بی بدیل‌ترین شطرنج بازان تاریخ این رشته را بشناسید (قسمت سوم)
شطرنج، یک مهارت و توانمندی خاص است که اعجوبه‌های جهانی در طول تاریخ دارد.
به گزارش خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، شطرنج از آن دسته مهارت‌هایی ست که توانمندی‌های خاص ذهنی را می‌طلبد و نخبه‌های جهانی زیادی داشته است.
در این ورزش که نیازمند ذهنی توانا و تمرکزی بالا و در عین حال منسجم است، چهره‌های بیشماری در طول تاریخ این رشته ظهور کردند و هرکدام به دلیلی ماندگار شدند.
در این نوشته‌های سریالی سعی داریم مخاطبین عزیز را به طور مختصر با چهره‌های ماندگار تاریخی این رشته آشنا کنیم.
در ادامه‌ی دو قسمت گذشته، نوبت به معرفی سومین شطرنج باز مطرح جهان می‌رسد.
سومین شطرنج باز مهم در تاریخ شطرنج، امانوئل لاسکر آلمانی ست. گفته شده امانوئل در بازه‌ی زمانی خود حاکم مطلق و بی قید و شرط دنیای شطرنجی دوره خود بوده است.
امانوئل لاسکر مدت زمان ۲۷ سال قهرمان شطرنج جهان بوده است و این عنوان را واگذار نکرد. این مدت زمان ۲۷ ساله‌ی قهرمانی، برای هیچ یک از دیگر شطرنج بازان اتفاق نیفتاد و لاسکر بیشترین مدت زمان در اختیار داشتن عنوان قهرمانی را به نام خود ثبت کرده است.
از دیگر نکات جالب درباره‌ی لاسکر آن است که او به نوعی شطرنج را برای خود به حرفه و شغل تبدیل کرده بود. لاسکر برای هر کدام از بازی‌هایی که شرکت می‌کرد مبلغ نسبتا بالایی درخواست می‌کرد و بدین صورت در تبدیل شدن ورزش شطرنج به حرفه و شغل گام‌های بزرگی برداشت.
اولین بارقه‌های قهرمانی امانوئل لاسکر با برد در چند بازی در سال ۱۸۸۹ ظاهر شد و در تورنمنتی در نیویورک با کسب امتیاز کامل برنده شد. کسب امتیاز کامل توسط لاسکر در این تورنمنت معتبر یکی موارد بسیار نادر و محدود در تاریخ شطرنج محسوب می‌شود.
سلطه ۲۷ ساله و تاریخی لاسکر بر عنوان قهرمانی شطرنج جهان با برد شطرنج بازی به نام اشتاینیتس آغاز شد. در سال ۱۸۹۴ امانوئل عنوان قهرمانی جهان را از اشتاینیتس ربود. این اتفاق بی درنگ با ۱۰ برد، ۵ باخت و ۴ تساوی رخ داد و تاریخ ۲۷ ساله‌ی قهرمانی لاسکر این گونه آغاز شد.
جالب است که در این شروع طوفانی، رقیبان امانوئل برد او را منکر می‌شدند و به نوعی برایشان قابل قبول نبود. آن‌ها منتقد لاسکر بودند و معتقد بودند که لاسکر تنها یک پیرمرد را برده است.
لاسکر برای شکست این تفکر و به رخ کشیدن قدرت خود در شطرنج، با نمایش قدرت خود در بازی‌ها بیشتر از گذشته پاسخ دندان شکنی به منتقدانش داد.
در ادامه این قدرت نمایی‌ها، امانوئل در سال ۱۹۰۷ مارشال را شکست داد و بدون باخت و شکست مقتدرانه از قهرمانی خود حراست کرد.
در همین سال موفق شد، زیگبرت تاراش را هم در مجموع با ۸ برد، ۵ تساوی و ۳ باخت ببرد. تاراش رقیب سرسختی برای امانوئل بوده است و جالب‌تر آن که این رقیب به ظاهر سرسخت برای باختش مقابل لاسکر دلیلی بسیار قانع کننده تراشیده است! تاراش شکست خود را به دلیل آب و هوای شرجی محل برگزاری بازی با لاسکر دانست!
در سال‌های ۱۹۱۰ دو بازیکن مدعی، خواستار بازی و رقابت با لاسکر شدند تا شاید بتوانند او را شکست دهند. شلشتر در رقابتی نزدیک نتیجه را به امانوئل واگذار کرد، اما ژاناوسکی نتوانست حتی یک بازی را در هم مقابل لاسکر ببرد.
در ادامه‌ی حریف طلبی‌های رقبای لاسکر در سال ۱۹۱۱ کاپابلانکا تلاش زیادی برای فراخوانی لاسکر به مبارزه کرد. حیرت آور است که نابغه آلمانی شطرنج، شرایطی بسیار سخت برای این بازی تعیین کرد که کاپابلانکا حتی حاضر به ادامه‌ی مذاکره هم نشد و از پیشنهاد خود انصراف داد.
اما دیری نپایید و تقریبا ده سال بعد در ۱۹۲۱ لاسکر مغلوب کاپابلانکا شد. در آن سال و در آن شکست لاسکر آلمانی ۵۳ سال سن داشت.
در طی سال‌های بعد و تا سال ۱۹۳۴ در هیچ یک از مسابقات مهم و معتبر بازی نکرد. البته در این سال شهروند شوروی را انتخاب کرده بود.
لاسکر در مسکو و در یک سری مسابقات معتبر، در سن ۶۶ سالگی، سوم شد.
لاسکر در عین این که استعدادی خاص در بازی شطرنج داشت و طولانی‌ترین دوران قهرمانی را در طول تاریخ به نام خود ثبت کرده بود و همینطور با وجود درآمد بالایی که از بازی‌ها کسب می‌کرد، هیچوقت تاثیر شگرف و خاصی بر دنیای بازی شطرنج نداشت.
تنها شماری از استادان شطرنج روسی از تاثیر او بر سبک بازی خودشان می‌گویند.
انتهای پیام/
