هیچ‌کس اصرار ندارد که سیدحسین و سیدمهدی، به هم لبخند بزنند و ژست دروغین دوستی بگیرند، اما آن‌ها به عنوان بازیکنانی با قرارداد‌های حرفه‌ای، نباید چنین چالشی را پیش روی باشگاه‌های‌شان قرار بدهند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درست در روز‌هایی که استقلال و شهرخودرو، برای نبرد‌های حساس آسیایی‌شان آماده می‌شوند و بیشتر از هر زمان دیگری به تمرکز و آرامش نیاز دارند، گلر‌های دو تیم جنگ عجیبی را در فضای مجازی آغاز کردند. جنگی که ریشه در گذشته میان این دو نفر دارد. هیچ‌کس اصرار ندارد که سیدحسین و سیدمهدی، به هم لبخند بزنند و ژست دروغین دوستی بگیرند، اما آن‌ها به عنوان بازیکنانی با قرارداد‌های حرفه‌ای، نباید چنین چالشی را پیش روی باشگاه‌های‌شان قرار بدهند. این کار علاوه بر تیم‌ها، به عملکرد خود آن‌ها نیز لطمه خواهد زد.

رابطه سیدمهدی رحمتی و سیدحسین حسینی، هرگز یک رابطه «دوستانه» نبوده است. حتی در مواقعی که آن‌ها دست در دست هم در تمرین استقلال به دوربین‌ها لبخند می‌زدند نیز، میان‌شان نشانه‌ای از دوستی وجود نداشت. این ماجرا کاملا قابل درک به نظر می‌رسد. چراکه ممکن است به هر دلیلی، دو بازیکن همدیگر را تحمل نکنند، اما کشاندن ماجرا به کف اینستاگرام، رفتاری زشت و شرم‌آور به نظر می‌رسد. رفتاری که بیشتر از دو گلر حرفه‌ای، از دو پسربچه ۱۲ ساله تیفوسی انتظار می‌رود. یک طرف این ماجرای تلخ و عجیب، مهدی رحمتی با سال‌ها سابقه بازی در لیگ برتر ایستاده است.

اینکه او با کوله‌باری از تجربه در سی و چند سالگی، کمی پخته‌تر عمل کند و از اظهارنظر در مورد سنگربان یکی از تیم‌های حریف بپرهیزد، اصلا انتظار عجیبی نیست. اینکه او در این شرایط سنتی، دیگر وارد فاز دعواعای کودکانه نشود و به دیگران نیش و کنایه نزد، باید طبیعی‌ترین وظیفه او به عنوان یکی از مهره‌های باتجربه لیگ برتر تلقی شود.

این رفتار چه حاصلی دارد به جز اینکه در آستانه یکی از حساس‌ترین دیدار‌های تاریخ باشگاه مشهدی، تمرکز بازیکنان تیم را به هم می‌زند؟ این رفتار چه حاصلی دارد به جز اینکه اسم رحمتی را به یک حاشیه جدید می‌دوزد؟ طرف دیگر این ماجرا، سیدحسین حسینی ایستاده است. دروازه‌بانی که ظاهرا هنوز هم نمی‌تواند خشم و عصبانیتش را کنترل کند. دروازه‌بانی که در یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های آسیا به میدان می‌رود، اما هنوز میل به گذاشتن استوری‌های جنجالی را ترک نمی‌کند.

