به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سنندج ، یکى از مهمترین آموزههاى تربیتى مکتب حیاتبخش اسلام دعا و نیایش است. دعا همان خواست قلبى است که با زبان درخواست مىشود و در واقع رفتارى است که طى آن فرد مستقیماً با خداوند ارتباط برقرار کرده و به راز و نیاز مىپردازد.
دعا وسیله تقرّب انسان به خداست. خداوند در آیه سوره غافر مىفرماید: «وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ؛ سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿۶۰﴾ و پروردگارتان فرمود مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم». هیچ انسانى نیست که گرفتارى و مشکلات در زندگى نداشته باشد. بلاهاى روحى انسانها را تهدید مىکند و ارتباط با خدا دردها را زایل مىکند و باعث آرامش زندگى مىشود. امام صادق(ع) مىفرماید: «علیکم بالدعاء فانه شفاء من کل داء؛ دعا کن، زیرا شفاى همه دردهاست».
انسان در دعا با خداى خود مناجات مىکند و از مشکلاتى که زندگىاش را نگران کرده به او پناه مىبرد. نیایش احساس مذهبى افراد را تقویت کرده و رابطه بین انسان با خداى خویش را مستحکم مىکند. انسان وقتى از دارنده تمام کمالات چیزى را طلب مىکند و با او ارتباط برقرار مىکند، احساس لذت و سرور مىکند و وقتى از غیرخدا چیزى درخواست مىکند، احساس ذلّت و خوارى مىکند. این احساس عزت و لذّت بر سلامت روان تأثیر مىگذارد.
حجتالاسلام مجید بگی، مسئول دفتر نهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی استان کردستان، اظهار کرد: راز و نیاز از جمله راههاى معنوى ـ عاطفى یارى جستن از قدرت بىنهایت خداوند است، چراکه در انسان این گرایش وجود دارد که در سختى و فشار به قدرت و تکیهگاهى رو مىآورد و چه قدرت و تکیهگاهى قابل اعتمادتر از قدرت لایزال الهى که پناهگاه انسان واقع شود.
او افزود: راز و نیاز علاوه بر این که غم و اندوه را زایل مىکند، باعث اطمینان قلب و قدرت روحى مىشود، چراکه انسان در نهایت به ویژه در وقت اضطراب غالباً با حضور قلب و خلوص نیت رو به سوى خدا مىآورد و با او درد دل مىکند، عقدههاى خویش را بیرون مىریزد و اسرار خود را که در نهان گاهش هست، به زبان مىآورد و تنها از او راه چاره و گریز را طلب مىکند و تقاضاى کمک مىکند، به دیگر سخن وقتى نیایشگر از ژرفاى دل دست به دعا برمىدارد، نوعى شادابى و بهجت و انبساط در درون خود احساس مىکند که حاضر نیست با هیچ بهایى آن را از دست بدهد.
حجتالاسلام بگی بیان کرد: دکتر آلکسیس کارل در کتاب «انسان موجود ناشناخته» مىگوید «دعا محکمترین و بالاترین حلال مشکلات است، تأثیر دعا واقعاً شگفتانگیز است قدرت دعا و نیایش نشانه آزاد شدن انرژى است، همان طور که به کمک تکنیکهاى علمى انرژى اتمى را آزاد مىکنند، با استفاده از قدرت دعا و از طریق شگردهاى علمى مىتوان انرژى معنوى را آزاد کرد.آثار این قدرت انرژىزا بر بسیارى از مردم آشکار است».
او به آثار متعدد نیایش در روح و روان آدمى پرداخت و بیان کرد: نیایش انسان را از انزواى درونى بیرون مىآورد و به جمع پیوند مىدهد. در حقیقت همنشین شایستهاى است که تنهایى و غربت را به انس و الفت تبدیل مىکند.
مسئول دفتر نهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی استان کردستان اظهار کرد: شخصى که در حال دعا و نیایش است، نه تنها خود را بیگانه نمىبیند، بلکه با چشم دل مىفهمد که در آن حالات عرفانى، مجموعه جهان هستى با او همنوا هستند، چراکه قرآن کریم در آیه ۴۴ سوره اسرا میفرماید: «تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا؛ آسمانهاى هفتگانه و زمين و هر كس كه در آنهاست او را تسبيح مىگويند و هيچ چيز نيست مگر اينكه در حال ستايش تسبيح او مىگويد ولى شما تسبيح آنها را درنمىيابيد به راستى كه او همواره بردبار [و] آمرزنده است».
