تراکتور جان تازه با ساکت الهامی گرفت و به جمع مدعیان بازگشت. این تیم نیم فصل اول را با ۴ برد شیرین به پایان رساند تا با دستی پر وارد دور برگشت مسابقات شود.
در دور برگشت سرخ پوشان عملکرد متوسطی تا قبل از تعطیلی مسابقات داشتند. آن‌ها در خانه به شدت بی رحم بودند، اما در خارج از خانه شکننده ظاهر می‌شدند. با این وجود سرخ پوشان تبریزی امید زیادی برای کسب سهمیه و فتح جام حذفی با سرمربی کم ادعای خود داشتند.
در شرایطی که بازی‌های لیگ به هفته‌های میانی نیم فصل دوم نزدیک می‌شد حریفان خطرناک تراکتور از راه می‌رسیدند. حریفانی که در نیم فصل اول با تحمیل ۳ شکست متوالی تراکتور را از عرش به فرش رسانده و دنیزلی را از تبریز راهی ترکیه کرده بودند.
این مقطع از فصل بزرگترین آزمونی بود که ساکت باید آن را پشت سر می‌گذاشت. رویارویی با صنعت نفتی که اولین شکست فصل را به تراکتور تحمیل کرده بود و سپس دیدار با استقلال و سپاهان که ۲ شکست متوالی دیگر را در نیم فصل اول به تبریزی‌ها تحمیل کرده بودند خبر از دوره‌ای دشوار برای ساکت و شاگردانش می‌داد. به طور دقیق در آستانه ورود به این مقطع حساس بازی‌های لیگ برتر تعطیل شد.
تاثیر تعطیلی لیگ برتر روی سرنوشت الهامی
به نظر می‌رسد که با شرایط فعلی برگزاری ادامه بازی‌های لیگ برتر چندان عملی به نظر نرسد. حال در این صورت یک سئوال بزرگ به وجود می‌آید که آیا پایان لیگ به شکل فعلی یک اتفاق خوب برای الهامی تلقی می‌شود یا خیر؟
ساکت تا این لحظه توانسته خود را به عنوان یک مربی خوب در تراکتور اثبات کند و در صورتی که در بازی‌های یاد شده شاهد کسب نتایج درخشان از سوی تیم او بودیم بی شک سند تمدید قرارداد الهامی تا پیش از پایان لیگ امضاء می‌شد. البته این تنها یک احتمال است چرا که امکان داشت همه چیز به خوبی آنچه که گفتیم پیش نمی‌رفت.
تکرار نتایج نیم فصل مقابل ۳ حریفی که ۳ باخت متوالی به تراکتور تحمیل کردند الهامی را در شرایطی مشابه آنچه که دنیزلی کارکشته در آن گیر افتاده بود و به قطع همکاری اش منجر شد قرار می‌داد. در چنین شرایطی ساکت هر چه رشته بود پنبه می‌شد و شروع رویایی او در عرصه سرمربیگری با پایانی تلخ همراه می‌شد. پایانی که شاید کار او در فصل‌های آتی نیز به شدت تحت الشعاع قرار می‌داد.
با توجه به شرایط تراکتور و رقبایی که به آن‌ها اشاره شد تداوم بازی‌ها یک ریسک بزرگ برای تراکتور بود. ریسکی که به نظر می‌رسد به ضرر تراکتور تمام می‌شد. پس همین خوشی بی پایان می‌تواند یک اتفاق خوب برای ساکت الهامی باشد و آینده او را در سرمربیگری تضمین کند.
بیشتر بخوانید: الهامی: تمرینات در خانه کیفیت لازم را ندارد
انتهای پیام/
