بسته اینستاگرامی هنرمندان به تاریخ ۲۴ اسفند؛
سرگرمی جالب رضا صادقی و دخترانش در ایام قرنطینه؛ نگاه جالب خانم بازیگر به کرونا
در این گزارش می‌توانید گزیده‌ای از پست‌های منتشر شده توسط هنرمندان در فضای مجازی را مشاهده کنید.
به گزارش خبرنگار حوزه هنرمندان گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، رصد زندگی شخصی و هنری هنرمندان و چهره‌های معروف هنری برای طرفداران و دنبال‌کنندگان این حوزه جذابیت‌های خاص خودش را دارد. شبکه‌های اجتماعی مختلف و امکان دسترسی به آن با استفاده از تلفن همراه این امکان را برای کاربران فراهم کرده است تا از طریق این درگاه هواداران بتوانند هر لحظه از وضعیت بازیگر محبوب خود مطلع شوند.
این روز‌ها چهره‌های هنرمندان عرصه موسیقی، سینما و تلویزیون و … یک یا چند صفحه شخصی و عمومی در شبکه‌های اجتماعی مختلف دارند و از این طریق شبانه‌روز با کاربران و هواداران خود ارتباط مستمر و دو طرفه‌ای برقرار می‌کنند.
در این گزارش می‌توانید گزیده‌ای از پست‌های منتشر شده توسط هنرمندان در فضای مجازی را مشاهده کنید.
برزو ارجمند بازیگر سینما و تلویزیون در جدیدترین پست اینستاگرامی خود نوشت:
"تا دنیا دنیاس این تصویر در ذهنم خواهد ماند ، دستبوس همه شما هستم و دستمریزاد قهرمانان عالم"
پرویز پرستویی بازیگر سینما و تلویزیون در جدیدترین پست اینستاگرامی خود نوشت:
"مقابله با کرونا
با دیدن این فیلم یاد زمان جنگ هشت ساله افتادم
یاد مردمی که اگر در خط مقدم نبودند ،یا نمیتونستند باشند ،ولی در پشت خط یکپارچه در تلاش بودند که از رزمندگان جان برکف حمایت کنند و هیچ کمکی دریغ نمی کردند.
از نوجوانی که اشک میریخت تا درمقابل دشمن بایستد،تا پیرزن روستایی که با چند تخم مرغ میخواست آذوقه برای رزمندگان برساند.
وامروز درست یادآور آنروزهاست .
مردم از هرطیف در کنار هم قرارگرفته اند تا در مقابل دشمن(کرونا )بایستند.
عاشقانه و خودجوش
درود به غیرت و شرفتون
دست یکایک شما عزیزان هموطن را میبوسم.
درودبر جامعه پزشکی و پرستاران عزیز که حتی خانواده شان را نمیبینند،چرا که معتقدند این عزیزانی که در گوشه بیمارستان هابستری شده اند و به این ویروس لعنتی مبتلا شده اند،عضوی از خانواده شان هستند.
درود به ملت شریف ایران
به خودم میبالم که عضو ناچیزی از ایران عزیزمان هستم.
مردم عزیز با عمل به توصیه ها ، قدردان این عزیزان زحمتکش باشیم ."
با دیدن این فیلم یاد زمان جنگ هشت ساله افتادم
یاد مردمی که اگر در خط مقدم نبودند ،یا نمیتونستند باشند ،ولی در پشت خط یکپارچه در تلاش بودند که از رزمندگان جان برکف حمایت کنند و هیچ کمکی دریغ نمی کردند.
از نوجوانی که اشک میریخت تا درمقابل دشمن بایستد،تا پیرزن روستایی که با چند تخم مرغ میخواست آذوقه برای رزمندگان برساند.
وامروز درست یادآور آنروزهاست .
مردم از هرطیف در کنار هم قرارگرفته اند تا در مقابل دشمن(کرونا )بایستند.
عاشقانه و خودجوش
درود به غیرت و شرفتون
دست یکایک شما عزیزان هموطن را میبوسم.
درودبر جامعه پزشکی و پرستاران عزیز که حتی خانواده شان را نمیبینند،چرا که معتقدند این عزیزانی که در گوشه بیمارستان هابستری شده اند و به این ویروس لعنتی مبتلا شده اند،عضوی از خانواده شان هستند.
