به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کمبود منیزیم که به آن هیپو منیزیمی نیز می‌گویند، مشکلی است که معمولا نادیده گرفته می‌شود. تخمین زده شده که بیش از ۷۵ درصد از آمریکایی‌ها، منیزیم کافی دریافت نمی‌کنند. در برخی موارد، کمبود منیزیم ممکن است تشخیص داده نشود، زیرا علائم آشکار معمولا تا زمانی که سطح منیزیم بدن به شدت پایین نیاید، خود را نشان نمی‌دهند. علت‌های کمبود منیزیم متنوع است؛ از دریافت ناکافی منیزیم از رژیم غذایی گرفته تا از دست رفتن منیزیم از بدن.

مشکلات مرتبط با از دست رفتن منیزیم شامل دیابت، جذب ناقص، اسهال مزمن، بیماری سلیاک و سندرم استخوان گرسنه. در این مقاله، هفت علامت کمبود منیزیم را برای‌تان می‌گوییم.

گرفتگی و تیر کشیدن عضلات

تیر کشیدن، رعشه و گرفتگی عضلات از علائم کمبود منیزیم هستند. در موارد شدیدتر، کمبود منیزیم می‌تواند حتی موجب غش و تشنج شود. دانشمندان عقیده دارند این علائم به دلیل جریان زیاد کلسیم به سمت سلول‌های عصبی بوجود بیایند که موجب تحریک بیش از اندازه‌ی عصب‌های عضله می‌شود.

هر چند مکمل‌ها ممکن است گرفتگی‌های عضله را در افراد دچار کمبود منیزیم تسکین بدهند، اما مروری اینگونه نتیجه گرفت که مکمل منیزیم، درمانی موثر برای گرفتگی‌های عضله در بزرگسالان نیست. یادتان باشد که گرفتگی‌های عضلانی ممکن است علت‌های دیگری نیز داشته باشد. مثلا، استرس یا مصرف کافئین زیاد.

این علائم ممکن است از عوارض جانبی برخی از دارو‌ها یا علامتی از بیماری نورولوژیکی باشند مانند نورومیوتونیا یا بیماری نورون حرکتی. البته این طبیعی است که گهگاه دچار گرفتگی‌های عضلانی شویم، اما اگر علائم ادامه پیدا کردند باید به پزشک مراجعه کنید.

اختلالات روانی

اختلالات روانی، از دیگر پیامد‌های ممکن کمبود منیزیم هستند. این اختلالات شامل apathy یا بی احساسی (بی‌علاقگی) می‌شود و از ویژگی‌های این اختلال می‌توان به بی‌حسی و عدم علاقه به چیزی نام برد. کمبود منیزیم در حالت‌های شدیدتر می‌تواند منجر به روان آشفتگی و کما هم بشود. ضمنا مطالعات انجام شده به ارتباط میان کمبود منیزیم و افزایش احتمال افسردگی نیز اشاره کرده‌اند. دانشمندان همچنین بر این باورند که کمبود منیزیم می‌تواند اضطراب را افزایش بدهد، اما شواهد مستقم کافی وجود ندارد.

بررسی‌های انجام شده نشان داده که مصرف مکمل منیزیم می‌تواند به گروهی از افراد دچار اختلال اضطراب کمک کند، اما کیفیت شواهد موجود چندان بالا نیست. قبل از هر گونه نتیجه گیری به مطالعات دقیق‌تری نیاز است. اما به طور خلاصه می‌توان اینطور نتیجه گرفت که کمبود منیزیم می‌تواند موجب اختلال عصبی شده و در برخی از افراد باعث مشکلات روانی شود.

پوکی استخوان

پوکی استخوان اختلالی است که در آن استخوان‌ها ضعیف شده و ریسک شکستگی آن‌ها بالا می‌رود. احتمال دچار شدن به پوکی استخوان تحت تاثیر چند عامل است که شامل بالا بودن سن، عدم تحرک بدنی و عدم مصرف کافی ویتامین D و K می‌شود. جالب است بدانید کمبود منیزیم نیز ریسک فاکتوری برای پوکی استخوان است. کمبود منیزیم می‌تواند استخوان‌ها را مستقیما ضعیف کند، اما همچنین می‌تواند سطح کلسیم خون را نیز پایین بیاورد که واحد اصلی سازنده‌ی استخوان‌هاست.

مطالعاتی که روی موش‌ها صورت گرفت تائید کرد که کمبود منیزیم غذایی منجر به کاهش توده‌ی استخوانی می‌شود. هر چند چنین آزمایشاتی تاکنون روی انسان انجام نشده، اما پژوهش‌ها توانسته‌اند کمبود منیزیم را با کم چگال بودن مواد معدنی استخوان ربط بدهند.

