هانیه لواف روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره آسیب‌های روانی کار کودکان اظهار کرد: در ابتدا باید یک تعریفی از کودکان کار گفته شود؛ طبق تعریف سازمان ملل متحد به کودکانی که خیابان محل زندگی آن‌هاست و تحت نظارت بزرگسال مسئول نیستند، کودک کار می‌گویند.

این روانشناس با بیان اینکه در خانواده چنین کودکانی، جایگاه اعضا جابه‌جا شده است و کودک نقش پدر و مادر را برای خود ایفا می‌کند، افزود: عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی، اعتیاد در خانواده، فوت یا جدایی والدین، بدسرپرست بودن و غیره منجر به کار کودک در خیابان‌ها می‌شود.

وی درباره آسیب‌های جسمانی برای کار کردن کودکان، گفت:  از منظر بهداشت و تغذیه این کودکان دچار کمبودهایی هستند و آسیب‌های جسمی زیادی بر آن‌ها وارد می‌شود.

لواف ادامه داد: این کودکان به دلیل اینکه در فقر زندگی می‌کنند، اکثرا درس نخوانده‌اند و آینده‌ای نامعلوم در انتظار آن‌هاست که همین منجر به بروز اضطراب در آن‌ها می‌شود، به همین دلیل این کودکان در خود فرو رفته‌اند و با محیط بیرون ارتباط خوبی نمی‌توانند برقرار کنند.

این روانشناس اضافه کرد: کار کردن کودکان در خیابان ممکن است آن‌ها را به بزهکاری بکشاند و یا به سوی مصرف موادمخدر گرایش پیدا کنند، همچنین دخترانی که در خیابان کار می‌کنند ممکن است در معرض تعرض جنسی قرار گیرند.

وی افزود: گاهی اوقات کودکانی که در خیابان کار می‌کنند رفتارهای کینه توزانه و یا خصمانه از خود نشان می‌دهند، زمینه خشم در کودکان کار نسبت به افرادی که در ماشین‌های خود بر سر چهارراه‌ها توقف کرده‌اند و از آن‌ها حمایتی نمی‎کنند، ایجاد می‌شود، زیرا خود را با این افراد مقایسه می‎کنند و این خشم ممکن است منجر به آسیب زدن به دیگران شود.

لواف تصریح کرد: زمینه ایجاد اختلال شخصیت ضداجتماعی در سطوح بالاتر در این کودکان وجود دارد، گاهی کودکان کار با قوانین سر جنگ دارند و یا به فکر آسیب رساندن به دیگران هستند، در واقع احساس حقارتی را تجربه می‌کنند که برای پوشش دادن به این احساس حقارت دست به رفتارهایی می‌زنند که مثبت و پسندیده نیست.

انتهای پیام/