به گزارش خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنکاران جوان، ابراهیم جوادی کشتی‌گیر آزادکار بازنشسته که با ۴ قهرمانی جهان، ۲ بار قهرمانی در بازی‌های آسیایی، مدال برنز المپیک ۱۹۷۲ مونیخ و قهرمانی در مهمترین تورنمنت‌های بین‌المللی دوران خود، همچون جام دانکلف بلغارستان، جام تفلیس شوروی و جام تاتراس لهستان به عنوان پرافتخارترین کشتی‌گیر سبک‌وزن تاریخ کشتی ایران لقب گرفت درباره سالی که گذشت اظهار داشت: شاید به عنوان نخستین جمله از یک گفت‌وگوی عیدانه گفتن اینکه سال خوبی نبود کمی ناراحت کننده باشد، اما هرچه فکر می‌کنم واقعا سال خوبی را نه تنها من که بنظرم ملت ایران پشت سر نگذاشته است چه برسد به اینکه خاطره‌ای شیرین از آن به خاطر بیاوریم.

قهرمانان دل مردم را شاد کنند

عضو پیشین شورای فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد ادامه داد: امیدوارم فرزندان این سرزمین افتخاراتی کسب کنند که کشتی ما در المپیک ۲۰۲۰ بدرخشد. چرا که از دیرباز کشتی ورزش سنتی کشور ماست و همه مردم کشتی را دوست دارند. وقتی کشتی ما موفق به کسب افتخار می‌شود، در جامعه نشاط و شور و شوق خاصی به مردم دست میدهد. وقتی یک کشتی گیر به قهرمانی می‌رسد، سرود کشورمان به نواختن درمی آید، پرچم کشورمان به اهتزاز درمی آید، غرور خاصی در دل مردم موج می‌زند. در حال حاضر کشتی، وزنه برداری و تکواندو، تنها رشته‌های هستند که امید مدال المپیک را در دل مردم زنده نگاه داشته اند. تمام قهرمانانی که با کسب مدال دل مردم کشورشان را شاد می‌کنند، عزیز و موجب افتخار هستند.

مدیون مربیانم هستم

وی با اشاره به نقش مربیان در موفقیتهایش تصریح کرد: مربی من مرحوم محمد علی خجسته پور که خودش قهرمان دوم المپیک بود و نقش پر رنگی در کسب موفقیت‌های ورزشی من داشت. از ابتدای شروع به کشتی تا آخرین روزی که کشتی می‌گرفتم زیرنظر ایشان بودم. مربیان دیگری نیز بودند که مدیون ایشان هستم، آن‌هایی که از این دنیا رخت عافیت بر بستند خداوند رحمتشان کند و آنان که زنده هستند برایشان طول عمر و سلامتی آرزو میکنم.

نفوذ روس‌ها از ازل تا ابد در کشتی

جوادی در ادامه در خصوص نفوذ روس‌ها در کشتی دنیا گفت: کشتی گیر‌های خوبِ بسیاری رقیب من بودند، مثل از شوروی که البته چند سال پیش از این فوت کرد، از ژاپن، از ترکیه، سخت‌ترین رقیب من بودند، ولی من همیشه بر این‌ها پیروز شدم جز یک بار که به دلیل نفوذ روس‌ها در فیلا (اتحادیه جهانی کشتی) در حال حاضر ۹ با ناداوری داوران در المپیک ۱۹۷۳ مواجه شدم. خاطرم هست سه کشتی پایانی میان من، یک روس و یک بلغاری بود، صبح من کشتی با روس را برده بودم، بعد از ما کشتی گیران روس و بلغار با هم مبارزه کرده بودند و کشتی گیر روس، کشتی گیر بلغار را برده بود، عصر من با کشتی گیر بلغار یک کشتی تشریفاتی داشتم، هر سال او را با اختلاف ۱۰ امتیازی برده بودم، اما به دلیل نفوذ روس ها، مرا مقابل کشتی گیر بلغار بازنده اعلام کردند.

برادرم را در کشتی از دست دادم

وی از فوت برادرش به دلیل آسیب نخاعی در تمرین به عنوان یکی از تلخ‌ترین خاطرات کشتی نام برد و عنوان کرد: خانواده نخستین، مهمترین و پُر رنگترین نقش را در موفقیت هر ورزشکاری دارد، از همان سال نخستی که در ادوی تیم بودم با اینکه وقت کمتری را در کنار خانواده می‌گذراندم، اما نقش حمایتی و انگیزشی خانواده برای من همیشه پررنگ بود. بخصوص اینکه برادر کوچکترم در ۱۸ سالگی پس از ۶ ماه تمرین دچار آسیب نخاعی شد و فوت کرد و پدر و مادرم رنج بسیاری را در غم از دست دادن او متحمل شدند، اما حمایتشان را هیچگاه از من دریغ نکردند.

جوادی در خاتمه خاطرنشان کرد: روز‌های پایانی سال و آغازین روز‌های نوروز، در کودکی حال و هوای لذت بخشی داشت. اما حالا آن حال و هوا کجاست؟ لحظه سال تحویل معمولاً قرآن می‌خوانم، برای مردم صلح، صفا و سلامتی آرزو می‌کنم. پس از آن به مربیانم که در قید حیات هستند از جمله سید محمد خادم تبریک می‌گویم.

انتهای پیام/