهم داشتیم به نکته قابل تأملی اشاره کرد و همین امر باعث شد جرقه نوشتن این مقاله به ذهن من خطور کند. ایشان در طی سفر متوجه حضور مسافران کودک زیر۱۵ سال شدند، که به تنهایی سفر می‌کردند.

به این صورت که این کودکان بنا به دلایل مختلف از جمله متارکه والدین و دور بودن پدر و مادر از هم و بنا به شرایط و مشکلات کاری و زندگی دوطرف و یا حتی رفتن به خانه اقوام، به ناچار با هماهنگی صورت گرفته با کادر پرواز و شرکت هواپیمایی، ساعاتی مسافرت هوایی به صورت انفرادی را تجربه می‌کنند.

بعداز تحقیقاتی که صورت گرفت متوجه شدیم این اتفاق وجود دارد و البته در تعطیلات حدودا در ماه ۱۰ الی۲۰ کودک به این طریق تنها سفر می‌کنند. به این شکل که کودک در شهر مبدا به همراه یکی از اولیا (با مدارک معتبر) تحویل پرسنل و کادر هواپیمایی داده می‌شود و در شهر مقصد با دیدن مدارک قانونی و معتبر کودک به فرد مورد نظر (احیانا پدر یا مادر کودک) تحویل داده می‌شود، همین مسأله باعث شد اندکی در این مورد تحقیق کنم.

همان گونه که می‌دانیم سفر یکی از بهترین و پرنشاط‌ترین حرکت مثبت برای روح و جسم فرد می‌باشد. احادیث و ضرب‌المثل‌های مختلفی در باب سفر عنوان شده که همگی اشاره به فواید سفر می‌باشد.

با توجه به موضوع مقاله اینجانب در مورد سفر‌های طولانی مدت (به خصوص هوایی) کودکان؛ اشاره‌ای به فواید سفر و مسافرت نخواهم داشت چرا که این سفر‌ها به عنوان سفر‌های تفریحی محسوب نمی‌شوند؛ برای این مورد تعریف خاص سفر قائل نمی‌توان شد و باید عرض کنم نشستن طولانی مدت کودکان بین مسافر‌های غریب و یک سفر هوایی که آن هم مزید بر علت شده ممکن است باعث عوارض‌های جبران ناپذیری شود. از جمله اینکه کودک به تنهایی سوار هواپیما شده و این موضوع مسأله قابل هضمی نیست.

نشستن طولانی مدت (هرچند که صندلی‌های هواپیما طوری تعبیه شده اند که به راحتی تنظیم می‌شود) که برای کودکان آزار دهنده است؛ حس عدم تکیه گاه داشتن؛ درطی سفر کودک با حس ترس (ممکن است از ارتفاع و سقوط، از افراد غریبه، دیر رسیدن احتمالی فرد تحویل دهنده، آوارگی، ترس از گم شدن بین جمعیت و..) ساعاتی را دست و پنجه نرم می‌کند.

ممکن است کودک نیاز به دستشویی داشته باشد، ولی به دلیل ترس و یا معذب بودن از گفتن این مورد به مهماندار هواپیما خودداری کند و همه این‌ها باعث شود که این کودکان در آینده اغلب دچار اختلال در عزت نفس و اختلال شخصیتی شوند.

همان طور که مشاهده می‌کنید در همه عوارض اعلام شده به شکلی پررنگ از واژه ترس استفاده شد؛ انواع ترس‌ها در دوان کودکی از اینجا نهادینه می‌شود. ممکن است به مرور کودک دچار اختلالات رفتاری شدید شود از جمله ناخن جویدن، لکنت زبان، اختلالات خواب (کم خوابی، دیدن خواب‌های ترسناک و کابوس‌های شبانه)، حس غمگینی هنگام خداحافظی از فرد مبدا که برای کودک احساس غم و اندوه را تداعی می‌کند، انزواطلبی، پرخاشگری، خشونت با همسالان، رو آوردن به دروغگویی، ممکن است حتی در برخی موارد کودک با آزار جنسی همسفران مواجه شود که به خاطره وجود ترس ابراز نکند. (مسؤول مستقیم آن اولیای کودک هستند که بخاطره خودخواهی، کودک باید تاوان حماقت آنان را به دوش بکشد.)

در انتها علی رغم‌میل باطنی و مخالف سفر کودک، چند پیشنهاد جهت سفر آرام و بی‌خطر برای کودک ارائه می‌گردد. در هنگام سفر کودک حتما اطلاعات شخصی کودک از جمله (کپی شناسنامه؛ دفترچه بیمه؛ عکس خود کودک) همراه او باشد.

از کوله پشتی سبک برای حمل وسایل کودک استفاده شود طوری که حمل آن برای او سخت نباشد؛ دقت داشته باشید کودک یا در ردیف جلو و یا ردیف آخر باشد که مهمانداران و پرسنل هواپیما بتوانند او را زیر نظر داشته باشند.

به کودک استرس وارد نکنید، ولی در صحبتهایتان به او بفهمانید اطلاعات شخصی خود را به غریبه‌ها نگوید و با آن‌ها حدالمقدور صحبت نکند. کودکانی که سفر‌های خارجی دارند به والدین آن‌ها پیشنهاد می‌شود از سفر‌های مستقیم استفاده کنند که کودک مجبور به توقف (که منجر به استرس در او است) نشود.

یک گوشی موبایل ارزان قیمت با شارژر باطری و شارژ پولی کافی همراه کودک باشد و به اضافه اینکه نام و شماره تلفن افراد خانواده و اقوام درجه ۱ و دوستان نزدیک در آن ذخیره شده باشد.

توجه داشته باشید فرد تحویل دهنده (مبدا) تا ۳۰ دقیقه بعد از پرواز در فرودگاه بماند چرا که ممکن است به دلایل مختلف از جمله مشکلات فنی و یا بدی آب و هوا و یا مشکلات دیگر هواپیما مجبور به برگشت و نشستن باشد.

در عین حال تحویل گیرنده حداقل ۳۰ دقیقه قبل از اتمام پرواز و نشستن هواپیما در فرودگاه حضور داشته باشد. طوری که کودک به محض خروج با فرد تحویل گیرنده مواجعه شود چرا که در اغلب موارد مسافران کودک را در ردیف جلوی هواپیما می‌نشانند.

حتما از کافی بودن آذوقه راه به مقدار لازم برای کودک اطمینان داشته باشد؛ والدین دقت داشته باشند سفر کودک در طی روز صورت گیرد طوری که در روشنایی به مقصد برسد؛ در حین سفر از سرگرمی‌های خوشایند کودک مانند کتاب و رنگ آمیزی و یا موسیقی‌های مورد علاقه او استفاده شود؛ و در نهایت روانشناسان و پژوهشگران تربیتی تنها سفر کردن کودک را منع کرده و پیشنهاد می‌کنند که یکی از اولیا همراه کودک در سفرهاش حضور داشته باشد چرا که قربانیان ابدی این موضوع فقط کودکان هستند و بس؛ به امید روز‌های پرنشاط برای کودکان سرزمینم.

منبع: فارس

انتهای پیام/