به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  اسکیزوئید در واقع گرایشی طبیعی برای هدایت توجه به زندگی درونی فرد و به دور از دنیای خارجی محسوب می‌شود. شخصی مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید، از جامعه دور شده و هیچ تمایلی به روابط اجتماعی یا جنسی ندارد و همچنین نسبت به دیگران و هنجا‌رها و قرارداد‌های اجتماعی بی‌تفاوت است. آن‌ها اشتیاق زیاد عمیقی برای روابط نزدیک دارند، اما ابتکار در ایجاد و حفظ روابط نزدیک را بسیار دشوار می‌دانند؛ بنابراین به دنیای درونی خود عقب‌نشینی می‌کنند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید به ندرت احساس می‌کنند که مشکلی دارند. این اختلال با بزرگسالی زودرس از طریق انزوای اجتماعی و عاطفی بروز می‌کند و مانع از برقراری روابط نزدیک افراد می‌شود. جالب است بدانید طبقه بندی‌های فعلی اختلالات شخصیتی بر‌اساس کتاب Schneider در سال ۱۹۲۳ انجام می‌شود. این کتاب ۱۰ اختلال شخصیت را ذکر کرده که یکی از آن‌ها اختلال شخصیت‌ها اسکزوئید است.

افراد مبتلا به اسکیزوئید قادر به ایجاد ارتباط روزمره هستند، اما روابط معنا داری با دیگران نمی‌توانند برقرار کنند و مستعد دلبستگی به حیوانات اند. این افراد جذب مد‌های غذایی و بهداشتی (مانند خام خواری و گیاه خواری) می‌شوند. چنین افرادی ممکن است در کا‌ر‌های انفرادی که از نظر آدم‌های معمولی می‌توانند غیر‌قابل انجام باشند، به خوبی عمل کنند. شواهد نشان می‌دهد این اختلال با اسکیزوفرنی اشتراکاتی دارد، اما باید توجه داشت که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید بر خلاف افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتاتیک با واقعیت در ارتباط هستند.

علائم اختلال شخصیت اسکیزوئیدی موارد زیر را شامل می‌شود:

میل به روابط نزدیک ندارند و یا از آن لذت نمی‌برند.
کناره گیر هستند.
از فعالیت‌های اجتماعی که نیازمند روابط زیاد با افراد دیگر است، خودداری می‌کنند.
تقریبا همیشه فعالیت‌های انفرادی را انتخاب می‌کنند.
کم و بیش علاقه‌ای به تجربه‌های جنسی ندارند.
میل به ایجاد روابط نزدیک (به غیر از درجه یک) را ندارند.
نسبت به تمجید یا انتقاد بی‌تفاوت هستند.
در روابط سرد هستند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید و علائم آن

علائم اختلال اسمزوئید

در طول زمان نسبتاً پایدار باشند.
به عنوان هنجاری فردی، فرهنگی و اجتماعی درک نشده باشد.
صرفاً به دلیل تأثیرات یک ماده یا دارو نباشد.

میزان شیوع اختلال شخصیت اسکیزوئید

میزان آن به درستی تعیین نشده، ولی تقریبا در ۸ درصد از جمعیت به این اختلال گرفتار هستند. نسبت جنسی این اختلال نامعلوم است، اما در برخی از مطالعات، نسبت مرد به زن مبتلا به بیماری دو به یک گزارش شده است. مردانی که به این اختلال مبتلا هستند، ممکن است هیچ وقت ازدواج نکنند، چون نمی‌توانند با کسی صمیمی شوند؛ اما زن‌های مبتلا به این اختلال ممکن است در ضمیر نا‌خودآگاه خود تمایل به ازدواج با مردان پرخاشگر داشته باشند. افراد مبتلا به این اختلال، بیشتر علاقه‌مند به انجام مشاغلی اند که به صورت انفرادی که نیازمند کم‌ترین میزان تماس با دیگران هستند. بسیاری از این افراد شبکاری را بر کار روز ترجیح می‌دهند، چون دیگر مجبور نخواهند بود با افراد دیگر برخورد داشته باشند.

