به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، پلک هایم را می‌بندم ، هلاک خوابم در گذرِ برق و باد این روز‌های کرونایی، ویروسی که سه ماه است روزهایمان را تلخ کرده است و شب‌ها هم خوابمان را قلقلک می‌دهد کمی ترسناک، کمی مخوف.

همین دیشب بود خواب دیدم کرونا دارد با من و مادرم حرف می‌زند نه با زبان چشم بادامی‌های چینی که به زبان سلیس و شیوای مازندرانی ،  می‌خواست یکی از ما را انتخاب کند و نمی‌دانم چه گذشت که مرا ترجیح داد و مانند یک توپ فوتبال آتشین به هر اتاقی که پناه می‌بردم قهقه زنان همراهم می‌آمد و من می‌دویدم و می‌دویدم و  او می آمد و می آمد و بالاخره در تو در توی یک ناکجاآباد خود را گم کردم.


موضوع خوابم را به یکی از همکاران می‌گویم ، او هم یک بار خواب کرونایی دیده است ، می‌گوید: ویروس مانند یک تکه نان پریده بود در گلویم و کسی نبود از خفگی نجاتم دهند، انگار  از یادآوری کابوسِ خشنِ کرونایی خود وحشت داشت ادامه می هد: این شب‌ها گاهی از خوابیدن هم می‌ترسم.

خدا خیرش بدهد هوای ملس و آفتابِ نیمه داغ و آسمانِ نیمه ابری بهار را که آدمی را هُل می‌دهد به فصلِ خواب‌های قیلوله ظهر، اما این روز‌ها خستگی کار و رصدِ دقیقه به دقیقه خبر‌های کرونایی و پشت بند آن ، کم خوابی بخاطر مشغله کاری، باعث شده دیگر حتی با یادآوری لالایی مادر بزرگ هم به سختی به خواب بروم.

جایی خوانده بودم هر خوابِ شبانه‌ای که می‌بینیم سرشاخه اش را در حوادثِ روزانه باید جستجو کنیم و جستجوی ما برای درکِ درست اینکه کابوس‌های کرونایی اختلال رفتاری است یا کابوسی از دلِ دغدغه‌های روزانه، من را می‌رساند به روانشناسانی که از دو ماه قبل پویش " با من حرف بزن "  را زیر نظر بهزیستی مازندران راه اندازی کرده بودند پویشی برای کاهشِ اضطراب‌های کرونایی مردم.

لیست روانشناسان با شماره تلفن‌های همراهشان را باز می‌کنم حسین سجادی روانشناس از ساعت ۹ تا ۱۱ پاسخگوی سوالات است موضوع خواب و ترس از ادامه کابوس های کرونایی ام را برایش می‌گویم و می‌گوید: برخی خواب‌ها از قوه تخیل یا حوادثِ روزمره سرچشمه می‌گیرد و هر که هیجانش بیش، تنوع خوابهایش هم بیشتر.‌

او می‌گوید: دیدن کابوس اگرچه سبب وحشت می‌شود، اما راهی است تا مغز ، اضطراب را کاهش دهد و گاهی این کابوس ها می‌توانند به ما کمک کنند تا با استرس‌های روزانه خود کنار بیاییم.‌

می‌پرسم ریشه این خواب‌های کرونایی از کجاست؟ آیا نوعی اختلال رفتاری است یا فکر کردن زیاد به کرونا علت آن است ؟ که می‌گوید: کابوس‌های کرونایی در صورت تکرار ، اختلال محسوب می‌شوند و نیاز به مدیریت دارند.


سجادی چند راهکار برای مدیریتِ خواب و دوری از کابوس‌های کرونایی هم می‌دهد و می‌گوید: زمان خواب و بیداری در فصل بهار تغییر می‌کند به همین دلیل اولین مورد برای مدیریتِ خواب، نظم دادن به ساعت خواب است و بعد دوش گرفتن با آب ولرم قبل از خواب، نخوردن قهوه شبانه، انجام فعالیت‌های ورزشی روزانه، گوش دادن به موسیقی آرام و خودداری از بردن موبایل به تختخواب!! ... و من چقدر با این آخری مشکل دارم.

پویش " با من حرف بزن "  و رفتار محترمانه این روانشناس مثل خواب دیشب کمی قلقلکمان می‌دهد ، می‌خواهم هم بیشتر از این مرکز بدانم و هم کندوکاوی در چرایی خواب‌های کرونایی داشته باشم.

با تلفن ۱۴۸۰ مشاوره رایگان بهزیستی مازندران تماس می‌گیرم،  دکتر معصومه علوی را معرفی می‌کنند موضوع را که می‌گویم ابتدا می‌گوید تاکنون تماسی با این مرکز با موضوع ترس از کابوس‌های کرونایی نداشتیم.
‌
می‌گوید: خواب‌های کرونایی شاید اختلال رفتاری نباشند، اما می‌تواند از نشانگان اختلال روانی و زنگ خطری برای ابتلا به بیماری باشد چرا که برخی‌ها در یک عادت اشتباه ، زمان خوابشان را بهترین زمان برای جاخوش کردن استرس‌ها در نظر می‌گیرند و وقتی فردی استرس‌های خود را همیشه با خود حمل می‌کند ممکن است نمود‌های این استرس در قالب کابوس‌های شبانه به سراغ فرد بیاید.
‌
می‌پرسم چگونه می‌شود از کابوس‌های کرونایی فاصله گرفت؟ می‌گوید: برخی درمان‌ها، شناختی و حاوی تکنیک‌های رفتاری است و برخی‌ها فیزیکی مانند آرام سازی عضلانی برای دو تا سه مرتبه در روز.


 دکتر علوی که مدیریت مرکز مشاوره تخصصی تربیتی و تحصیلی را هم عهده دار است می‌گوید: بهترین راه برای فرار از کابوس‌های کرونایی این است که ابتدا افکار مزاحم را دور بریزیم، چون این افکار مزاحم همانند خاکستری است که هر آن دوباره شعله ور می‌شود.
‌
از شغلم می گویم و دغدغه هر ساعته خبرهایی که باید خوانده و ارسال شود که می‌گوید: افراد اگر خود را کمتر در معرض خبر‌های کرونایی قرار دهند و اگر به این باور برسند که با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی، ابتلای آن‌ها به کرونا کم می‌شود خود بخود افکار مزاحم و آزاردهنده کرونایی مانند ترس از ابتلا به کرونا یا مرگ عزیزانشان به علت ابتلا به این ویروس کاهش پیدا می‌کند.

این روانشناس دو راهکار دیگر هم ارائه می‌دهد نخست اینکه نباید استرس ابتلا به کرونا را سرکوب کرد بلکه باید درباره آن با نزدیکان، مشاوران پزشکی و روانشناسی حرف زد و دوم اینکه برای افکار مزاحم و آزار دهنده ساعتی را اختصاص دهیم، افکار مزاحم را در دفترچه‌ای یادداشت کنیم و همان ساعت درباره آن صحبت کنیم و بعد این فکر مزاحم را رها کنیم ، راهکاری هر چند سخت که در دراز مدت نتیجه‌های خوبی خواهد داشت.

 

مکالمه که تمام می‌شود روانشناس درونم هم انگار فعال شده است می‌خواهم حواسم را از کَند و کاو‌های ذهنی کرونایی دربیاورم و به چیز‌هایی زیبا فکر کنم مثل شکوفه‌های بهار نارنج، مثل لالایی مادر بزرگ " لالا لالا، گُل زیره، چرا خوابت نمی‌گیره؟ که مادر قربونت میره .

 

گزارش از سید رضا کریمی

انتهای پیام /س