به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، به پشت صحنه برنامهای رفتیم که حالا دیگر پنج ساله شده و در دل مردم جا باز کرده است و حال و هوای خاص خود را دارد.
هفته گذشته در هوای بهاری تهران، برای تهیه گزارش راهی لوکیشن «دعوت» ویژهبرنامه افطار شبکه یک سیما شدیم. یک ساعتی زودتر از شروع برنامه به استودیو و محل اجرا رسیدیم.
از در مجموعه که وارد شدیم، عوامل برنامه در پشتصحنه حضور داشتند. دستاندرکاران «دعوت» سالنی بزرگ را برای این برنامه در نظر گرفتهاند و وقتی وارد سالن شدیم در انتهای آن، دکور اصلی نمایان شد.
طراحی دکور برنامه توسط پیمان قانع انجام شده که متفاوت از سالهای گذشته است و فضای متفاوت رمضان را به خوبی نمایان می کند.
زمان به سرعت میگذشت و باید برای گفتوگو به سراغ نفرات اصلی «دعوت» می رفتیم. همه عوامل مشغول بررسی و مرور برنامههایشان بودند. در بخشی از پشت صحنه مهمانان حضور داشتند و هر چه به شروع برنامه نزدیکتر میشدیم، کارها سرعت بیشتری به خود میگرفت.
وقتی صدای دعای فرج حین شروع برنامه در استودیو پخش شد، سکوت همه سالن را فرا گرفت؛ سپس آیتمهای روز قبل برنامه پخش شد.
حجت الاسلام محمد برمایی که برای اجرا آماده میشد، مقابل دوربین اصلی ایستاد و پلاتوی اول را اجرا کرد. بلافاصله تیتراژ آغازین برنامه با صدای رضا صادقی در سالن پخش شد. پخش برنامه آغاز شد و همه عوامل در سکوت به دقت مشغول کار خود بودند.
به لحظات پایانی برنامه که نزدیک میشدیم پشت صحنه شلوغتر میشد؛ کم کم صدای تیتراژ پایانی زیر صدای برنامه شد. با پایان برنامه عوامل و مهمانان عکس یادگاری گرفتند.
بعد از خاتمه برنامه، سراغ حجت الاسلام برمایی مجری _کارشناس برنامه رفتیم و سوالاتمان را از او پرسیدیم.
آقای برمایی درباره برنامه «دعوت» و تفاوت آن با سایر برنامه ها برایمان بگویید.
«دعوت» یک برنامه گفتوگو محور در حوزه خانواده است. ما در این برنامه درباره خانواده صحبت میکنیم؛ خانواده ایرانی که بیش از اینها برای زندگی لیاقت دارد. با همه نظراتی که درباره خانواده گفته میشود، ما به دنبال یک خانواده محترم استاندارد خوب هستیم که میتواند مشکلاتی هم داشته باشد. تیم سوژه یاب حرفهای به مدیریت محمد پیوندی کار سوژه پردازی را انجام میدهند. ما موضوعاتی مثل مسئولیت اجتماعی را مشخص میکنیم و با تیم سوژه یاب حرف میزنیم که مسئولیت اجتماعی در بستر خانواده چه اهمیتی دارد و آنها با دقت بالا سوژههای خود را به ما معرفی میکنند.
در برنامه «دعوت» با مهمانانی که دعوت میکنید، میخواهید به خانوادهها چه چیزی را گوشزد کنید؟
قصدمان واقعاً این نیست. اتفاقاً ما میخواهیم بگوییم چقدر مردم ما کاربلد هستند. شما در یکی از برنامهها زوجی را دیدید که هفتاد سال زندگی مشترک داشتند و هر روز عاشق تر از قبل بودند؛ ازدواج درست هم یعنی اینکه هر روز عاشق همان آدم شویم. ما در دعوت چیزی را یاد نمیدهیم، بلکه نسخه را مردم خودشان برای خودشان میپیچند. ما شاید در حوزه خانواده در دفتر کارمان نسخه به مراجعه کنندگان بدهیم، اما در قاب تلویزیون میخواهیم یک زندگی خوب را نمایش بدهیم.
اگر جای شما با مهمان برنامه تغییر کند، چقدر درباره خودتان و زندگی تان صحبت می کنید؟
خیلی کم، اما واقعا دوست دارم بگویم که ۱۵ سال است زندگی مشترک من و همسرم آغاز شده؛ ما سه دختر داریم و به خاطر مراجعه به دفتر، درس، کتاب، دانشگاه، حوزه خیلی حرف برای گفتن دارم. به نظرم آنهایی که این قدر انگیزه دارند برای حضور جلوی دوربین و بیان زندگی خود، فقط کمی اخلاص میخواهد و یک جسارت خوب.البته ما همواره در برنامه اصرار داریم که محترم باشیم و به حریم خصوصی آدمها ورود نکنیم.
این صمیمیت شما با مهمانان در اجرا از کجا میآید؟
تیم خوب بسیار تأثیر دارد؛ هماهنگی که بر سر محتوا بین من و تیم سوژه یاب طی ساعتها صحبت شکل میگیرد، نتیجه و ماحصلش خود را جلوی دوربین نشان می دهد. وقتی قصهها مردم را مرور کنید، کنار هم بگذارید و به آنها احترام بگذارید، با شما صمیمی میشوند و اتفاقاً از نگفتههای زندگیشان میگویند.
حاشیه های فضای مجازی دامن شما را هم گرفت. درباره آن حاشیه هم برایمان بگویید.
