به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره مائده پنجمین سوره قرآن است و در جزء ششم و هفتم آن قرار دارد.

این سوره از مائده آسمانی و نزول آن به درخواست حواریون حضرت عیسی (ع) سخن گفته است.

در سوره مائده احکام بسیاری از جمله درباره مسئله ولایت در اسلام، تثلیث در مسیحیت، قیامت و معاد، وفای به عهد، عدالت اجتماعی، عدالت شاهد، حرمت کشتن انسان‌ها، احکام غذا‌های حلال، احکام وضو و تیمم بیان شده است.

آیه اکمال و آیه تبلیغ از آیات مشهور این سوره است؛ بنا بر نظر شیعه، آیه اکمال دین به واقعه غدیر و اعلام جانشینی امام علی (ع) مربوط است. آیه ولایت هم بنا بر نظر شیعه و سنی در شأن امام علی (ع) نازل شده است.

پیامبر (ص) درباه فضیلت سوره مائده می‌فرماید: هر کس سوره مائده را قرائت کند، به تعداد همه یهودیان و مسیحیان که در این دنیا نفس کشیده‌اند ده حسنه به او داده می‌شود و ده گناه از گناهان او پاک می‌شود و ده درجه به درجاتش افزوده می‌شود.

ابوحمزه ثمالی نیز از امام صادق (ع) روایت کرده است؛ سوره مائده یک‌باره بر پیامبر (ص) نازل شد و هفتاد هزار فرشته هنگام نزول آن را همراهی می‌کردند.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۲۳ سوره مائده با صدای شهریار پرهیزگار

متن آیاتی از سوره مائده همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَکُم بَهِیمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا یُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّـهَ یَحْکُمُ مَا یُرِیدُ ﴿١﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید به قرارداد‌هاى خود وفا کنیدبراى شما  گوشت چارپایان حلال گردیده جز آنچه حکمشبر شما خوانده مى‌شود در حالى که نباید شکار را در حال احرام حلال بشمرید خدا هر چه بخواهد فرمان مى‌دهد (۱)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ وَ لَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لَا الْهَدْیَ وَ لَا الْقَلَائِدَ وَ لَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَ رِضْوَانًا ۚ وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا ۚ وَ لَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا ۘ وَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَىٰ ۖ وَ لَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ۚ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٢﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید حرمت شعایر خدا و ماه حرام و قربانى بى‌نشان و قربانیهاى گردن‌بنددار و راهیان بیت الحرام را که فضل و خشنودى پروردگار خود را مى‌طلبند نگه دارید و چون از احرام بیرون آمدید مى‌توانید شکار کنید و البته نباید کینه‌توزى گروهى که شما را از مسجد الحرام باز داشتند شما را به تعدى وا دارد و در نیکوکارى و پرهیزگارى با یکدیگر همکارى کنید و در گناه و تعدى دستیار هم نشوید و از خدا پروا کنید که خدا سخت‌کیفر است (۲)

حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنزِیرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّـهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّیَةُ وَ النَّطِیحَةُ وَ مَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَکَّیْتُمْ وَ مَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَن تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِکُمْ فِسْقٌ ۗ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِن دِینِکُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣﴾

بر شما حرام شده است: مردار و خون و گوشت خوک و آنچه به نام غیر خدا کشته شده باشد و حیوان حلال گوشت خفه شده و به چوب مرده و از بلندى افتاده و به ضرب شاخ مرده و آنچه درنده از آن خورده باشد مگر آنچه را که زنده دریافته و خود سر ببرید و همچنین آنچه براى بتان سربریده شده و نیز قسمت کردن شما چیزى را به وسیله تیرهاى قرعه؛ این کار‌ها همه نافرمانى خداست امروز کسانى که کافر شده‌اند از کارشکنى در دین شما نومید گردیده‌اند پس از ایشان مترسید و از من بترسید امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را براى شما به عنوان آیینى برگزیدم و هر کس دچار گرسنگى شود بى‌آنکه به گناه متمایل باشد اگر از آنچه منع شده است بخورد  بى تردید خدا آمرزنده مهربان است (۳)

یَسْأَلُونَکَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ ۙ وَ مَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُکَلِّبِینَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَکُمُ اللَّـهُ ۖ فَکُلُوا مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَیْکُمْ وَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّـهِ عَلَیْهِ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٤﴾

از تو مى‌پرسند: چه چیزى براى آنان حلال شده است؟ بگو: چیزهاى پاکیزه براى شما حلال گردیده و نیز صید حیوانات شکارگر که شما بعنوان مربیان سگهاى شکارى از آنچه خدایتان آموخته به آن‌ها تعلیم داده‌اید براى شما حلال شده است  پس از آنچه آن‌ها براى شما گرفته و نگاه داشته‌اند بخورید و نام خدا را بر آن ببرید و پرواى خدا بدارید که خدا زودشمار است (۴)

الْیَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ ۖ وَ طَعَامُ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حِلٌّ لَّکُمْ وَ طَعَامُکُمْ حِلٌّ لَّهُمْ ۖ وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ إِذَا آتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ وَ لَا مُتَّخِذِی أَخْدَانٍ ۗ وَ مَن یَکْفُرْ بِالْإِیمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٥﴾

امروز چیزهاى پاکیزه براى شما حلال شده و طعام کسانى که اهل کتابند براى شما حلال و طعام شما براى آنان حلال است و بر شما حلال است ازدواج با زنان پاکدامن از مسلمان و زنان پاکدامن از کسانى که پیش از شما کتاب آسمانى به آنان داده شده به شرط آنکه مهرهایشان را به ایشان بدهید در حالى که خود پاکدامن باشید نه زناکار و نه آنکه زنان را در پنهانى دوست خود بگیرید و هر کس در ایمان خود شک کند قطعا عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است (۵)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَ أَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ ۚ وَ إِن کُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَ إِن کُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنکُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَیَمَّمُوا صَعِیدًا طَیِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ وَ أَیْدِیکُم مِّنْهُ ۚ مَا یُرِیدُ اللَّـهُ لِیَجْعَلَ عَلَیْکُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـٰکِن یُرِیدُ لِیُطَهِّرَکُمْ وَلِیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٦﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید چون به عزم نماز برخیزید صورت و دستهایتان را تا آرنج بشویید و سر و پاهاى خودتان را تا برآمدگى پیشین هر دو پا مسح کنید و اگر جنب‌اید خود را پاک کنید غسل نمایید و اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکى از شما از قضاى حاجت آمد یا با زنان نزدیکى کرده‌اید و آبى نیافتید پس با خاک پاک تیمم کنید و از آن به صورت و دستهایتان بکشید خدا نمى‌خواهد بر شما تنگ بگیرد لیکن مى‌خواهد شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام گرداند باشد که سپاس او بدارید (۶)

وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَ مِیثَاقَهُ الَّذِی وَ اثَقَکُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾

و نعمتى را که خدا بر شما ارزانى داشته و نیز پیمانى را که شما را به انجام آن متعهد گردانیده به یاد آورید آنگاه که گفتید: شنیدیم و اطاعت کردیم و از خدا پروا دارید که خدا به راز دل‌ها آگاه است (۷)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ لِلَّـهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَ لَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید براى خدا به داد برخیزید و به عدالت شهادت دهید و البته نباید دشمنى گروهى شما را بر آن دارد که عدالت نکنید عدالت کنید که آن به تقوا نزدیکتر است و از خدا پروا دارید که خدا به آنچه انجام مى‌دهید آگاه است (۸)

وَ عَدَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿٩﴾

خدا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند به آمرزش و پاداشى بزرگ وعده داده است (۹)

وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿١٠﴾

و کسانى که کفر ورزیدند و آیات ما را دروغ انگاشتند آنان اهل دوزخند (۱۰)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ فَکَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنکُمْ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ وَ عَلَى اللَّـهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید نعمت خدا را بر خود یاد کنید: آنگاه که قومى آهنگ آن داشتند که بر شما دست یازند و خدا دستشان را از شما کوتاه داشت و از خدا پروا دارید و مومنان باید تنها بر خدا توکل کنند (۱۱)

وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّـهُ مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ بَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَیْ عَشَرَ نَقِیبًا ۖ وَ قَالَ اللَّـهُ إِنِّی مَعَکُمْ ۖ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَ آتَیْتُمُ الزَّکَاةَ وَ آمَنتُم بِرُسُلِی وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُکَفِّرَنَّ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَلَأُدْخِلَنَّکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِکَ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ ﴿١٢﴾

در حقیقت خدا از فرزندان اسرائیل پیمان گرفت و از آنان دوازده سرکرده برانگیختیم و خدا فرمود: من با شما هستم  اگر نماز برپا دارید و زکات بدهید و به فرستادگانم ایمان بیاورید و یاریشان کنید و وام نیکویى به خدا بدهید قطعا گناهانتان را از شما مى‌زدایم و شما را به باغهایى که از زیر درختان آن نهر‌ها روان است در مى‌آورم پس هر کس از شما بعد از این کفر ورزد در حقیقت از راه راست گمراه شده است (۱۲)

فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً ۖ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ ۙ وَ نَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُوا بِهِ ۚ وَ لَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٣﴾

پس به سزاى پیمان شکستنشان لعنتشان کردیم و دلهایشان را سخت گردانیدیم به طورى که کلمات را از مواضع خود تحریف مى‌کنند و بخشى از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشى سپردند و تو همواره بر خیانتى از آنان آگاه مى‌شوى مگر شمارى اندک از ایشان که خیانتکار نیستند پس از آنان درگذر و چشم پوشى کن که خدا نیکوکاران را دوست مى‌دارد (۱۳)

وَ مِنَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِیثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُوا بِهِ فَأَغْرَیْنَا بَیْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۚ وَ سَوْفَ یُنَبِّئُهُمُ اللَّـهُ بِمَا کَانُوا یَصْنَعُونَ ﴿١٤﴾