خستگی و ضعف عضلانی

خستگی حالتی است که با فرسودگی یا ضعف روحی یا جسمی شناخته می‌شود و علامت دیگری از کمبود منیزیم می‌تواند باشد. البته هر کسی گاهی خسته می‌شود، اما با استراحت برطرف می‌شود. اما اگر خستگی شدید شد یا ادامه پیدا کرد، ممکن است علامتی از وجود یک مشکل باشد. از آنجاییکه خستگی، علامتی عمومی است نه خاص کمبود منیزیم، تا زمانی که همراه با سایر علائم نباشد نمی‌توان علت آن را تشخیص داد. علامت خاص‌تر دیگری از کمبود منیزیم، ضعف عضلانی است که به آن میاستنی نیز می‌گویند.

دانشمندان عقیده دارند علت ضعف عضلانی، کمبود پتاسیم در سلول‌های عضله است؛ بیماری که با کمبود منیزیم ارتباط دارد؛ بنابراین کمبود منیزیم می‌تواند یکی از دلایل ممکن خستگی یا ضعف باشد.

فشار خون بالا

مطالعاتی که روی حیوانات انجام شد نشان داد کمبود منیزیم می‌تواند فشار خون را بالا ببرد که ریسک فاکتوری برای بیماری‌های قلبی محسوب می‌شود. هر چند شواهد انسانی کافی وجود ندارد، اما مشاهدات زیادی نشان داده که پایین بودن سطح منیزیم در بدن می‌تواند فشار خون را افزایش بدهد.

مطالعات گوناگونی نتیجه گرفته‌اند که مکمل منیزیم می‌تواند فشار خون را پایین بیاورد، مخصوصا در بزرگسالانی که دچار پُرفشاری خون هستند.

آسم

کمبود منیزیم گاهی در بیماران دچار آسم شدید نیز دیده می‌شود. ضمنا، سطح منیزیم در افرادی که آسم دارند، نسبت به افراد سالم، پایین‌تر است. محققان عقیده دارند کمبود منیزیم می‌تواند موجب تجمع کلسیم در عضلات مخاطی راه‌های هوایی ریه شود. در نتیجه راه‌های هوایی تنگ شده و تنفس را دشوار می‌کنند.

گاهی برای بیماران دچار آسم شدید، اسپری تنفسی منیزیم سولفات تجویز می‌شود تا به شل شدن و باز شدن راه‌های هوایی ریه‌شان کمک کند. برای افرادی که علائم خطرناکی دارند، تزریق این دارو تجویز می‌شود.

اما شواهد موجودی که موثر بودن مصرف مکمل‌های خوراکی منیزیم را در بیماران آسمی ثابت کند، هنوز کافی نیستند. به طور خلاصه، دانشمندان باور دارند آسم شدید می‌تواند علامتی از کمبود منیزیم در برخی از بیماران باشد.

ضربان قلب نامنظم

آریتمی قلب یا ضربان قلب نامنظم، یکی از جدی‌ترین علامت‌های کمبود منیزیم است. علائم آریتمی در بیشتر موارد خفیف است و معمولا ظاهر نیست. اما در برخی از افراد می‌تواند موجب تپش قلب شود که به صورت مکث‌هایی بین ضربان قلب احساس می‌شود. سایر علائم احتمالی آریتمی شامل سر سبکی، تنگی نفس، درد قفسه‌ی سینه یا غش کردن می‌شود. در موارد شدیدتر، آریتمی می‌تواند ریسک سکته‌ی مغزی یا نارسایی قلبی را بالا ببرد.

دانشمندان باور دارند عدم تعادل سطح پتاسیم بین درون و بیرون سلول‌های عضله‌ی قلب می‌تواند مشکل اصلی باشد که بیماری مرتبط با کمبود منیزیم است. معلوم شده برخی از بیماران که نارسایی احتقانی قلب و آریتمی دارند، نسبت به افراد سالم، منیزیم کمتری در خون خود دارند. درمان این بیماران با تزریق منیزیم، عملکرد قلب شان را خیلی بهتر کرده بود.

چگونه منیزیم کافی دریافت کنیم؟

منیزیم هم در منابع گیاهی و هم در منابع حیوانی به وفور وجود دارد. غنی‌ترین منابع منیزیم، دانه‌ها و مغز‌ها هستند، اما غلات کامل، حبوبات و سبزیجات برگ تیره نیز مقدار مناسبی منیزیم دارند.. بادام: ۲۷۰ میلی گرم. تخم کدو: ۲۶۲ میلی گرم

شکلات تلخ: ۱۷۶ میلی گرم

بادام زمینی: ۱۶۸ میلی گرم

پاپ کورن: ۱۵۱ میلی گرم

سایر منابع منیزیم شامل بذر کتان، تخم آفتابگردان، دانه‌ی چیا، کاکائو، قهوه، پسته، فندق و جو دوسر می‌شود.

اگر اختلال یا بیماری دارید که موجب از دست دادن منیزیم از بدن می‌شود، مانند دیابت، باید حتما غذا‌های سرشار از منیزیم به مقدار زیاد مصرف کنید یا از مکمل آن کمک بگیرید.

منبع: برترین‌ها

انتهای پیام/