توافقنامه صلح میان آمریکا و طالبان پس از یک و نیم سال مذاکره، شنبه هفته جاری (۱۰ حوت/ اسفند) توسط نمایندگان دو طرف در دوحه قطر به امضا رسید.

بر اساس این توافقنامه، نیرو‌های ناتو باید ظرف ۱۴ ماه به طور کامل از افغانستان خارج شوند و در مقابل، طالبان نیز تعهد داده اند که از خاک افغانستان هیچ تهدیدی علیه منافع آمریکا صورت نگیرد.

در این توافقنامه همچنین آمریکا تعهد کرده است که ۵ هزار زندانی طالبان را تا قبل از آغاز مذاکرات بین الافغانی در تاریخ ۲۰ حوت/ اسفند از زندان‌های دولت افغانستان آزاد کند! این موضوع مخالفت شدید دولت افغانستان را در پی داشت و اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان یک روز پس از امضای این توافقنامه در یک نشست خبری تاکید کرد که هیچ تعهدی برای آزادی زندانیان طالبان وجود ندارد و اساسا آمریکا از چنین حقی برخوردار نیست که درباره آزادی زندانیان دولت افغانستان تصمیم گیری کند.

توافقنامه صلح میان آمریکا و طالبان دارای ابهامات فراوانی است و انتقادات زیادی را میان سیاسیون، تحلیلگران و مردم برانگیخته است. علاوه بر اینها، مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا پس از امضای این توافقنامه در مصاحبه با شبکه سی بی اس گفت که بندهای محرمانه ای در متن توافق با طالبان وجود دارد که به کنگره ارائه خواهند شد.

در همین راستا «دکتر عصمت اللهی»، رئیس بورد تخصصی مشورتی ریاست جمهوری سابق افغانستان در گفتگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان،  ابعاد مختلف این موضوع را تشریح کرده است که متن کامل این گفتگو را در زیر مشاهده می کنید:

به صورت کلی مواد توافقنامه آمریکا و طالبان را چگونه ارزیابی می کنید؟

متن توافقنامه آمریکا و طالبان دو بخش دارد؛ در یک بخش فقط کلیات را گفته اند اما از متن اصلی توافقنامه صلح آمریکا و طالبان نه دولت افغانستان اطلاعی دارد و نه گروه های سیاسی.

این متن جایی منتشر نشده و فقط آمریکا و طالبان از آن مطلع هستند. جزئیات این توافق برای هیچ کسی معلوم نیست و در هاله ای از ابهام است.

دولت افغانستان در روز امضای توافقنامه و پیش از آن رسما اعلام کرد که با برخی مواد آن مخالف است؛ چرا و چگونه آمریکا علیرغم مخالفت کابل این توافقنامه را امضا کرده است؟

این سوال برای همه مردم مطرح است که علیرغم وجود دولت مشروع افغانستان، آمریکا با کدام حق و اعتبار حقوقی با طالبان در دو سال گذشته ۱۱ دور مذاکره کرده اند.

طالبان مدعی شده اند که ما دولت افغانستان را به رسمیت نمی شناسیم اما علیرغم این ادعای طالبان، آمریکایی ها جلسات خود با طالبان را ادامه دادند. بنابراین این مذاکرات از لحاظ حقوقی کاملا زیر سوال است و هیچ اعتبار حقوقی ندارد.

دولت افغانستان به عنوان نماینده جامعه افغانستان در تمام این دو سال بایکوت شد. فقط در روزهای اخیر و زیر فشار زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه آمریکا در امور صلح افغانستان و پمپئو، وزیر خارجه آمریکا هیاتی را به قطر فرستاد که آن هیات هم در سطح بسیار پایین و تحت فشار بود.

آمریکایی ها فقط اعمال قدرت کردند و به ملت، دولت و نهادهای اجتماعی افغانستان اهانت نمودند. آنها صلح را با جریانی به توافق رسیدند که ابتدا به آنها کمک کرده و آن را ساختند، سپس در سال ۲۰۰۲ به عنوان مبارزه با تروریسم حملات خود به افغانستان را سازماندهی کردند و برای بار سوم طالبان را ضمن اینکه در حاشیه رانده بودند احیا کرده و یک و نیم سال با آنها مذاکره نمودند.

اهداف آمریکا در پروسه صلح افغانستان، اهدافی استکباری، استعماری و بسیار خطرناک برای ناامن کردن افغانستان و درگیر کردن ملت است. این وضعیت صلح یک ماموریتی است که به طالبان داده اند و بر اساس این ماموریت اهداف کلان منطقه ای دنبال می شود.

مخالفت دولت افغانستان با آزادی زندانیان طالبان که آمریکا آن را به این گروه وعده داده است به کجا خواهد انجامید؟

آینده افغانستان در هاله ای از ابهام است و من فکر می کنم آمریکا به دنبال بحرانی تر کردن بیشتر اوضاع افغانستان و مدیریت بحران است. اشرف غنی حداقل این جرات را داشت که گفت این در اختیارات آمریکا نیست که زندانیان دولت افغانستان را آزاد کند.

وقتی دولت نماینده ای در امضای توافقنامه ندارد و طالبان آن را به رسمیت نمی شناسد کدام حق و منطق ایجاب می کند که زندانیان طالبان آزاد شود؟

بدون تردید آمریکا از یک نقطه نظر شکست خود در افغانستان را پذیرفته است که با یک جریان متحجر پیمان صلح امضا می کند؛ از طرف دیگر آمریکا قصد خروج از افغانستان را ندارد و این ساده اندیشی است که بگوییم آمریکا افغانستان را ترک می کند. آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم هر جایی که حضور داشته است آن منطقه را ترک نکرده است.

آمریکا بحران را پیچیده و آن را مدیریت می کند و خوشبختانه حتی ایادی آمریکا نیز متوجه شده اند که آمریکا اهداف شوم خود را دنبال می کند.

از لحاظ فنی ایا امکان آزادی ۵ هزار زندانی در این مدت کم ۱۰ روزه وجود دارد؟

در برخی آمار و ارقام می گویند حدود پنج هزار عضو طالبان باید آزاد شوند؛ پنج هزار نفر خودش یک فرقه است؛ مگر می شود پنج هزار نفر که متخلف بودند و زندانی شده اند یک شبه آزاد شوند؟ هیچ عقلی آن را قبول نمی کند و جامعه افغانستان، نهادهای اجتماعی و احزاب سیاسی افغانستان با این پروسه به شدت مخالف هستند.

آمریکا می خواهد اراده خود را به ملت افغانستان تحمیل کند اما زمان تحمیل اراده گذشته است. هیچ یک از اتباع افغانستان اعمال طالبان را به عنوان خشن ترین جریان قوم گرای متحجر که حدود پنج سال در افغانستان حکومت کرده و عملکرد ضد انسانی و اسلامی داشته اند را فراموش نمی کند.

این توافق گامی برای بحرانی تر کردن اوضاع افغانستان است و اهداف منطقه ای دارد و من فکر می کنم که جامعه و مردم ما باید متوجه باشند و بار دیگر فریب دسیسه های آمریکا را نخورند.

انتهای پیام/