به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، به شهادت رسیدن میرزاتقی‌خان امیرکبیر، یکی از تلخ‌ترین وقایع تاریخ معاصر ایران محسوب می‌شود. این اقدام با دسیسه‌چینی عده‌ای به انجام رسید که بی‌تردید، میرزاآقاخان نوری در میان آن ها، نقشی مهم ایفا کرد. او که بلافاصله پس از برکناری امیرکبیر، بر مسند صدراعظمی ناصرالدین‌شاه تکیه زده‌بود، با همکاری مهدعلیا، مادر شاه و البته حمایت‌های سفارت انگلیس در تهران، مقدمات صدور فرمان قتل امیر را فراهم کرد. با این حال، مسندی که میرزاآقاخان، آن را به قیمت قربانی کردن یکی از عزیزترین فرزندان ایران به دست آورده بود، چندان به وی وفادار نماند. او که با خاندان برادران نوری، یعنی «حسینعلی» و «میرزا یحیی» که بعدها، به ترتیب فرقه‌های ضاله بهائیه و ازلی را بنیان گذاری کردند، وابستگی فامیلی داشت، در خصوص اقدامات تند بابیان که پس از سرکوب آن‌ها توسط امیرکبیر به شدت محدود شده بودند، مدارا پیشه کرد و حتی کوشید تا میان بابی‌ها و دربار، رابطه دوستانه برقرار کند. این‌که این اقدامات میرزا آقاخان به اشاره سفارت انگلیس بوده است یا خیر، قابل اثبات نیست. واقعیت آن است که او حتی در دوران امیرکبیر نیز با اقدامات ضربتی علیه بابی‌ها که در مازندران، زنجان و فارس، آشوب ایجاد و این مناطق را برای مسلمانان ناامن کرده بودند، موافق نبود. نتیجه این مدارای مشکوک، جسارت بیشتر بابی‌ها برای اقدامات شدیدتر علیه حکومت، پس از شهادت میرزاتقی‌خان امیرکبیر بود. میرزاآقاخان که پس از امیرکبیر، نتوانسته بود هرات را نجات دهد و آن را طی قرارداد پاریس، به انگلیسی‌ها واگذار کرده بود، با اقدام به ترور ناصرالدین‌شاه از سوی بابی‌ها، موقعیت و جایگاه خود را بیش از پیش از دست داد. شاه که پس از واقعه ترور، از اقدامات صدراعظم بیمناک شده بود، تصمیم به برکناری او گرفت. میرزاآقاخان کوشید تا با تکیه بر تابعیت انگلیسی‌اش، خود را از غضب ناصرالدین‌شاه برهاند، اما ظاهراً برای انگلیسی‌ها، میرزاآقاخان دیگر شخصیتی به درد بخور محسوب نمی‌شد! چراکه شاه، بی‌توجه به این قضیه، میرزاآقاخان را برکنار کرد و به تبعید فرستاد. میرزاآقاخان، سال‌های پایانی عمر خود را به حالت تبعید در یزد، اصفهان و قم سپری کرد و در نهایت، در سال ۱۲۸۱ هـ. ق در ناکامی و بدبختی درگذشت.

منبع: خراسان

انتهای پیام/