او باید به خاطر نمایشی که در شهرآورد داشته، از همیشه سخت‌تر تمرین کند و آمادگی گذشته‌اش را به دست بیاورد، اما به جای این کار، مشغول افشاگری علیه مهدی رحمتی است. این کار چه سودی برای استقلال خواهد داشت؟ این کار چطور در آسیا به استقلال کمک خواهد کرد؟ حتی اگر رحمتی همین امروز گلری را کنار بگذارد، چه پیشرفتی در کار سیدحسین رقم خواهد خورد؟

مرد جوان دروازه آبی‌ها پس از چند فصل، به هدفش رسیده و سنگربان شماره یک این تیم شده است. باشگاه به خاطر او، قید کاپیتانش را زده، اما ظاهرا خود حسینی، هنوز اهمیت این موقعیت را درک نمی‌کند و هنوز به اینستاگرام، بیشتر از باشگاه اهمیت می‌دهد. سیدمهدی و سیدحسین بیشتر از استقلال و شهرخودرو، عضو باشگاه اینستاگرام هستند و بهتر است حقوق‌شان را هم از مارک زاکربرگ دریافت کنند!

چنین رفتار‌هایی پیش از این، بار‌ها به هر دو گلر لطمه‌های بزرگی وارد کرده است. رحمتی در عصر خودش، یکی از بهترین سنگربان‌ها بوده، اما حتی تجربه یک بازی در جام جهانی را نیز ندارد. اگر این سنگربان پس از اختلاف‌نظر با کی‌روش در تیم ملی، آن مصاحبه تند را علیه سرمربی پرتغالی انجام نمی‌داد و مدعی نمی‌شد که کارلوس باید دستیار یک مربی ایرانی باشد، شاید حالا همه ما تصویری از سیو‌های رحمتی در جام جهانی برزیل در ذهن داشتیم.

شاید همه ما، رحمتی را در دو جام جهانی متوالی در ترکیب تیم ملی می‌دیدیم. سید گلر موفق و درجه یکی است، اما کارنامه‌اش به خاطر همان یک مصاحبه، برای همیشه «ناقص» خواهد ماند. او گلر درجه یکی است، اما برای همیشه، حسرت حضور در جام جهانی را خواهد خورد. سیدحسین حسینی نیز بار‌ها دست به چنین اشتباه‌هایی زده است.

آنفالو کردن شفر و هم‌تیمی‌ها پس از نیمکت‌نشینی در استقلال، یکی از همان اتفاق‌هایی بود که نشان داد این گلر، هنوز رشد سنی کافی را پشت سر نگذاشته است. او بار‌ها بدون هیچ دلیلی به استقبال حواشی رفته و با واکنش منفی هواداران باشگاه روبه‌رو شده، اما ظاهرا قصد ندارد که از این رفتار‌ها دست بکشد. هیچ‌کس در استعداد او تردید ندارد، اما با این روند، حسینی هرگز مرد شماره یک تیم ملی نمی‌شود. به نظر می‌رسد این روزها، حتی پیام نیازمند نیز از او جلوتر است.

سنگربان کم‌سن‌وسالی که بدون کوچک‌ترین حاشیه، کارش را به درستی در سپاهان انجام می‌دهد. سنگربانی که به دنبال کنایه‌های اینستاگرامی نیست و به جای استوری گذاشتن، مشغول سیو کردن توپ‌ها در لیگ برتر است! به جز این دو نفر، بخشی از مشکل به باشگاه‌ها نیز برمی‌گردد.

باشگاه‌هایی که از قرارداد بستن، تنها نوشتن صفر‌ها را بلد هستند و هیچ مسئولیتی را به بازیکنان واگذار نمی‌کنند. همین امسال وقتی دعوای عجیب خانواده‌های واردی و رونی بالا گرفت، باشگاه لستر به جیمی واردی دستور دارد که این دعوا را متوقف کند.

در غیر این صورت بر اساس قرارداد، جریمه سنگینی برای او در نظر گرفته می‌شد. مدیران استقلال و شهرخودرو، اما به لحاظ قانونی، اصلا اجازه اعتراض به این رفتار را برای خودشان به وجود نیاورده‌اند. وقتی تیم‌ها به همین سادگی بازیکنان را به حال خودشان می‌گذارند، طبیعی به نظر می‌رسد که این فوتبالیست‌ها نیز تمایلی به رعایت اصول حرفه‌ای نداشته باشند.

منبع: توسعه ایران

انتهای پیام/

 

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.