به گزارش خبرنگار دنیای ورزش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، ناهید بیارجمندی، مسئول توسعه راگبی بانوان ایران است که سال گذشته میلادی از سوی فدراسیون جهانی راگبی، در جمع ۱۵ زن تاثیر گذار در پروژه توسعه این ورزش قرار گرفت.

تاثیر گذاری بیارجمندی در راگبی تا حدی است که سایت sportdonna ایتالیا را ترغیب کرده مصاحبه مفصلی با او انجام بدهد.

این سایت در مقدمه مصاحبه خود نوشت: ایران کشوری شگفت انگیز و جامعه‌ای در حال تحول شدید و مداوم است. شاید ما از طریق رسانه‌های غربی متوجه این موضوع نشویم. اما ایران کشوری است که اگر آن را از طریق ورزش و راگبی مورد مطالعه قرار دهید، پویایی غیر منتظره‌ای را به شما نشان می‌دهد. به همین ترتیب ورزش امروزه یک فرهنگ مهم در ایران است.

جوانان زیر سی سال، ۸۰ درصد کل جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند و ۶۰ درصد فارغ التحصیلان دانشگاه‌ها زن هستند.

به همین دلیل ما برای مصاحبه به سراغ ناهید بیارجمندی رفتیم. زن جوان قوی و با نگاهی غرورانگیز.

متن مصاحبه؛

ناهید چه کسی است، چند سال دارد، در چه رشته‌ای درس می‌خواند، یک دختر ایرانی مانند شما امروز چگونه زندگی می‌کند؟ خودتان را برای خوانندگان ایتالیایی Sportdonna.it معرفی کنید.

"نام من ناهید بیارجمندی است. در ماه آوریل ۳۲ ساله خواهم شد. اخیراً، پس از فارغ التحصیل شدن از رشته تربیت بدنی، کارشناسی ارشد در فیزیولوژی ورزشی را به پایان رساندم. حدود ۱۱ سال است که راگبی تمام عشق و علاقه من یا به عبارت دیگر زندگی من بوده است. ما فقط یک مورد داریم و دوست دارم آن را به با ارزش‌ترین چیز‌هایی که داریم تقدیم کنم، خانواده و دوستان.

در خانواده همه ما همه ورزش‌ها را دوست داریم، مانند بسیاری از جوانان ایرانی امروز که علاوه بر ورزش‌های سنتی‌تر، انواع ورزش‌ها را دوست دارند. این سبک زندگی ماست. به عنوان مثال، خواهرم قهرمان سنگوردی آزاد و همچنین طراح گرافیک است. اما او کمی دیوانه‌تر از من است. من دوست دارم پاهایم محکم روی زمین باشد و زندگی کنم! در این مورد باید بگویم که والدین ما همیشه، در تمرینات، دوره‌ها، مطالعات از ما حمایت کرده اند؛ بنابراین زندگی من، همانطور که می‌بینید، از راگبی ساخته شده است. من به عنوان مربی راگبی در زمین می‌کنم و به عنوان مدیر توسعه راگبی ایران در دفتر کار فعالیت می‌کنم. این کاری بی وقفه و پیچیده است که من به همراه چند همکار در قالب یک تیم انجام می‌دهم. "

 شما برای فدراسیون کار می‌کنید

برای فدراسیون ایران از سال ۲۰۱۶ رئیس کمیته توسعه راگبی بانوان بوده ام. همچنین از سال ۲۰۱۸ ماموریت تبلیغ مینی راگبی بین دختران و پسران را بر عهده گرفتم. من اخیراً ازدواج کرده ام، البته با یک بازیکن راگبی تیم ملی ایران، علی اکبر غلامی. به عنوان بخشی از کارم، و شاید به دلیل شخصیت سرسختانه ام، عضو "زنان در راگبی" شدم #TryAndStopUs یک پروژه بین المللی متعلق به فدراسیون راگبی جهان که هدف آن ارتقاء ارزش‌های زنان از طریق ورزش است. من نقش سفیر راگبی در ایران را ایفا می‌کنم. من معتقدم که تاکنون فعالیت میدانی و فعالیت ارتباطی ورزش ما متعادل بوده است. با افتخار به شما می‌گویم که به همین دلیل فدراسیون ما به عنوان بهترین کمیته انجمن راگبی آسیا در سال ۲۰۱۸ انتخاب شد. این امر باعث حضور من در کمیته مشاوره بانوان ۲۰۲۰ به عنوان نایب رئیس ایرانی این کمیته شد که چالش و افتخاری بزرگی است. "

چطور شد که شروع به بازی راگبی کردید و دختران هم سن شما چگونه شروع به بازی می‌کنند؟ راگبی در بین زنان در ایران چقدر گسترش یافته است؟

"من در کرج زندگی می‌کردم. به یاد می‌آورم که من و دوستانم خود را برای کنکور تربیت بدنی آماده می‌کردیم که یکی از ما شروع به صحبت در مورد راگبی کرد. این صحبت ما را به فکر برد و من هرگز از ذهن من بیرون نرفت؛ و از آن زمان به بعد همه چیز سریع و سرگرم کننده بود و من عشقم را دنبال می‌کنم. به حدی که اکنون، پس از ۱۱ سال، من عضو یک کمپین جهانی راگبی به نام "سعی کن و ما را متوقف کن"! هستم.

