پریسا فرنودیان روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره عقده حقارت اظهار کرد: بسیاری از عقده‌های ما ریشه تاریخی دارند، حقارت مرز بین ناخودآگاه شخصی و جمعی است.

او با بیان اینکه هیجانات، احساسات و خاطرات گذشته پیرامون موضوعی شکل می‌گیرد و لایه‌های عمیق‎تر دارد، ادامه داد: در همه افراد در دوران کودکی نوعی احساس حقارت وجود دارد، چرا که پدر و مادر به عنوان یک قدرت بزرگتر هستند و کودکان در مقابل آن‌ها احساس حقارت می‌کنند.

او با بیان اینکه اگر عقده حقارت در بزرگسالی هم اتفاق افتد به یک مسئله تبدیل می‌شود، افزود: گره‌های روانی زیاد در لایه‎های عمیق شخصیت فرد می‌تواند منشأ وجود عقده حقارت باشد.

فرنودیان با بیان اینکه کودکی که در محیط پر از نکوهش و سرزنش  بزرگ می‌شود از احساس حقارت عمیفی رنج می‌برد، ادامه داد: باوری در این کودک تسبیط می‌شود که او فردی بی ارزش است.

او گفت: این کودک زمانی که به بلوغ تقویمی و فکری می‌رسد، این باور را دارد که فردی بی ارزش و بی کفایت است، در این شرایط والدین می‌توانند با محبت افراط گونه عقده حقارت را در آن‌ها افزایش دهند.

این روانشناس با بیان اینکه محبت بیش از حد چشم کودکان را بر روی حقایق زندگی می‌بندد و کودک فکر می‌کند دسترسی به هر امری بسیار ساده است، تصریح کرد: باورهای غلط جوامع و خانواده‌ها باعث می‌شود که اگر فردی بخواهد کاری انجام دهد و نتواند، در ادامه مسیر احساس حقارت در او پیدا شود.

فرنودیان با بیان اینکه درآمد نجومی و زندگی در خارج از کشور نمونه‌هایی از ایجاد عقده حقارت در افراد است، گفت: تمام ادیان بر این باور هستند که دوری انسان از خدا موجب حقارت فرد می‌شود، چرا که او می‌فهمد خدا لطفش را از او گرفته است.

او با بیان اینکه وجود عقده حقارت موجب می‌شود که فرد خود را دوست داشتنی نبیند و حس کند کسی مشتاق برقراری ارتباط با او نیست و دائما خود را با دیگران مقایسه کند، ادامه داد: این فرد منزوی است و حس ناتوانی عمیق و اعتماد به نفس پایین در او دیده می‌شود، حتی او اجازه نمی‌دهد توانایی‌ها و استعدادهایش بروز پیدا کند.

این روانشناس ادامه داد: افرادی که دارای عقده حقارت هستند تعریف و تمجید دیگران را باور نمی‌کنند، چرا که خود را بی ارزش در نظر می‌گیرند.

فرنودیان خاطرنشان کرد: زودرنجی و حساسیت بالا از ویژگی‌های این قبیل افراد است و در بیان نظرات خود افراط و تفریط می‌کنند.

او با بیان اینکه کسی که پیرامون حقارت خود صحبت می‌کند، دلیل آن گره‌های دوران کودکی و تجاربش است که باید اصلاح شود، افزود: این فرد باید نگاه درستی به اعتقادات مذهبی داشته باشد، چراکه تعمق در کلام و نگرش واقع بینانه به خود می‌تواند حقارت را کاهش دهد.

این روانشناس گفت: برای درمان این امر فردی که دارای عقده حقارت است نباید در برابر تحقیر دیگران عصبانی شود.

فرنودیان افزود: باور فرد درباره اینکه همه انسان‌ها منحصر به فرد هستند می‌تواند راهی برای دوری از حقارت باشد، چراکه باور غلط تأثیر بسزایی در شکل گیری عقده حقارت دارد.

انتهای پیام/