به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  به نظر می‌رسد که مجید صالحی در نخستین ساخته سینمایی‌اش برای رقم زدن یک فروش عالی در گیشه عجله زیادی داشته است. فیلمی که با نظرات تند منتقدان همراه بوده است. آن‌ها بر این باورند که این دست فیلم‌ها نه تنها فاقد ارزش‌های هنری و فنی لازم هستند بلکه به لحاظ اخلاقی نیز جامعه را دچار مشکل می‌کنند. وظیفه‌ای که در واقع بر عهده سازمان سینمایی است، اما مشخص نیست که به چه دلیل در انجام آن کوتاهی می‌کند.

همزمان با رشد سینمای تجاری در ایران، این روز‌ها شاهد افزایش اکران فیلم‌هایی روی پرده هستیم که برای دستیابی به گیشه بیشتر، موضوعات ساده و دم‌دستی را با حداقل تلاش تبدیل به فیلم کمدی کرده و با استفاده از ابزار طنز‌های مبتذل، مخاطب را پای پرده می‌کشانند. مخاطبی که از قضا در بسیاری از موارد هم ناراضی از سالن سینما خارج می‌شود.

بیشتربخوانید: از بازی بدل مسی در «زیرنظر» تا حضور پیمان معادی در فیلم مایکل بی

طبق گفته امیر ابیلی، منتقد سینما این موضوع باعث شده اولین ساخته او در مقام ابتذال و سطحی‌گرایی به صدر جدول کمدی‌های سخیف سال‌های اخیر دست پیدا کند. یک ایده کلی در سال‌های اخیر سینمای ایران وجود داشته و آن جابه‌جا شدن مرز‌های فیلمسازی بوده است. این قاعده نه از بابت کیفیت ساخت آثار سینمایی و دستیابی به یک موفقیت بزرگتر، بلکه از بابت ظهور ابتذال در قامت سینمای ایران است که هر‌از‌گاهی مرز‌های آن جابه‌جا می‌شود. مجید صالحی در اولین اثری که ساخته به راحتی مرز‌های ابتذال در سینما را تغییر داده است.

این روز‌ها ابتذال در سینما بیشتر از پیش شده است. آنقدر هم که واژه ابتذال را هم به‌کار بردیم انگار که معنی واقعی خود را از دست داده است. فیلم اول مجید صالحی در میزان ابتذال بی‌سابقه بوده است. ابیلی افزود: «من به یاد ندارم که در سینمای ایران فیلمی داشته باشیم که موضوعش حول محور سوراخ بچرخد. با توجه به نویسندگی اثر که بر عهده ابوالفضل کاهانی است انتظار آثاری مانند کاهانی بزرگ از این اثر می‌رود، اما «زیر نظر» نه تنها در سبک کاهانی که در سبک هیچ فیلمساز دیگری نیست. زمانی که می‌گوییم فیلم صالحی سخیف است تا حدودی سطح آن را بالای برده‌ایم. این اثر نه فیلم است و نه محتوا دارد. تنها رضا عطاران درفیلم است که به وسیله نام او سعی به کشاندن مخاطب به سینما دارند. البته نکته قابل پیش‌بینی، هوشمندی مخاطب است و «زیر نظر» با فروش آنچنانی هم در گیشه مواجه نشده است.»
جبار آذین، منتقد سینما  بیان کرد: در سال‌های اخیر به موازات آثار استاندارد آثاری بی‌محتوا تولید و عرضه می‌شوند. آثار سینمایی نیاز مخاطب به امید، شادی و طنز را ارضا می‌کنند و تا حدودی فرهنگ جامعه را می‌سازند. بسیاری از آثار کمدی و طنز سینمای ایران شایسته سینمای ایران نیستند، نازل‌اند و سطحی! بسیاری از این آثار در حد تله‌فیلم باقی مانده‌اند، از اصل کمدی دور اند و ساختاری دراماتیک ندارند. «زیر نظر» جزء این آثار است که با استفاده از دیالوگ و مناسبات نامرسوم سعی به خنداندن مخاطب دارد. مناسباتی که هیچ همراهی با فرهنگ جامعه ندارد.