آیا راگبی امروزه در سراسر ایران محبوب است یا فقط در مناطق و شهر‌های خاصی؟ "

ما فعالیت‌های مداوم و محکم را در بسیاری از مقوله‌های استراتژیک آغاز کرده ایم از جمله؛ راگبی ۱۵ نفره بزرگسالان، راگبی ۷ نفره بزرگسالان، راگبی زیر ۲۰، ۱۷ و ۱۳ سال، راگبی ساحلی و به زودی مینی راگبی.

نکته جالب این است که ما زنان و دختران داوطلب بسیاری در استان‌های خود به عنوان کارگر توسعه (DV)، مربیان، داوران داریم. جوانان زیادی در ایران وجود دارند و به لطف آن‌ها می‌توان مسابقات راگبی بانوان را که توسط زنان در ایران برگزار می‌شود، راه اندازی کرد. کشور ما توزیع خوبی در راگبی دارد. ایران کشور بزرگی است، دارای ۳۱ استان است و فقط ۷ مورد از آن‌ها در حال حاضر ساختار راگبی ندارند، این‌ها یکی از ماموریت‌های ما در کمیته توسعه راگبی ایران است؛ حضور راگبی در هر نقطه از کشور ".

من دیدم که شما برای راگبی کودکان نیز فعالیت می‌کنید. آیا باشگاه‌هایی وجود دارند که این فعالیت‌ها مینی راگبی را انجام دهند؟

"بله، در واقع راگبی مانند سایر ورزش‌های ایران، نسبت به زمانی که من شروع به کار کردم، بسیار تغییر کرده است. من دیر شروع کردم. اکنون دختران ما در سن ۸-۹ سالگی راگبی را شروع می‌کنند. یادم هست که در شروع کار مجبور بودیم تفاوت راگبی و فوتبال آمریکایی را برای همه توضیح دهیم. اما امسال که برای معرفی این ورزش به دانش آموزان به مدرسه رفتم، با این سوال شروع کردم که: چه کسی راگبی را می‌شناسد؟ یک دختر گفت: "من چیزی درمورد آن نمی‌دانم فقط این را می‌دانم که این فوتبال آمریکایی نیست! "

در سراسر جهان (همچنین در ایتالیا) همیشه برای زنان ورزش کردن کار آسانی نیست؛ و راگبی حتی سخت‌تر است، زیرا راگبی ورزشی خشن و یا فقط برای آقایان محسوب می‌شود. نظر شما در این باره چیست؟

" می‌توانم بگویم که اگر راگبی واقعاً ورزش خشنی بود، کودک ورزش نمی‌شد، اگر واقعاً خشونت آمیز بود، جام جهانی آن بعد از المپیک یا فوتبال، بیشترین هوادار را نداشت! من فکر می‌کنم راگبی راهی برای زندگی است. امیدی است برای افرادی که گم شده اند و یک سکوی پرش برای افراد قدرتمند است. "

امروز چگونه در تهران زندگی می‌کنید. ایران کشوری پیچیده و دارای فرهنگ بسیار باستانی است. جوانان امروزی مدرن و برابر با جوانانی هستند که می‌توانید در همه شهر‌های دیگر دنیا آن‌ها را ببینید. رویای زندگی دختری مثل شما چیست؟ به چه موسیقی گوش می‌دهید، چه لباس‌هایی را دوست دارید بپوشید، دوست دارید در اوقات فراغت خود چه کاری انجام دهید.

"من یک فرد عادی و دارای ذهن نامحدود هستم. من کنجکاو هستم، از چیز‌های جدید استقبال می‌کنم. من مطمئن هستم که کشور من دختران زیادی مثل من و برتر از من دارد. اینجا دختران مهارنشدنی هستند که در زندگی خود می‌توانند مسیری مانند مسیر زندگی مرا طی کنند. فقط احساسات و رویا‌های آن‌ها را دنبال کنید. رویا‌ها هرگز اشتباه نیستند. ما در ایران یک عبارت زیبا برای گفتن آنچه که می‌خواهیم باشیم داریم، می‌گوییم: لبخند بزن و صادق باش. "

انتهای پیام/