درود به ملت شریف ایران
به خودم میبالم که عضو ناچیزی از ایران عزیزمان هستم.
مردم عزیز با عمل به توصیه ها ، قدردان این عزیزان زحمتکش باشیم ."
بابک جهانبخش خواننده خوش صدای کشورمان با انتشار پستی جدید در صفحه شخصی‌اش نوشت:
"بعضی وقت ها دیگه هیچ حرفی برای گفتن نداری جز !
بیخیالش ...
اینم میگذره
آرزو می کنم همیشه سلامت باشید
بلا دور باشه از شما و عزیزانتون
در ضمن عکس مربوط به الان نیست ...
خدا رو شکر دیگه برای زندگی کردن نیاز به زیر نویس داریم ... بنده هم مثل همه خونه هستم به همراه خانواده ..."
اینم میگذره
آرزو می کنم همیشه سلامت باشید
بلا دور باشه از شما و عزیزانتون
در ضمن عکس مربوط به الان نیست ...
خدا رو شکر دیگه برای زندگی کردن نیاز به زیر نویس داریم ... بنده هم مثل همه خونه هستم به همراه خانواده ..."
سام درخشانی بازیگر سینما و تلویزیون با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامی‌اش نوشت:"
"دوستان عزیزم
هر سال اینموقع میرفتیم سفر و کلی هزینه سفرمون میشد
بیاین حالا که شرایط اینجوریه و نمیتونیم سفر بریم و خرجای میلیونی کنیم ، بجاش حواسمون به کسایی که ابرومند هستن ولی دستشون تو این وضعیت خالی مونده باشه و یه درصدی از خرج سفرمون رو به این عزیزان کمک کنیم
به خدا لذتش کمتر از سفر رفتن نیست"
بیاین حالا که شرایط اینجوریه و نمیتونیم سفر بریم و خرجای میلیونی کنیم ، بجاش حواسمون به کسایی که ابرومند هستن ولی دستشون تو این وضعیت خالی مونده باشه و یه درصدی از خرج سفرمون رو به این عزیزان کمک کنیم
به خدا لذتش کمتر از سفر رفتن نیست"
رضا صادقی خواننده پاپ خوش صدای کشورمان با انتشار پستی جدید در صفحه شخصی‌اش نوشت:
"توی این روزای تلخ حواسمون به بچه ها باشه که توی خونه هستن کنارمون و حوصله شون سر میره .
و از همه مهمتر با هر روشی نذارین از اخبار ابتلا و فوتی ها و کلا کرونا زیاد بدونن و فقط بهشون از روزای خوب اینده بگیم ..
اینم پنکیک تیارا و ویانا خانوم که خدایی خوش مزه بود البته با همکاری و نظارت مادر"
و از همه مهمتر با هر روشی نذارین از اخبار ابتلا و فوتی ها و کلا کرونا زیاد بدونن و فقط بهشون از روزای خوب اینده بگیم ..
اینم پنکیک تیارا و ویانا خانوم که خدایی خوش مزه بود البته با همکاری و نظارت مادر"
کمند امیر سلیمانی بازیگر سینما و تلویزیون با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامی اش نوشت:
"وقتی در خانه وقت اضافه داری توجهت به چیز‌هایی جلب میشه که قبلا اصلا اهمیت نداشته. این متن رو الان دوست عزیزی فرستاد دوست داشتم شما هم بخونین:
همه اخبار کرونا را دنبال می‌کنیم.
به فرزندانمان، عزیزانمان، پیرانمان سفارش می‌کنیم.
دست هایمان را زود به زود می‌شوییم.
چرا؟
کرونا آنگونه که می‌گویند مریضی همراه با درد طولانی نیست که از دردش فراری باشیم.
یک حقیقت وجود دارد.
از مرگ فرار می‌کنیم.
می‌خواهیم زنده باشیم.
پس زندگی را دوست داریم.
این کشف مهمی است به نظرم.
ما زندگی را دوست داریم.
همین مایی که اول هر فصل بسته به شرایط جسمی و کاری مان گفته ایم:
اه، باز دوباره بهار شد ...
