به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درحالی توافق میان دوطرف به امضا رسید که به صراحت طرف آمریکایی از قبول طالبان به عنوان یک دولت سرباز زد و به شکلی رسمی از این پذیرش امتناع کرد اینکه جماعت متنوع طالبان علی رغم تسلط بسیار دامنه دارش بر اغلب خاک افغانستان چگونه این سند رسمی را امضا کرده است و در واقع کدامین هدف را در این تایید آن پیجویی کرده است را باید به آینده سپرد. در همین حال اینکه در جلسه‌هایی این چنین پر توفیق به زعم آمریکایی‌ها پمپئو همچنان ماجرای ۱۱ سپتامبر و کینه دیرینه اش از این مساله را ابراز می‌کند نشانه‌های مثبتی از آینده روابط طالبان -امریکا به دست نمی‌دهد.

-اینکه بتوان روزی را تصور کرد که ترامپ از افغانستان دل بکند و این منطقه را با توجه به همجواری و نزدیکی اش با ایران، روسیه و چین به عنوان بزرگترین رقبا و دشمنان خود ترک گوید بسیار دشوار است و در عین حال امید داشتن به اینکه روزی همه جهادی‌های افغانستان تغییر ماهیت دهند و جنایات گذشته امریکا به عنوان اشغالگر کشورشان را فراموش کنند بسیار دشوار به نظر می‌رسد.

-افزون بر این موارد امروز طالبان با امریکا توافقی را امضا می‌کند که در سپتامبر گذشته با عهد شکنی ناگهانی ترامپ مواجه شد اعتماد به چنین طرف مذاکره‌ای برای طالبان قطعا با، اما و اگر‌های زیادی مواجه است.

-به گمان غالب، طالبان اگرچه در شرایط جدیدی به لحاظ گستره جغرافیایی تحت سیطره و همچنین قدرت و بنیه نظامی خاص خود به سر می‌برد و شرایط را کاملا متفاوت‌تر از قبل ارزیابی می‌کند، اما همچنان دلنگران تکرار سناریوی فروپاشی خود توسط امریکا در سال‌های گذشته است.

-حتما طالبان و کل مردم افغانستان نیم نگاهی هم به شرایط اخیر داشته و خواهند داشت، شرایطی که طی آن بنا بود تروریست‌های سوریه توسط همین رقای امروز به افغانستان انتقال داده شوند.

-واقعیت ان است که ترامپ برای حضور موفق در مبارزات انتخاباتی وپیروزی در انتخابات پیش رو نیازمند به کارنامه‌ای درخشان در سیاست خارچی است کارنامه‌ای که با تجربه ایران، کره شمالی ومنطقه خلیج فارس اورده‌ای برای اونداشته است. اینکه توافق با طالبان چقدر دوام اورد و یا نصیبی از جنس موفقیت در انتخابات برای ترامپ در اوردگاه پیش رو به دست بیاورد را باید منتظر ماند و دید.

منبع: العالم

انتهای پیام/