و از کسانى که گفتند: ما نصرانى هستیم از ایشان نیز پیمان گرفتیم ولى بخشى از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند فراموش کردند و ما هم تا روز قیامت میانشان دشمنى و کینه افکندیم و به زودى خدا آنان را از آنچه مى‌کرده‌اند و مى‌ساخته‌اند خبر مى‌دهد (۱۴)

یَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا یُبَیِّنُ لَکُمْ کَثِیرًا مِّمَّا کُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْکِتَابِ وَ یَعْفُو عَن کَثِیرٍ ۚ قَدْ جَاءَکُم مِّنَ اللَّـهِ نُورٌ وَ کِتَابٌ مُّبِینٌ ﴿١٥﴾

اى اهل کتاب، پیامبر ما به سوى شما آمده است که بسیارى از چیزهایى از کتاب آسمانى خود را که پوشیده مى‌داشتید براى شما بیان مى‌کند و از بسیارى [خطاهاى شما درمى‌گذرد قطعا براى شما از جانب خدا روشنایى و کتابى روشنگر آمده است (۱۵)

یَهْدِی بِهِ اللَّـهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ یَهْدِیهِمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٦﴾

خدا هر که را از خشنودى او پیروى کند به وسیله آن کتاب به راه‌هاى سلامت رهنمون مى‌شود و به توفیق خویش آنان را از تاریکی‌ها به سوى روشنایى بیرون مى‌برد و به راهى راست هدایتشان مى‌کند (۱۶)

لَّقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ ۚ قُلْ فَمَن یَمْلِکُ مِنَ اللَّـهِ شَیْئًا إِنْ أَرَادَ أَن یُهْلِکَ الْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ۗ وَ لِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا ۚ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۚ وَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٧﴾

کسانى که گفتند: خدا همان مسیح پسر مریم است مسلما کافر شده‌اند بگو: اگر خدا اراده کند که مسیح پسر مریم و مادرش و هر که را که در زمین است جملگى به هلاکت رساند چه کسى در مقابل خدا اختیارى دارد؟ فرمانروایى آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن خداست هر چه بخواهد مى‌آفریند و خدا بر هر چیزى تواناست (۱۷)

وَ قَالَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّـهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُم بِذُنُوبِکُم ۖ بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ۚ یَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَ یُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۚ وَ لِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا ۖ وَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿١٨﴾

و یهودان و ترسایان گفتند: ما پسران خدا و دوستان او هستیم بگو: پس چرا شما را به کیفر گناهانتان عذاب مى‌کند؟ عنه بلکه شما هم بشرید از جمله کسانى که آفریده است هر که را بخواهد مى‌آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى‌کند و فرمانروایى آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو مى‌باشد از آن خداست و بازگشت همه به سوى اوست (۱۸)

یَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا یُبَیِّنُ لَکُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِیرٍ وَ لَا نَذِیرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَکُم بَشِیرٌ وَ نَذِیرٌ ۗ وَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٩﴾

اى اهل کتاب، پیامبر ما به سوى شما آمده که در دوران فترت رسولان حقایق را براى شما بیان مى‌کند تا مبادا روز قیامت بگویید: براى ما بشارتگر و هشداردهنده‌اى نیامد پس قطعا براى شما بشارتگر و هشداردهنده‌اى آمده است و خدا بر هر چیزى تواناست (۱۹)

وَ إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنبِیَاءَ وَ جَعَلَکُم مُّلُوکًا وَ آتَاکُم مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ ﴿٢٠﴾

و یاد کن زمانى را که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که در میان شما پیامبرانى قرار داد و شما را پادشاهانى ساخت و آنچه را که به هیچ کس از جهانیان نداده بود به شما داد (۲۰)

یَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی کَتَبَ اللَّـهُ لَکُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِکُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِینَ ﴿٢١﴾

اى قوم من، به سرزمین مقدسى که خداوند براى شما مقرر داشته است درآیید و به عقب بازنگردید که زیانکار خواهید شد (۲۱)

قَالُوا یَا مُوسَىٰ إِنَّ فِیهَا قَوْمًا جَبَّارِینَ وَ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىٰ یَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِن یَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ ﴿٢٢﴾

گفتند: اى موسى، در آنجا مردمى زورمندند و تا آنان از آنجا بیرون نروند ما هرگز وارد آن نمى‌شویم پس اگر از آنجا بیرون بروند ما وارد خواهیم شد (۲۲)

قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غَالِبُونَ ۚ وَ عَلَى اللَّـهِ فَتَوَکَّلُوا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٢٣﴾

دو مرد از زمره کسانى که از خدا مى‌ترسیدند و خدا به آنان نعمت داده بود گفتند: از آن دروازه بر ایشان بتازید و وارد شوید که اگر از آن درآمدید قطعا پیروز خواهید شد و اگر مومنید به خدا توکل کنید(۲۳)

انتهای پیام/