او روشنى درونی را یکی دیگر از آثار و برکات دعا دانست و گفت: دومین اثر از آثار نیایش روشنی دل و جان است. انسان همین که به حکم ارتباط با معبود خویش جهان را به نور حق و حقیقت روشن دید، همین روشنى فضاى روح او را روشن مىکند و در حکم چراغى مىشود که در درونش روشن شده باشد. چنین فردى به خوبى مشکلات را مىبیند و در پرتو عنایات خداوند متعال به حل مشکلات مىپردازد و کمتر دچار اضطراب مىشود.
حجتالاسلام بگی اعلام کرد: دعا همچنین کاهش ناراحتىها را به دنبال دارد چراکه زندگى بشر آکنده از شیرینىها و تلخىها، آسایش و رنج، پیروزى و شکست مىباشد، بنابراین بشر موظف است با طبیعت دست و پنجه نرم کند تا بتواند تلخىها را به شیرینى و شکستها را به پیروزى تبدیل کند. نیایش و ارتباط با معبود در انسان نیروى مقاومت مىآفریند و تلخىها را قابل تحمل مىکند، به طورى که لذت زندگى در دوره پیرى براى مردم خداپرست و مؤمن از دوره جوانى بیشتر مىشود و چهره مرگ در چشم فرد با ایمان انتقال از دنیاى فانى به دنیاى باقى و از جهانی کوچکتر به جهانى بزرگتر است.
او بیان کرد: از این رو چنین فردى نگرانىها و اضطراب خویش را از مرگ و بیماریها با کوشش در کارهاى نیک که در زبان دین «عمل صالح» نامیده مىشود، بر طرف مىکند و از نزدیک شدن مرگ دچار اضطراب نمىشود
مسئول دفترنهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی استان کردستان امید و نشاط را از شاخصههای دعا عنوان و اعلام کرد: هر انسانى که بخواهد با روانى شاداب و روحیهاى بالا با مشکلات زندگى مواجه شود و با امید و اطمینان، زندگى خویش را ادامه دهد، باید به نیایش پناه ببرد. راز و نیاز با خداوند به انسان امید و توان مىدهد. فرد احساس مىکند که به پناهگاه مطمئن متکى است و برهمین اساس احساس نشاط و توانمندى مىکند و اگر این ارتباط با آن منبع عظمت و رحمت قطع باشد، احساس دلتنگى و نگرانى در او ایجاد مىشود و به بیمارىهاى روانى گرفتار مىشود.
حجتالاسلام بگی اعلام کرد: اضطراب فکرى و تنشهاى روانى از بیمارىهاى مهلکى است که بشریت قرن حاضر را تهدید مىکند اما نیایش با خدا به پرورش تمرکز ذهن میپردازد. روانکاوان و دانشمندان مىکوشند تا راههاى کاهش بار فکرى انسانها را پیشبینى کنند و به فکر و روان او استراحت دهند و او را از دگرگونىهاى روحى نجات دهند. مهار این پراکندگىهاى فکرى و تنشهاى درونى شرط نخست دستیابى به نبوغ و درایت و فهم مسائل است. به همین دلیل سعى مىشود مکانهایى که براى مطالعه و تحقیق در نظر گرفته مىشود از آرامترین، مطبوعترین و دل انگیزترین مکانها باشد تا امکان تمرکز ذهن و رفع نگرانى را فراهم آورد.
مسئول دفترنهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی استان کردستان اظهار کرد: نیایش و پرستش اگر با شرایط باطنى و ظاهرى انجام شود نه تنها ذهن را در مدار تمرکز قرار میدهد، بلکه درون را نورانیت و صفا مىبخشد و اگر انسان حضور قلب و توجه در نیایش را به خوبى درک کرده باشد، توان آن را پیدا مىکند که در یک لحظه تمام قواى ذهنى را متوجه یک چیز بکند و آن پروردگارش مىباشد.
وی افزود: بازیابى خود هنگامى که انسان به مادیات و لذتهاى حاصل از آن مشغول باشد و همواره در جهت ثروتاندوزى و جاهطلبى و بىبندوبارى گام بردارد، به تدریج خدا را که مبدأ آفرینش موجودات است، فراموش کرده که این امر منجر به فراموشى خود واقعى مىشود. قرآن کریم آیه ۱۹ سوره حشر در این زمینه مىفرماید: «وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ؛ و چون كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشى كرد آنان همان نافرمانانند». انسان با نیایش و یاد خدا، خودِ واقعى خویش را که از عالم ربوبى است، باز مىیابد و هرچه توجه او به خدا بیشتر مىشود، به همان نسبت با خود آشنا مىشود و به خویشتن جانى تازه و آرامشى ویژه مىبخشد. پس در این دوران ناامیدی و ترس از بیماری نیز باید به تأسی از آیات قرآن به خدا پناه جست و فراموش نکنیم که خدا در همین نزدیکیهاست.
منبع:ایکنا
انتهای پیام/م