آذین در ادامه افزود: چارچوب و قواعد تلویزیون متفاوت است و مخاطب با دیدن اثری اینچنینی با منطق، دانش و فهم خود این آثار را پس می‌زند. این اثر نه تنها باعث خنده مخاطب نمی‌شود بلکه آن را از کمدی دور می‌کند. داستان «زیر نظر» با این موضوع آغاز می‌شود که محسن به خانه می‌آید و می‌بیند که مبل سوراخ شده و همین مسأله باعث می‌شود تماشاگر یک ساعت‌و‌نیم به تماشای دعوای دو شخصیت اصلی فیلم پیرامون این سوژه بنشینند! دعوا‌هایی که درهر سکانس چندباری از لفظ «سوراخ» استفاده می‌شود و آن را به شوخی‌های جنسی مرتبط می‌کند. فیلم به‌دلیل شوخی‌های جنسی دیالوگ‌های دوپهلو تبدیل به یک اثر مبتذل شده است. جدای از مسأله مبتذل بودن «زیر نظر»، فیلم شخصیتی به نام گیتی را نشان می‌دهد که مطلقه است و تمام مردان این ساختمان به او نظری منفی دارند. جدای از بحث فمنیستی، این موضوعات سال‌های سال است که نخ‌نما شده و گویا کارگردان تازه‌کار «زیر نظر» مانند شوخی‌های دست اول در این موضوع خود را به‌روزرسانی نکرده است. شخصیت زن در این کمدی جایگاهی جز سوءاستفاده ندارد. بازی قابل حدس عطاران که حتی طنازی‌هایش هم نزد مخاطب سینما، خریداری ندارد. امیر جعفری هم که به‌طور کل حرفی برای گفتن در بازی ندارد. تنها دلیل این موضوع پول و رفاقت است. عطاران دغدغه محبوبیت یا ایجاد وجهه هنری ندارد. فیلم‌های سینمایی خود را ساخته، در تلویزیون سبک خود را بنیان نهاده و دیگر به آن باز نمی‌گردد پس به نظر می‌رسد دریافت هزینه‌های میلیاردی بیش از هرچیز دراین دوره برایش اهمیت دارد.

عملاً عطاران هیچ تلاشی در نقش‌های خود نمی‌کند و تنها وجود دارد. جای تأسف است که سینمای کمدی ما این سال‌ها جز شوخی‌های جنسی و کلامی، چیزی برای عرضه کردن خود ندارد. در این فیلم هم کم نبود این لودگی کلامی و حرکات خاص سر و دست که دیگر لوث شده و حال مخاطب را بد می‌کند. تعجب بسیار، از مجوز ساخت و نمایش اینگونه آثار است. مخاطب بعد از دیدن چند فیلم ازاین دست دیگر نه گول نام عطاران و جعفری را می‌خورد و نه به سینما کمدی اعتماد می‌کند. گویا برخی از بازیگران به نام راه ابتذال را در پیش گرفته‌اند وهیچ باکی از بد نامی خود و سینمایی که درآن نقش‌آفرینی می‌کنند ندارند.
ابیلی همچنین درباره چگونگی اعطای مجوز ساخت فیلم‌ها در سازمان سینمایی بیان کرد: «من عملاً نمی‌دانم که اعضا شورای پروانه ساخت مشغول به چه کاری هستند! با توجه به مجوز فیلم «زیر نظر» بعید به نظر می‌رسد فیلمنامه‌ای رد شود. فیلم‌هایی در انتظار پروانه ساخت و اکران هستند که بسیار شریف و هنرمندانه ساخته شده‌اند، اما اکران سینما‌ها همچنان با امثال «زیر نظر» پرمی شود.» با توجه به اینکه مردم از دولت انتظارحراست از اخلاق دارند این منتقد گفت: «دولت سینمایی و به طبع آن معاونت سینمایی دغدغه اخلاق ندارند و تنها تلاش دارند که با موضوعات سیاسی مواجه نشوند و دراین راستا هر فیلم با هر کیفیتی را روانه اکران در سینما‌ها می‌کنند. این فیلم‌ها نه تنها به فروش گیشه کمکی نمی‌کند بلکه آن را خراب‌تر هم می‌کند و هر خانواده‌ای با دیدن چنین فیلمی تا مدت‌ها به سینما نمی‌رود.»

این منتقد سینما در پایان اضافه کرد: با توجه به سابقه مجید صالحی انتظار هم نمی‌رفت کمدی خوب و دغدغه‌مندی بسازد. این توقع از فردی مثل مهران مدیری می‌رود، اما صالحی با توجه به آثاری که بازی و کارگردانی کرده سطح بالایی ندارد و این مورد هم در اولین ساخته سینمایی‌اش هم کاملاً به چشم می‌آید.

منبع: صبح نو

انتهای پیام/