به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، از سال‌ها پیش خودرو‌های سواری به عنوان متهم ردیف اول آلودگی شهر‌ها مطرح بودند.

کارخانه‌های صنعتی، موتورسیکلت‌های کاربراتوری، خودرو‌های دیزلی مانند اتوبوس و انواع کامیونت‌ها از جمله منابع دیگر آلودگی هوا هستند که تأثیرشان بر آلودگی هوا بیشتر و مقررات محدودیت زایشان کمتر از خودرو‌های سواری است.

سنگینی مقررات مدیریت شهری برای کاهش آلودگی هوا همواره بر دوش خودرو‌های سواری بوده و کمتر گوش شنوایی برای خودداری از این روش وجود داشته است.

البته اگر این سنگینی سبب کاهش آلودگی هوا شود، غمی نیست، اما تلخی این قصه غم انگیز آنجاست که وقتی نقشه‌های ترافیکی نشان از کاهش تردد خودرو‌های سواری دارد و بیشتر معابر شهر به رنگ سبز است، سامانه هواشناسی نشان از رسیدن شاخص آلودگی هوا به ۱۵۰ واحد دارد.

طی روزهای اخیر در پی شیوع ویروس کرونا مدارس و دانشگاه‌های تهران تعطیل شدند و در پی آن میزان تردد خودروها هم در سطح شهر کاهش یافته است، اما شاخص آلودگی هوا به جای آن که روند نزولی داشته باشد، به شاخص ۱۵۰ واحدی رسیده است.

بیشتر بخوانید: ریز قیمت‌های طرح ترافیک ۹۹ اعلام شد + جدول

این وضعیت می‌تواند حامل این پیام باشد که تأثیر آلایندگی خودرو‌های سواری بر آلودگی هوا نه تنها آدرس خیلی دقیقی نیست، بلکه متهم ردیف اول هم نیست.

اجرای طرح ترافیک در شهر تهران طی سالیان دراز همواره برای خودرو‌های سواری بوده است و تنها آن‌ها بودند که برای ورود به محدوده‌های ترافیکی در سطح شهر باید پول یا به قول مدیران عوارض پرداخت می‌کردند، در حالی که موتورسیکلت‌ها، اتوبوس‌ها و کامیون‌ها از پرداخت این پول معاف بودند.

تغییر در نحوه اجرای طرح ترافیک در دو سال اخیر انتقاداتی را در پی داشت که از آن جمله می‌توان به بی تأثیری آن بر کاهش آلودگی هوا و هدف گذاری آن برای کسب درآمد بیشتر اشاره کرد.

با توجه به وضعیت ترافیکی تهران و شاخص آلودگی هوا در روز جاری در می‌یابیم که ارتباط معناداری بین کاهش تردد خودرو‌های سواری و آلودگی هوای تهران وجود ندارد.

وقت آن رسیده که مدیریت شهری و حتی نهاد‌های بالادستی مانند استانداری و یا وزارت کشور برای کاهش آلودگی هوا گوشه چشمی هم به سایر منابع آلاینده نظیر موتورسیکلت‌های کاربراتوری، صنایع آلاینده، کوره‌های آجرپزی و زباله سوز جنوب تهران داشته باشند.

انتهای پیام/