آتنا رفیعی پور دکترای بهداشت حرفه ای و عضو انجمن علمی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان درباره ارتباط آلاینده های هوا در انتشار ویروس کرونا گفت: کرونا ویروس‌ها از دسته ویروس‌های شبه آنفولانزا هسند که با اندکی تغییر در ساختار خود توانسته اند شدت اثرگذاری خود را افزایش دهند. آنفلوانزا یک بیماری مسری است که در اثر گروه خاصی از ویروس‌ها ایجاد می‌شود و می‌تواند عوارض شدید تنفسی و قلبی عروقی، مرگ و میر و بار اقتصادی قابل توجهی را برای دولت‌ها به دنبال داشته باشد.

او ادامه داد: ویروس کرونا به عنوان نوعی از ویروس آنفولانزا از شیوع بالایی برخوردار است و می‌تواند در صورت عدم رعایت بهداشت فردی به راحتی از طریق ترشحات تنفسی فرد ناقل به دیگران منتقل شود. اما آنچه باید مورد توجه قرار گیرد امکان مواجهه غیر مستقیم با این ویروس است.

رفیعی پور  بیان کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که ویروس‌های شبه آنفولانزا می‌توانند در نتیجه تبخیر مایعات مخاطی و بزاق بر روی سطوح نشسته و سپس در اثر فعالیت‌های ثانویه و از طریق نشستن بر روی گرد و غبار‌های هوابرد در فضا به حالت تعلیق دربیاید. ذرات معلق هوابرد به دلیل اندازه کوچک خود می‌توانند مدت زمان طولانی تری را در هوا معلق باشند و برای مدت طولانی تری افراد را در معرض مواجهه با آن‌ها قرار دهد.

ارتباط آلودگی هوا با انتشار ویروس کرونا

دکترای بهداشت حرفه ای دانشگاه شهید بهشتی اظهار کرد: از طرف دیگر مطالعات اخیر نشان داده اند که آلاینده‌های هوا اثرات جانبی آشکاری بر سلامتی انسان دارند و می‌توانند منجر به افزایش عوارض ناشی از پنومونی و بیماری قلبی و تنفسی شوند. تخمین زده می‌شود که آلودگی هوا منجر به ۱۷ ٪ مرگ و میر سالانه در کشور چین می‌شود که هر سال رقمی در حدود ۶/۱ میلیون نفر می‌شود.

رفیعی پور گفت: آلاینده‌های هوابرد مانند دی اکسید نیتروژن (NO۲) و ذرات معلق هوابرد (PM) با ایجاد رادیکال‌های آزاد در بدن، آسیب به دستگاه تنفسی و کاهش مقاومت بدن در برابر عفونت‌های ویروسی و باکتریایی را به دنبال دارد. نتایج یک تحقیق علمی بر روی دو گروه تحت مطالعه نشان داد که افزایش حساسیت به ویروس‌های در گروه‌هایی که در معرض NO۲ بودند را بیشتر از گروهی است که هوای تمیز استنشاق می‌کنند و در یک مطالعه از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ در پکن اعلام شد که آلاینده‌های هوا، خطر ابتلا به آنفولانزا را افزایش می‌دهد.

دکترای بهداشت حرفه ای دانشگاه شهید بهشتی بیان کرد:  مواجهه با ذرات معلق هوابرد با ابعاد کوچکتر از ۵/۲ میکرون از طریق اختلال در عملکرد ریوی و ماکروفاژ‌های آلوئولار، حساسیت فردی را به ویروس‌ها افزایش می‌دهد برخی محققین معتقدند افزایش در نرخ ذرات معلق هوابرد با کاهش در رسیدن امواج اشعه ماوراء بنفش به زمین منجر به کاهش احتمال نابودی ویروس‌ها می‌شود.

آلاینده هایی که سرعت انتشار کرونا را چند برابر می کند

رفیعی پور اظهار کر: گاز دی اکسید گوگرد (SO۲) به عنوان یکی از آلاینده‌های منتشره از ماشین‌های سنگین و برخی صنایع مصرف کننده سوخت‌های فسیلی از الاینده‌های رایج دیگر هوا است که به دلیل حلالیت زیاد در دستگاه تنفسی فوقانی جذب می‌شود و می‌تواند فعالیت سیستم ایمنی بدن انسان را کاهش دهد. در برخی مطالعات آزمایشگاهی اخیر نیز اشاره شده است که رطوبت نسبی کم باعث افزایش بقای ویروس آنفلوانزا شده و انتقال ویروس را تسهیل می‌کند. از طرف دیگر درجه حرارت پایین نیز فاکتور دیگری است که با تضعیف سیستم ایمنی بدن به شیوع آنفولانزا کمک می‌کند.

دکترای بهداشت حرفه ای دانشگاه شهید بهشتی اظهار کرد: با توجه به نتایج مطالعات صورت گرفته می‌توان گفت که آلاینده‌های هوابرد می‌تواند در افزایش زمان تعلیق ویروس کرونا مؤثر باشد و از این رو انجام اقداماتی نظیر تعدیل فعالیت‌های صنایع مولد آلودگی و تردد غیر ضروری ماشین آلات می‌تواند به عنوان یه راه حل موقتی برای مبارزه با شیوع ویروس کرونا در دستور کار قرار گیرد.

انتهای پیام/