به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، آیا فیلم‌های جنایی را به خاطر دارید که در آن تیم‌های تحقیق و بازجویی، هنرمندان طراحی را برای ترسیم تصویر یا چهره مجرم که توسط شاهدان توصیف شده بود، به‌کار می‌گرفتند؟ و سپس آن‌ها به دنبال این شخص بودند تا او را دستگیر کنند.

آیا این تاکتیک‌ها هنوز هم در کشف جرم یا مجرمان رایج است؟ بدیهی است که نه! چراکه ظهور فناوری هوش مصنوعی، فناوری‌های تشخیص چهره و تصویر را فراهم کرد و روز‌های طراحی چهره مجرمان از بین رفت. روند شناسایی یا تأیید هویت اشخاص با استفاده از چهره‌شان، تحقیقات امروز را بسیار آسان‌تر کرده است. ابزار و سیستم‌عامل‌های مجهز به فناوری تشخیص چهره، قادر هستند الگو‌هایی را بر اساس جزئیات صورت فرد ضبط، تجزیه‌وتحلیل و مقایسه کنند.

ازآنجاکه این روند یک حرکت اصلی به سمت کشف و مکان‌یابی چهره انسان در تصاویر و فیلم‌ها می‌باشد، این فناوری علاوه بر تحقیقات در مورد جرم و جنایت، بخش‌های مختلف دیگری را نیز متحول کرده است.

در حقیقت، امروزه فناوری تشخیص چهره و تصویر، طبیعی‌ترین سنجش بیومتریک محسوب می‌شود. این فناوری در بسیاری از مکان‌ها ازجمله فرودگاه، ادارات یا حتی مدارس می‌تواند مستقر شود.

در مقایسه با اثرانگشت و تشخیص عنبیه، تشخیص صورت به دیگر معیار‌های بیومتریک ترجیح داده می‌شود و نیاز به هرگونه تعامل بدنی را از بین می‌برد. علاوه بر این، تشخیص چهره نسبتاً سریع‌تر از سایر فرایند‌های مشابه است.

علاوه بر این، شرکت‌های فناوری‌های بزرگ ازجمله گوگل، آمازون، اپل، مایکروسافت و فیس‌بوک در تلاش هستند تا از طریق چندین بخشِ تحقیق و پروژه، برتری در زمینه نوآوری بیومتریک را کسب کنند.

ما می‌توانیم روند جدیدی از اکتشافات نظری در زمینه‌های تشخیص تصویر و تحلیل چهره توسط چندین غول نرم‌افزاری مشاهده کنیم. به عنوان مثال، فیس‌بوک برنامه DeepFace خود را در سال ۲۰۱۴ شروع کرد. این برنامه می‌تواند با میزان دقت ۹۷،۲۵ درصد تشخیص دهد که آیا دو چهره که از آن‌ها عکس‌برداری شده، مربوط به یک شخص است یا خیر. یک سال بعد نیز گوگل، FaceNet را معرفی کرد.

یکی از آخرین روند‌هایی که در بازار تشخیص چهره و تصویر سروصدا به پا کرده است، تشخیص احساسات است که با استفاده از تصاویر استاتیک (ساکن) در زمان واقعی، احساسات انسانی را تحلیل می‌کند. این فناوری با استفاده از فرایند نقشه‌برداری از صورت، می‌تواند عواطفی از قبیل انزجار، شادی، عصبانیت، تعجب، ترس و یا غم را در چهره انسان تشخیص دهد. با این حال، برخی مردم از فناوری به‌طور مثبت استفاده نمی‌کنند. برخی از پژوهشگران و محققان همچنین از شیوه مورداستفاده در پشت الگوریتم‌های تشخیص احساسات انتقاد کرده و ادعا می‌کنند که این روش منسوخ شده است.

با وجود همه این سرزنش‌ها، گزارش‌ها پیش‌بینی می‌کند که مقیاس بازار جهانی تشخیص تصویر تا سال ۲۰۲۶ به ۸۱،۸۸ میلیارد دلار و همچنین بازار تشخیص چهره تا سال ۲۰۲۵ به ۱۲ میلیارد دلار برسد.

به دلیل تسریع در پذیرش توانایی‌های هوش مصنوعی، تقاضا برای چنین ابزار و محصولاتی در سراسر جهان افزایش یافته است. علاوه بر این، بیشترین مناطقی که فناوری‌های تشخیص چهره و تصویر را به‌کار می‌گیرند آمریکای شمالی، آسیا-اقیانوسیه و خاورمیانه می‌باشند. در این بین، انتظار می‌رود آمریکای شمالی در آینده نزدیک شاهد رونق بیشتری در این بازار باشد و تا سال ۲۰۲۶ درآمد ۳۱،۲۸ میلیارد دلاری ایجاد کند.

از طرف دیگر، آسیا-اقیانوسیه ازنظر نرخ رشد مرکب سالانه رشد بسیار سریع و بالایی در قابلیت تشخیص چهره و تصویر دارد.

قابلیت‌های تشخیص چهره و تصویر به‌طور فزاینده‌ای در سیستم‌های نظارتی و امنیتی، اعتبارسنجی داده‌ها، تشخیص و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌کار گرفته می‌شوند. این فناوری همچنین باعث ایجاد سرمایه‌گذاری در تحقیقات و توسعه نوآوری شده و پیش‌بینی می‌شود در سال‌های آینده رشد بالایی در بازار‌های دیگر فناوری‌ها داشته باشد.

منبع: آنا

انتهای پیام/