اه، باز گرمای تابستان...
باز پاییز...
باز زمستان...
و اه، باز عید و دید و بازدید ...
همان مایی که تا هفته پیش (به نظر من با دلایل زیاد به حق) افسرده بودیم.
که‌ای بابا این زندگی ...ای بابا، ما دهه شصتی‌ها که ...
ما دهه پنجاهى‌ها که ...
زندگی را دوست داریم و می‌ترسیم مثل گنجی از لای انگشتانمان در برود.
همان مایی که از دست همسر و فرزند و همسایه و رییس و فامیل گلایه‌مند بودیم.
ترس از دست دادنشان را حس کردیم.
پس دوستشان داشتیم.
دوستی داشتم که می‌گفت همه چیز احساس دارد.
می‌گفت وقتی از سر کار می‌آیی کوله ات را نباید بیاندازی یک گوشه.
کوله می‌فهمد.
و اگر کوله می‌فهمد، زندگی چطور؟
زنده‌تر از زندگی تاکنون دیده اید؟
با آن قلب آن همه طپنده.
بالا و پایین شدنها.
که علامت زنده ماندنش هست...
این همه بار آن را پس زده ایم.
سرکوفتش زده ایم.
گفته ایم که دیگر فایده‌ای ندارد.
پر از سختی شده،
"فان" نیست.
و حالا حق ندارد بار و بندیل ببندد و قهر کند که برود؟ وقتی قدرش را نمی‌دانیم؟
...
پیامی رد و بدل میشود که به کرونا فکر نکنید.
به نظرم صحیح‌تر این است که بگوییم به زندگی فکر کنیم.
وقتی می‌گویند تا اطلاع ثانوی سینما و کافه نروید، ناگهان احساس نمی‌کنید چقدر دلتان می‌خواهد سینما و کافه بروید؟ هر چند شاید سال‌ها بوده که نرفته اید؟
وقتی می‌گویند آرایشگاه و عروسی نروید، کودک درون تان غصه نمی‌خورد که دلش عروسی می‌خواهد؟
همان مراسمی که شاید پیش از این با لبی آویزان گفته اید که: این ماه سه تا عروسی داریم، وسط امتحانها، حالا لباس را چه کنم، اه ...
به همین زودی اه هایمان می‌تواند برایمان آرزو شود.
من نمی‌دانم کرونا کی بساطش را جمع میکند و می‌رود.
نه از ایران، که از این کره کوچک خاکی.
کرونا بیش از هر چیزی یاد ما انداخت که این دنیا چقدر کوچک است و خوشی‌ها و ناخوشی‌های ما آدم‌ها تا چه اندازه وابسته به هم.
کرونا دست ما را برد"
همه اخبار کرونا را دنبال می‌کنیم.
به فرزندانمان، عزیزانمان، پیرانمان سفارش می‌کنیم.
دست هایمان را زود به زود می‌شوییم.
چرا؟
کرونا آنگونه که می‌گویند مریضی همراه با درد طولانی نیست که از دردش فراری باشیم.
یک حقیقت وجود دارد.
از مرگ فرار می‌کنیم.
می‌خواهیم زنده باشیم.
پس زندگی را دوست داریم.
این کشف مهمی است به نظرم.
ما زندگی را دوست داریم.
همین مایی که اول هر فصل بسته به شرایط جسمی و کاری مان گفته ایم:
اه، باز دوباره بهار شد ...
اه، باز گرمای تابستان...
باز پاییز...
باز زمستان...
و اه، باز عید و دید و بازدید ...
همان مایی که تا هفته پیش (به نظر من با دلایل زیاد به حق) افسرده بودیم.
که‌ای بابا این زندگی ...ای بابا، ما دهه شصتی‌ها که ...
ما دهه پنجاهى‌ها که ...
زندگی را دوست داریم و می‌ترسیم مثل گنجی از لای انگشتانمان در برود.
همان مایی که از دست همسر و فرزند و همسایه و رییس و فامیل گلایه‌مند بودیم.
ترس از دست دادنشان را حس کردیم.
پس دوستشان داشتیم.
