به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، مهندسی سیستم‌های رهایش دارو، مرز مشترکی با بسیاری از علوم از جمله: مهندسی بیومتریال، بیولوژی، بافت شناسی، داروسازی، آنالیز ریاضی، مهندسی پلیمر و… دارد. این زمینه یکی از جوانترین موضوعات مطرح در علوم روز دنیا است که پیشرفت‌های چشمگیری را به همراه داشته و امروزه سهم عمده از تحقیقات مهندسان (به خصوص مهندسان بیومتریال) را به خود اختصاص داده است.

با پیشرفت علم، مهندسان و محققان حوزه سلامت به نتایج بسیار خوبی در مورد مصرف داروها رسیده اند. در حالت عادی پس از استفاده دارو، دوز زیادی از مواد دارویی وارد بدن شده که پس از گذشت چند ساعت میزان آن کاهش می یابد و فرد مجبور می شود، مجددا مقدار زیادی دارو را یکباره مصرف کند تا ظرف چندساعت آینده مقدار آن کاهش یابد و این چرخه ادامه دارد.

با پیشرفت تکنولوژی روش های جدیدی برای حل این مشکل ابداع شده است. در این روش بیمار پس از مصرف دارو، دوز بالایی از دارو را دریافت نمی کند. در واقع پس از مصرف دارو، سیستم رهایش دارو شروع به تراوش دوز تعریف شده ای می کند و این مقدار در طول مدت، ثابت باقی می ماند.

پژوهشگران ماده بسیار حساسی ساختند که می‌تواند عوامل مختلف محیطی را آنالیز کرده و همچنین در رهایش دارو نیز مورداستفاده قرار گیرد.

یک گروه تحقیقاتی از روسیه ماده هوشمندی ساخته که خواص منحصربه‌فردی دارد. این ماده پتانسیل بالایی برای تولید نسل جدیدی از سامانه‌های رهایش دارو برای مقابله با سرطان و دیگر بیماری‌ها دارد.

این ماده، حساسیت بالایی به سیگنال‌های DNA دارد، براساس اظهارات محققان، این ماده نسبت به بسیاری از آرایه‌های بیان DNA حساسیت بالاتری دارد.

از این ماده می‌توان برای طراحی نانومعرف‌های هوشمند استفاده کرد، معرف‌هایی که می‌توانند سلول‌های سرطانی را براساس غلظت DNA در میکرومحیط‌ها شناسایی کند.

بیشتر بخوانید: افزایش کارایی ذخیره انرژی با طراحی نانوفتوکاتالیست‌های جدید

در این مطالعه، یک سر رشته DNA منفرد به نانوذره متصل شده است. این مولکول عاری از هرپین ساختاری شبیه به سنجاق‌قفلی در DNA است. این گروه تحقیقاتی یک گیرنده مولکولی کوچک را به سر دیگر این رشته DNA متصل کردند.

برخلاف انتظار، این گیرنده به هدف متصل نشد، دانشمندان چنین فرض کردند که این رشته DNA به نانوذره متصل شده و به‌صورت کلافی پیچیده شده است؛ بنابراین، گیرنده زیر سطح ذره قرار گرفته است.

زمانی که دانشمندان رشته مکمل را به محیط اضافه کردند، دریافتند که این فرضیه درست است، در نتیجه گیرنده فعال شد و به هدف متصل شد.

این گروه تحقیقاتی دریافتند که این معرف‌ها می‌توانند برای تشخیص غلظت DNA در مقیاس‌های فمتو مول در لیتر استفاده شود بدون این که نیاز به تکثیر DNA یا تقویت سیگنال باشد. برخلاف آرایه‌های DNA رایج، این فناوری در خارج از فضای تمیز آزمایشگاه قابل انجام است و نیاز به تجهیزات پیچیده ندارد.

از آنجایی که این فناوری جفت‌های بسیار کمی دارد می‌توان گفت که از نظر حساسیت، هیچ روش دیگری با این فناوری قابل قیاس نیست.

نتایج این پروژه چشم‌انداز تازه‌ای در حوزه ژنومیک ایجاد می‌کند به طوری که می‌توان با استفاده از آن، نسل جدیدی از نانومواد درمانی را تولید و به بازار عرضه کرد.

نتایج این پروژه در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است.

انتهای پیام/