علل اختلال اسکیزوئید

یکی از دلایل مهم این اختلال ممکن است از دست دادن رابط عاطفی با مادر در کودکی باشد. این فرد ممکن است اختلافات زیادی در زندگی مشترک با همسر خود داشته باشد، اما برای رفع آن تلاشی نکند. در واقع این روند خود تبدیل به تلاشی برای از بین بردن روابط نزدیک می‌شود. علت اختلالات شخصیتی مشخص نیست، اما خانواده‌های مبتلایان به بیماری در طیف اسکیزوفرنی به دلیل حساسیت ژنتیکی بیشتر در معرض این اختلال هستند. اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً از کودکی شروع می‌شود، اما حتما تا آخر عمر ادامه‌دار نیست، اما اگر ادامه‌دار باشد تبدیل به اسکیزوفرنی شود.

تفاوت اختلال اسکیزوئید با افسردگی چیست؟

برخی افراد مبتلا به این اختلال ابتدا فکر می‌کنند که افسرده هستند و زمانی که به دکتر مراجعه می‌کنند مشکل خود را افسردگی ذکر می‌کنند. فرد افسرده از روابط نزدیک وابستگی شدید می‌ترسد، و هنگامی که وابسته شود حس خشم و ترس از ترد شدن دارد و کاملا روابط خود را از بین نمی‌برد. او اگر از چیزی ناراضی باشد ناراحت و عصبی می‌شود. فرد افسرده خشمگین و پر‌خاشگر است، اما پس از عصبانیت و پر‌خاشگری احساس گناه می‌کند؛ اما خشم شخص مبتلا به اختلال اسکیزوئید مخرب است.

افراد مبتلا به اختلال اسکیزوئید تمایلی به تعامل با دیگران ندارند یا تعامل با دیگران را بسیار دشوار می‌دانند. اغلب از تعامل اجتماعی می‌ترسند و دیگران را مضر می‌دانند. چنین افرادی از تماس چشمی اجتناب می‌کنند و شروع کننده‌ی یک بحث نیستند. ظاهر، رفتار و گفتار آن‌ها عجیب است و می‌تواند شامل اعتقادات عجیب و غریب یا تفکر جادویی باشد. این بیماران در اموری که مثل ریاضیات و نجوم نیازمند روابط انسانی نیستند، استعداد فوق‌العاده‌ای دارند. از افراد مشهور مبتلا به این نوع اختلال می‌توان البرت انیشتن، وینسنت ونگوگ و نیوتون را نام برد.

درمان اختلال اسکیزوئید

تحقیقات کمی در مورد شیوه درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید انجام شده چرا که افراد مبتلا به این بیماری، معمولاً رغبتی به روابط نزدیک ندارند و پزشک معالج باید سعی کند این مرز‌ها را از بین نبرد و همچنین تلاش کند عدم تمایل بیمار به درمان و بهبودی را کنترل کند. دارویی معمولاً برای اختلال شخصیت اسکیزوئید توصیه نمی‌شود. با این حال، بعضی اوقات از دارو‌هایی برای درمان کوتاه مدت اضطراب شدید ناشی از این اختلال استفاده خواهند شد. درمانی که بتواند اعتماد به نفس طولانی مدت برای فرد به ارمغان بیاورد مفید است، زیرا به بیمار کمک می‌کند تا بتواند روابط نزدیک و واقعی برقرار کند. روان درمانی طولانی مدت را نباید دنبال کرد، زیرا بهبود این اختلال دشوار خواهد بود. درعوض، درمان باید روی درمان ساده تمرکز کند تا نگرانی‌ها یا عوامل استرس‌زا در زندگی فرد را کاهش دهد. بعضی از پزشکان در درمان بعضی از این بیماران مقدار کمی از دارو‌های ضد روان پریشی، ضد افسردگی و محرک روانی پیشنهاد می‌کنند.

سخن پایانی

مشاهده علائمی همچون بی اعتنایی به افراد، تعصب در برخورد با ارزش‌ها، عدم اعتماد به نفس، وسواس داشتن بیش از حد، حسادت و ... همگی می‌توانند نشانه‌ی این نوع اختلال شخصیت باشند. گاهی نیز این بیماری معادل روان‌پریشی دانسته می‌شود؛ به همین منظور پیشنهاد می‌کنیم برای آشنایی با این اختلال، مطلب بررسی علل و عوامل تا تشخیص و درمان روان‌پریشی را نیز از نظر بگذرانید. آیا شما تا به حال با چنین افرادی مواجه شدید؟ و اگر پاسخ شما مثبت است، تجربیاتتان را با ما به اشتراک بگذارید.

منبع: ستاره 

انتهای پیام/