دوستی داشتم که می‌گفت همه چیز احساس دارد.
می‌گفت وقتی از سر کار می‌آیی کوله ات را نباید بیاندازی یک گوشه.
کوله می‌فهمد.
و اگر کوله می‌فهمد، زندگی چطور؟
زنده‌تر از زندگی تاکنون دیده اید؟
با آن قلب آن همه طپنده.
بالا و پایین شدنها.
که علامت زنده ماندنش هست...
این همه بار آن را پس زده ایم.
سرکوفتش زده ایم.
گفته ایم که دیگر فایده‌ای ندارد.
پر از سختی شده،
"فان" نیست.
و حالا حق ندارد بار و بندیل ببندد و قهر کند که برود؟ وقتی قدرش را نمی‌دانیم؟
...
پیامی رد و بدل میشود که به کرونا فکر نکنید.
به نظرم صحیح‌تر این است که بگوییم به زندگی فکر کنیم.
وقتی می‌گویند تا اطلاع ثانوی سینما و کافه نروید، ناگهان احساس نمی‌کنید چقدر دلتان می‌خواهد سینما و کافه بروید؟ هر چند شاید سال‌ها بوده که نرفته اید؟
وقتی می‌گویند آرایشگاه و عروسی نروید، کودک درون تان غصه نمی‌خورد که دلش عروسی می‌خواهد؟
همان مراسمی که شاید پیش از این با لبی آویزان گفته اید که: این ماه سه تا عروسی داریم، وسط امتحانها، حالا لباس را چه کنم، اه ...
به همین زودی اه هایمان می‌تواند برایمان آرزو شود.
من نمی‌دانم کرونا کی بساطش را جمع میکند و می‌رود.
نه از ایران، که از این کره کوچک خاکی.
کرونا بیش از هر چیزی یاد ما انداخت که این دنیا چقدر کوچک است و خوشی‌ها و ناخوشی‌های ما آدم‌ها تا چه اندازه وابسته به هم.
کرونا دست ما را برد"
سجاد افشاریان نویسنده و بازیگر تئاتر در جدیدترین یادداشت اینستاگرامی خود نوشت:
"دیگر تنها نیستم
بر شانه‌ی ِ من کبوتری ست که از دهان ِ تو آب میخورد
بر شانه‌ی ِ من کبوتری ست که گلوی ِ مرا تازه میکند.
بر شانه‌ی ِ من کبوتری ست باوقار و خوب
که با من از روشنی سخن میگوید
و از انسان ــ که رب النوع ِ همه‌ی ِ خداهاست.
من با انسان در ابدیتی پُرستاره گام میزنم.
در ظلمت حقیقتی جنبشی کرد
در کوچه مردی بر خاک افتاد
در خانه زنی گریست
در گاهواره کودکی لبخندی زد.
آدم‌ها هم تلاش ِ حقیقت اند
آدم‌ها همزاد ِ ابدیت اند
من با ابدیت بیگانه نیستم.
زنده گی از زیر ِ سنگچین ِ دیوار‌های ِ زندان ِ بدی سرود میخواند
در چشم ِ عروسک‌های ِ مسخ، شبچراغ ِ گرایشی تابنده است
شهر ِ من رقص ِ کوچه‌های اش را بازمی یابد.
هیچ کجا هیچ زمان فریاد ِ زنده گی بی جواب نمانده است.
به صدا‌های ِ دور گوش میدهم از دور به صدای ِ من گوش می‌دهند
من زنده ام
فریاد ِ من بی جواب نیست، قلب ِ خوب ِ تو جواب ِ فریاد ِ من است.
مرغ ِ صداطلائی‌ی ِ من در شاخ و برگ ِ خانه‌ی ِ توست
نازنین! جامه‌ی ِ خوب ات را بپوش
عشق، ما را دوست می‌دارد
من با تو رویای ام را در بیداری دنبال می‌گیرم
من شعر را از حقیقت ِ پیشانی‌ی ِ تو در می‌یابم
با من از روشنی حرف میزنی و از انسان که خویشاوند ِ همه‌ی ِ
خداهاست
با تو من دیگر در سحر ِ رویا‌های ام تنها نیستم. "
انتهای پیام/
