رویارویی قایق‌های نیروی دریایی سپاه پاسداران با ناو‌های آمریکایی، طی چند روز گذشته بار دیگر توجه رسانه‌ها را در دورانی که هنوز کرونا خبر یک جهان است به خاورمیانه و قلب تپنده آن یعنی خلیج فارس جلب کرد.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، آمریکایی‌ها مدعی‌اند قایق‌های سپاه در فاصله‌ای ناایمن از ناو‌های آن‌ها اقدام به اجرای مانور کرده‌اند، هر چند مارک اسپر، وزیر دفاع ایالات متحده، وقتی در این خصوص از سوی خبرنگاران مورد سوال قرار گرفت تنها جوابی که داد این بود: «یک روز معمولی در خاورمیانه»! اما شاید اسپر یادش نباشد که همه روز‌های این منطقه چنین معمولی نیستند و مثال آن نیز اتفاقی است که بیش از ٣ دهه پیش در همین آب‌های گرم خلیج فارس رخ داد و نیروی دریایی ایران و آمریکا نبردی تمام‌عیار را پشت سر گذاشتند. آغاز جنگ تحمیلی و حمله ارتش بعث عراق به ایران همچون آزمایشی بود که همه یگان‌های رزمی و دفاعی ایران باید از آن سربلند بیرون می‌آمدند. مهم‌ترین میوه این حمله غافلگیرانه برای صدام اشغال خرمشهر بود که آن نیز چندان دوام نداشت، اما حتی این واقعه را نیز نمی‌توان به ناکارآمدی ارتش ایران در روز‌های آغاز جنگ مرتبط دانست؛ زیرا همین نیروی آسیب‌دیده از مقتضیات یک انقلاب بزرگ با کمک مردم توانست ارتش تمام مکانیزه و تا دندان مسلح عراق را ٣٥ روز پشت دروازه‌های خرمشهر معطل کند.

شاهکار مروارید و حذف صدام از خلیج فارس
پس از نیروی زمینی، نیروی هوایی دیگر یگان مهم رزمی ایران بود که توانست ضرب شست‌های مهمی را در همان روز‌های شروع جنگ تحمیلی به رژیم بعث نشان دهد. اگر عملیات «کمان ٩٩» که در روز نخست تهاجم عراق به ایران اجرا شد و ١٤٠ فروند جنگده بمب‌افکن و فانتوم نیروی هوایی ارتش مواضع بعثی‌ها را در نقاط مختلف عراق هدف قرار دادند فاکتور بگیریم، بی‌شک شاهکار این نیرو در حمله به پایگاه هوایی الولید (اچ ٣) در مرز عراق و اردن باید جست‌وجو شود. عملیاتی که با کمترین تلفات اجرا شد و حاصل آن نابودی بخش عمده‌ای از توان هوایی ارتش بعث عراق بود. اما اگر بخواهیم برای هنرنمایی یگان‌های رزمی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی یک نقطه اوج تعریف کنیم بی‌هیچ تردیدی متعلق به نیروی دریایی خواهد بود. «عملیات مروارید» را شاید بتوان پیام اول و آخر ناوگان دریایی ارتش ایران به رژیم بعث عراق تلقی کرد؛ عملیاتی که طومار نیروی دریایی عراق را در هفتم آذر ١٣٥٨ خورشیدی برای همیشه در هم پیچید و کار را چنان بر متجاوزان سخت گرفت که پس از آن دیگر هرگز توان سربلند کردن نیافتند و ایالات متحده به‌عنوان حامی در سایه تجاوز عراق به ایران، مجبور شد خود دست به کار شده و مجهزترین نیروی دریایی دنیا را به منطقه خلیج فارس بیاورد.

ورود آمریکا به درگیری مستقیم با ایران
وقوع انقلاب اسلامی، کاخ سفید را از بزرگ‌ترین متحد خود در خاورمیانه یعنی شاه ایران محروم کرد و همین باعث شد آمریکا حضور مستقیم نظامی را در دستور کار خود قرار دهد. در این میان اوج گرفتن جنگ ایران و عراق بهترین بهانه برای اعزام ارتش ایالات متحده به این منطقه استراتژیک بود. نیروی دریایی آمریکا ابتدا به بهانه تضمین ایمنی جریان انتقال انرژی راهی آب‌های گرم خلیج فارس شد، اما در ادامه و با جدی‌شدن شکست عراق در جنگ تحمیلی، رودربایستی را کنار گذاشت و به شکل مستقیم وارد درگیری با ایران شد. سیاستی که ٣١ سال پیش در چنین روزی، برابر ١٨ آوریل ١٩٨٨ میلادی طی اجرای عملیاتی با عنوان Operation Praying Mantis نمود یافت و دشمنی آمریکا با ایران را علنی‌تر از هر زمان دیگری به منصه ظهور رساند. آمریکایی‌ها در این عملیات که به بهانه برخورد ناوچه ساموئل بی. رابرتز با یک مین دریایی -که ادعا شد از جانب ایران کار گذاشته شده است– اجرا شد، ابتدا به سکو‌های نفتی ایران در خلیج فارس یورش بردند و سپس طی چند درگیری نظامی شدید ناوچه سهند و قایق موشک‌انداز جوشن را غرق کردند. نیروی دریایی ایران نیز ضمن وارد آوردن خسارت‌هایی به کشتی‌های آمریکایی حاضر در نبرد، موفق شد یک هلی‌کوپتر کبرای ارتش ایالات متحده را هدف قرار داده و به قعر آب‌های خلیج فارس بفرستد.


منبع: شهروند

انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.