به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، افراد به دو دلیل رو به خوردن می‌آورند. دلیل اول گرسنگی است و دلیل دوم هوس. گرسنگی و هوس با هم فرق می‌کنند. درواقع این‌ها دو فرایند کاملا متفاوت هستند.

گرسنگی یعنی نیاز به غذا. یعنی:

یک واکنش فیزیکی که در اثر تغییرات شیمیایی ناشی از افت سطح گلوکز خون، چند ساعت پس از خوردن غذا در بدن ایجاد می‌شود.

-یک مکانیزم دفاعی غریزی که تضمین کننده‌ی کسب سوخت مورد نیاز بدن برای عملکرد مطلوب است.

هوس یعنی میل به غذا خوردن؛ یعنی:

-یک واکنش فیزیولوژیک یا احساسی (باید خوشمزه باشه! چه عطری داره!) که موجب یک پاسخ غیرارادی می‌شود (آب افتادن دهان و انقباض‌های معده).

-یک واکنش شرطی به غذا

تفاوت عملی میان گرسنگی و هوس این است: از گرسنگی یک مشت بادام زمینی می‌خورید، اما پس از آن هوس شما به کار می‌افتد و، چون این بادام زمینی‌ها خوشمزه ولذیذ هستند دو مشت دیگر هم می‌خورید.

به عبارت دیگر هوس پایه و اساس این جمله‌ی آشناست: «چشمان ما بزرگتر از معده‌ی ما هستند.» ناگفته پیداست که جملهی تبلیغاتی معروف «با یک بار مصرف مشتری همیشگی ما خواهید شد.» هم از همین دسته است. طراحان شعار‌های تبلیغاتی به خوبی عملکرد هوس و گرسنگی را می‌شناسند.

تجدید قوا: چرخه‌ی گرسنگی و سیری

بدن شما تمام تلاش خود را برای خلق چرخه‌های فعالیت ۲۴ ساعته به کار می‌گیرد. گرسنگی نیز مانند خواب فاصله‌های زمانی بسیار منظمی دارد؛ هرچند سبک زندگی شما ممکن است پیروی کردن از این چرخه‌ی طبیعی منظم را دشوار کند. (حتا زمان‌هایی که معده‌ی ما فریاد می‌زند که خالی است)

شناخت گرسنگی

واضح‌ترین پیام‌ها و نشانه‌های نیاز بدن به غذا، واکنش‌های فیزیکی معده و همچنین جریان خون است که به ما می‌گویند اکنون دقیقا زمان خوردن غذاست.

معده‌ی غرغرو

یک معده‌ی خالی خیلی بی تربیت است؛ اگر آن را پر نکنید سروصدا‌های زیاد و گاهی سرسام آور – به پا می‌کند. به این قار و قور‌ها درد گرسنگی می‌گویند.

درد‌های گرسنگی در واقع انقباضات ساده و قدیمی ماهیچه‌ای هستند. وقتی معده پر باشد، این انقباض‌های دائمی غذا را در امتداد لولهی گوارشی به درون روده می‌رانند، اما وقتی معده خالی باشد این انقباض‌ها تنها هوا را می‌فشارند و در نتیجه تولید صدا می‌کنند.

احساس ضعف

هروقت چیزی می‌خورید لوزالمعده‌ی شما انسولین ترشح می‌کند. این هورمون قند خون را وارد سلول‌های بدن می‌کند تا در آنجا به عنوان سوخت، صرف مصرف‌های روزانه مثل نفس کشیدن، پمپاژ خون و همچنین انجام امور روزمره‌ی زندگی شود. گلوکز سوخت اصلی بدن انسان است. نوسان طبیعی میزان گلوکز در خون موجب ایجاد ضعف و درنتیجه گرسنگی می‌شود. خیلی‌ها متوجهی این چرخه‌ی منظم تقریبا چهار ساعته شده اند.

تشخیص زمان سیر شدن

احساس سیری خوشایندی که پس از خوردن ایجاد می‌شود، پیغامی است که می‌گوید: «دیگر این غذا را نمی‌خواهم، مقدار زیادی از آن خورده ام و باید از سر میز بلند شوم.»

هیپوتالاموس که غدهی کوچکی در بالای بصل النخاع است، کنترل مراکز تولید هورمون‌ها و دیگر ترکیبات شیمیایی مؤثر در احساس هوس و گرسنگی را در اختیار دارد. هیپوتالاموس ترشح ترکیبات شیمیایی Y و YY را که در روده ترشح می‌شوند و موجب ایجاد احساس سیری و گرسنگی می‌شوند، کنترل می‌کند.

سلول‌های دیگر بدن نیز در تشخیص زمان سیر شدن به ما کمک می‌کنند. پژوهشگران دانشگاه راکفلر امریکا در سال ۱۹۹۵ ژنی را در سلول‌های چربی کشف کردند که تولید هورمونی به نام لپتین را کنترل می‌کند. به نظر می‌رسد که این هورمون با اعلام میزان چربی انباشتهی بدن، نقش خود را در تنظیم گرسنگی ایفا می‌کند. لپتین همچنین ترشح هورمون گرسنگی را در هیپوتالاموس کاهش می‌دهد. زمانی که پژوهشگران دانشگاه راکفلر، لپتین را به موش‌های چاق تزریق کردند، این موش‌ها کم خوراک شده و وزن زیادی از دست دادند.

در مجموع، پژوهشگران امیدوارند این گونه اطلاعات بتواند منجر به ساخت دارو‌های بی خطر و مؤثری برای درمان چاقی شود.

فرار از میان وعده‌های پر انرژی

در سراسر دنیا چرخه‌ی گرسنگی موجب یک برنامه‌ی غذایی معمولأ چهار وعد‌های در طول روز شده است: صبحانه، نهار، عصرانه و شام

برنامه‌ی غذایی سه وعده‌ای ما، مجبورمان می‌کند تا برخلاف روند طبیعی چرخه‌ی گرسنگی، برای یک مدت نسبتا طولانی، یعنی از حدود ساعت ۱ بعدازظهر تا ساعت ۷ شب یا دیرتر چیزی نخوریم، نتیجه این می‌شود که حدود ساعت ۴ بعداز ظهر با پایین آمدن میزان گلوکز خون، کج خلق و گرسنه شده و به سمت دم دست‌ترین غذا که معمولا هم یک غذای پرچربی و پرکالری است می‌رویم.

بعضی‌ها به این نتیجه می‌رسند که صرف شش وعده غذای سبک، رضایت بخش‌تر از سه وعده غذای سنگین است. مدارک کافی در دست است که نشان میدهد پرهیز از خوردن این میان وعده‌های بی ارزش، به هنگام ضعف کردن‌های پیش یا بعد از ظهر می‌تواند برای کاهش وزن مؤثر باشد.

هوس سالم

بهترین راه کنار آمدن با گرسنگی و هوس، شناسایی و پیروی از پیغام‌های طبیعی بدن است.

اگر گرسنه هستید، بخورید، اما به میزان منطقی و با در نظر گرفتن حفظ وزن مناسب؛ و به خاطر داشته باشید که هیچ کس کامل نیست. برای جبران پرخوری یک روز، باید چند روز کالری کمتری مصرف کنید و مقدار کالری بیشتری – با ورزش کردن – بسوزانید. با همین کم و زیاد کردن‌ها می‌توانید در مسیر رسیدن به هدف خود باقی بمانید.

منبع: پزشک

انتهای پیام/