به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، شیوع ویروس کرونا سارس اواخر سال ۱۳۸۱ به سرعت موجب همه‌گیری شد و شهر‌های بسیاری از جمله پکن و تورنتو قرنطینه شدند. از آن‌جایی که ویروس کرونای جدید شباهت زیادی به کرونا سارس دارد، بررسی تجربه قرنطینه‌ شدن شهر‌ها می‌تواند مفید باشد.

در یک مقاله پس از پایان همه‌گیری سارس در تورنتو، یک پژوهشگر کانادایی از شکست درباره پروژه قرنطینه‌کردن این شهر، گفت: «در آن زمان در تورنتو، به ازای هر مورد سارس ۱۰۰ نفر را قرنطینه می‌کردند. در حالی که در پکن این میزان ۱۲ نفر به‌ ازای هر مورد سارس بود».

بیشتر بخوانید: ویروس کرونا؛ تازه‌ترین مطالعات درباره مبتلایان به کووید-۱۹

گزارش دیگری که توسط مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا در مورد قرنطینه شدن پکن منتشر شده بود، بیان می‌کند که این عدد می‌توانست به قرنطینه ۴ نفر به‌ ازای هر مورد ابتلا به سارس تقلیل یابد بدون این که کارایی آن کاهش پیدا کند.

در حقیقت بهتر بود تنها کسانی که با بیمار سارس در ارتباط بودند قرنطینه می‌شدند و نه اینکه تمام یک شهر قرنطینه شود. توصیه این مقاله در همه‌گیری‌های بعدی شهر تورنتو، قرنطینه کردن ۱۰۰ نفر از افرادی بود که در تماس با افراد مبتلا بودند.

انتهای پیام/