به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، تحریم نفتی ایران اولین بار از سمت بریتانیا بود که به خاطر ملی شدن صنعت نفت متوجه کشور شد؛ اما امروزه این تحریمها که از سمت کشورهای غربی مخصوصا ایالات متحده امریکا متوجه ایران شده به بهانه جلوگیری از شروع یا ادامه برنامه هستهای است.
این تحریمها که بهطور مستقیم و غیرمستقیم متوجه افراد حقوقی و حقیقی مثل بانک ها و نفتکش هاست باعث شده تا درآمد کشور از سمت و سوی اقتصاد رانتینه یا تک محصولی خارج شده و به سمت گزینههای دیگر برود.
از جمله منابع داخلی؛ که کشور میتواند از آن به عنوان درآمدی برای مخارج خود استفاده کند میتوان به گزینههای زیادی مثل اراضی دولتی، مالیات، برق و صادرات آن، صادرات مهندسان و پزشکان داخلی، توریسم، صادرات مواد غذایی و منسوجات دستی و غیره و غیره اشاره کرد.
اما باید دانست که تحریم نفتی فقط شامل فروش نفت نمیشود بلکه عوارض دیگری مثل قطع ارتباط بین المللی چه از لحاظ سیاسی، اقتصادی و بازرگانی را به همراه دارد و از طرفی هم باعث میشود ایران به کشوری محدود برای ارتباطات تجاری خود تبدیل شود.
یونس نورالهی کارشناس انرژی در گفتوگو با خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره فروش نفت گفت: نه تنها در حوزه نفتی بلکه در همه حوزهها میبایست از خام فروشی دوری کرد و به سمت فروش محصولات با ارزش افزوده بالا برویم قطعا نفت هم دراین مورد میتواند یکی از اهداف خوب کشور باشد، بهخاطر اینکه در راستای تامین نیاز جهانی ما میتوانیم منابع نفتی کشور را به موارد دیگری با ارزش افزوده بالا تامین کرد.
او افزود: قطعا فروش محصولات ثانویه نفتی راحتتر از فروش خود نفت است و آن تمرکزی که در فرآوردههای نفتی وجود دارد در حوزههای دیگر نیست؛ مانند فروش بنزین که یکی از تجربیات خوب کشور است.
نورالهی گفت: تولید بنزین بیشتر از میزان مصرف بنزین است و فروش آنهم بهراحتی انجام میشود و تحریمها هم تقریبا نتوانسته اند جلوی فروش این محصول را بگیرند؛ با توجه به بازار خوبی که درمنطقه به خصوص در کشورهای شمالی داریم اگر در حوزههای دیگر هم این چنین عمل کنیم میتوان در دراز مدت ارز آوری خوبی برای کشور به ارمغان آورد.
این کارشناس درباره صادرات بنزین گفت: پاکستان و هند مقصد اصلی و رسمی فروش بنزین کشور هستند و همچنین برخی از کشورهای دیگر هم هستند که به آنها بنزین صادر میکنیم، اما این مبادلات خیلی رسمی نیست.
نورالهی در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه وضعیت صادرات پترو پالایشگاهها چگونه است؟ گفت: با توجه به ظرفیت کشور برای تولید محصولات پترو پالایشگاهی، صادرات کمی صورت گرفته که با توسعه کشور به سمت صادرات محصولات اولیه میتوان ظرفیت را به مراتب بیشتر از امروز کرد.
او درباره میزان ارزآوری محصولات نفتی گفت: در مقایسه به نیاز کشور میزان ارزآوری موجود کافی نیست؛ بازار ثانویه یا بازار نیمایی کشور عمدتا با صادرات محصولات پتروشیمی تعبیه میشود که اگر بخش اعظم نفت خام به صورت محصولات پتروشیمی صادر شود میتوان این بخش تامین کننده بخش اصلی نیازهای ارزی کشور باشد.
