به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، فیلم سینمایی"بی صدا حلزون" نخستین کار بلند سینمایی بهرنگ دزفولی زاده به سراغ جامعه ناشنوایان رفته و مشکلی به نام کاشت حلزون که بسیاری از خانواده‌های ناشنوا را با آن درگیر کرده است را سوژه اثر خود قرار داد، هرچند در پرداخت قصه موفق ظاهر نشد.

یکی از نکات مثبت فیلم و شاید نقطه قوت آن، بازی هانیه توسلی و محسن کیایی است که کار دشواری را برای تبدیل شدن به افراد ناشنوا قبول کردند، اما قابل قبول بازی کردند و مخاطبان با آن‌ها و مشکلاتشان تا پایان فیلم همراه شدند.

دزفولی زاده توانسته در فیلم بی صدا حلزون سوژه‌ای بکر را دستمایه ساخت نخستین اثر سینمایی خود قرار دهد و روایتی داستان گو چه به لحاظ اجرایی و همچنین انتقال مفاهیم مد نظر داستان به مخاطب ارائه می‌کند، اما ریتم اثر کند بوده و در دقایقی از فیلم تماشاگر را خسته می‌کند.

محمدمهدی اسدزاده منتقد سینما در خصوص فیلم بی صدا حلزون گفت: متفاوت‌ترین فیلمی بود که از جشنواره سال کذشته تا کنون دیدم، چون کارگردان موضوعی را دستمایه ساخت اثرش قرار داده که کمتر کسی سراغ آن رفته و در کل فیلم می‌توان گفت بوده است.

در "بی صدا حلزون" از معدود دفعاتی است که در سینمای ایران، زندگی روزمره انسان‌های ناشنوا و مشکلاتشان مورد واکاوی قرار گرفته و با اینکه داستان نگاهی ترحم برانگیز و از موضع بالا به سوڑه داشته، اما بهرنگ دزفولی کارگردان اثر توانسته با تمرکز بر تنه اصلی روایت و حذف شاخه و برگ اضافی، پایه و اساس درام را بر موقعیتی بنا کند که خوانش‌های متفاوتی را بعد از تماشای فیلم، از تماشاگران بخواهد.

البته این فیلم در بخش صداگذاری در دقایقی از فیلم با مشکل مواجه بوده و همین مسئله باعث رنجش مخاطب می‌شود.

انتهای پیام/