این کارشناس راهکار مشکلات فروش نفتی و محصولات حاصل از آن را در خصوصی شدن این حوزه دانسته و گفت: در سیستم دولتی به صورت جدی به مسائل بازار توجهی نمیشود و اگر دولت با یک برنامه بسیار منسجمی نفت خام را در اختیار بخش خصوصی قرار دهد تا در یک دوره میان مدت یا کوتاه مدت شاهد فروش خوب محصولات نفتی باشیم.
هوشیار رستمی کارشناس اقتصادی در گفتوگو با خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره فروش نفت و تحریمهای ایران گفت: تعداد کشورهای اندکی هستند که درآمد نفتی دارند و بقیه کشورهایی که نفت ندارند با درآمدهای بالایی مثل مالیات و عوارض هزینههای کشور خود را بدست میآورند.
بیشتر بخوانید: اقتصاد نفتی عامل کندی پیشرفت اقتصادی کشور
او گفت: مالیات مهمترین منبع درآمد اقتصادی کشور هاست که باعث پیشرفت زیرساختهای کشور میشود مثل عوارضی که مردم به شهرداریها پرداخت میکنند یا آن مالیاتی که مردم بخشی از درآمد خود را به دولت واگذار میکنند.
این کارشناس تاکید کرد: دولت صرفا نهادی نیست که که بخواهد از مردم پول بگیرد، بلکه باید به آنها خدماتی هم بدهد و این خدمات صرفا تامین امنیت، بهداشت عمومی، آموزش و ... نیست مهمتر از همه اینکه دولت باید بتواند فضایی برای ایجاد کسب وکار ایجاد کند تا مردم بتوانند سودی بدست بیاورند و از آن مالیات خود را پرداخت کنند.
رستمی گفت: ایجاد فضای کسب و کار ربطی به تحریمها ندارد و باید در نظر گرفت که در حال حاضر منبع درآمد کشور از هر روزنهای مثل نفت یا دیگر منابع طبیعی کشور است که قاعدتا باید اول از همه شرایط مهیا شود و سپس از مردم مالیات گرفته شود.
رستمی در پایان با اشاره به اینکه از خوبیهای مالیات این است که دولت را در قبال مردم پاسخگو میکند گفت: در شرایط فعلی امکان پاسخگویی مسئولین به مردم وجود ندارد چراکه لازمه اینکار بسترسازی فرهنگی است بطوریکه در کشورهای خارجی مردم پس از پرداخت مالیات و عوارض خود به آنها در غالب پیامی به طور سیستمی گفته میشود که پول پرداختی آنها در زمینههایی مثل احداث بیمارستان، مدرسه و یا دیگر موارد هزینه شده است.
استفاده از منابع سرزمینی ناب که جبرانی برای تجدید آن وجود ندارد تنها برای یک دورهای از زمان کار ساز است باید توجه داشت که تحریمهایی که متوجه کشور شده چه در عرصه بانکی یا نفتی و حوزههای دیگر، فقط مختص به زمان حال نمیشود. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اتفاقی که در حدود ۹ ماه آینده رخ میدهد نه تنها کشور ما علاوه بر بعد سیاسی، ابعاد اقتصادی آن را هم تحت تاثیر قرار میدهد بلکه هر کشور دیگرب هم تحت شعاع این انتخابات خواهند بود.
بعضی گمانه زنیها به این سمت است که اگر ترامپ رای نیاورد با روی کار آمدن جبهه دموکراتها اوضاع اقتصادی ایران هم تغییر مثبتی خواهد کرد، اما نکتهای که باید به آن اشاره کرد این است که چه ترامپ رای بیاورد و چه رای نیاورد ایران برای رهایی از این شرایط سخت اقتصادی باید از اقتصاد تک محصولی خارج شود و برنامه دقیق و درستی برای آینده خود ترسیم کند.
مالیات از جمله برنامههایی است که کشور میتواند بر آن تکیه کند، اما قبل از آن باید یک بار دیگر دهکهای درآمدی افراد را دقیقتر بررسی کرد تا بطور واضح مشخص شود که چه کسی توان پرداختن مالیات را دارد و یا هر کس بسته به درآمد خود چقدر میتواند مالیات پرداخت کند.
انتهای پیام/