من هم شنیدم و دیدم و خب یک کوچولو دلخور شدم. البته اهل واکنش نیستم؛ چون برای فضای مجازی اصالت زندگی را قائل نیستم. به هر حال برخی حاشیه درست میکنند و مردم ما هم موبایل به دست و توییت زن هستند. کاری به کوررنگی ندارم، اما چیزی که برای من جذاب بود این بود که در صفحههای مجازی همه از من حلالیت خواستند؛ چون دلخور بودم از بچه مذهبیها که چرا بدون تحقیق قضاوتم کردند. (درباره حاشیه اخیر برنامه دعوت اینجا بخوانید)
برخی می گویند برنامه شما شبیه «ماه عسل» احسان علیخانی است. در این باره نظری دارید؟
«ماه عسل» برند فاخر برای تلویزیون است که جایش خالی است. اگر برنامه ما شبیه «ماه عسل» است که چقدر خوب! چراکه ماه عسل یک برند خوب و یک نمونه موفق برنامه سازی در تلویزیون بوده است؛ این برنامه حدود ۱۲ سال با ناخودآگاه مردم در ارتباط بود و مردم با آن زندگی کردند. احسان علیخانی زندگی مردم را جلوی چشم مردم گذاشت و یک چیز که من خیلی خوشم آمد این است که تمام اعتبار اجتماعی ماه عسل صرف منابع عمومی شد. جمع آوری پول برای آزادی زندانی کم چیزی نیست؛ اگر ما کمی شبیه ماه عسل هستیم، من به آن افتخار میکنم.
تفاوت شما با ماه عسل چیست؟
سوژههای ما مبتنی بر خانواده است؛ برای مثال امشب دو پزشک به برنامه آمده بودند که کرونا موضوع اصلی زندگی آنهاست اما محور گفت و گوی ما خانواده است. اما احسان علیخانی در برنامه «ماه عسل» به آسیب اجتماعی به عنوان سوژه نگاه میکرد. رسالت من به عنوان یک طلبه نگاه به خانواده است؛ سال هاست در این حوزه کار میکنم و تحکیم خانواده مسئولیت من است.
به نظر می رسد یکی از اصلیترین دلایل همراهی مردم با برنامه شما، هدایت و اجرای آن از سوی یک روحانی است.
من قطعاً مجری نیستم؛ وقتی امثال احسان علیخانی و فرزاد حسنی را جلوی چشم خود می بینم، نمیتوانم بگویم اجرا میکنم. من در قاب این برنامه میزبانی میکنم و هدایت گفت و گوها را بر عهده دارم. من سال ها با نیما کرمی در برنامه گفت و گو محور صحبت کردم. در برنامه دعوت هم یک فرم و قالب برنامه سازی شکل گرفته که من جدا از حوزه کارشناسی و تخصصی خودم، مسئولیت دیگری هم دارم که همانا میزبانی خوب از مهمانان است.
به نظرتان مردم باز هم از مهمانان دعوت غافلگیر میشوند؟
بله؛ از سوژههای خوب، غافلگیر میشوند؛ از خانوادههایی که هنوز اولویت مردم هستند. برنامه «دعوت» کار بزرگی میکند و البته ریسک هم دارد. مدیران درجه یک شبکه آقای زین العابدین و شریعت پناهی نازنین، محتوا و قالب درستی را برای برنامه تعریف کردند. دعوت یک کار تیمی و شبکه ای است.
در ادامه با مجتبی کشاورز تهیه کننده برنامه دعوت گفت و گو کردیم.
کشاورز درباره دلیل موفقیت برنامه دعوت گفت: موفقیت دعوت محصول بلوغی است که بعد از پنج سال برنامه سازی رخ داد. دعوت هر سال با یک رویکرد و هدف خاص برای مخاطب پخش میشود. امسال هدف ما حفظ و تقویت بنیان خانواده است و همه سوژههایی که به برنامه دعوت می شوند با همین رویکرد انتخاب شدند.
وی ادامه داد: ما دنبال هیجان در برنامه نبودیم؛ بلکه دنبال حرف درست بودیم. حرف درست، موضوع درست، محتوای درست. اگر همه اینها مدیریت شود، قطعاً مخاطب حرف درست را دنبال میکند.
کشاورز درباره غافلگیریهای برنامه برای مخاطب توضیح داد: قصد ما غافلگیری نیست. طبیعی است مخاطبان با سوژههایی همراه شوند که قصه آنها جذاب باشد و ما به نوعی خودش را در دعوت ببیند.
وی درباره شباهت برنامه دعوت به برنامههای دیگر اظهار کرد: ما نگاه نکردیم که شبیه که بشویم یا نشویم. بلکه بر اساس محتوایی که ارائه دادیم، اتاق فکرمان به یک خروجی منطقی رسید و آن خروجی را در دعوت پیاده کردیم.
این تهیه کننده درباره مجری برنامه گفت: اول اینکه ما مجری نداریم و آقای برمایی یک کارشناس مسائل خانواده است که برنامه را هدایت محتوایی میکند. شما هیچ وقت فرم اصیل یک مجری را در آقای برمایی نمیبینید، او یک کارشناس خانواده است که ورود درست و هدایت درست محتوا را با توجه به حرفه خود انجام میدهد.
کشاورز عنوان کرد: از طرف دیگر قالب جدید از یک روحانی را هم نمیبینیم؛ بلکه همان روحانی مرسوم است ولی چهرهای را از یک روحانی میبینیم که با تخصص خود در برنامه تخصصی حرف میزند. من اعتقاد دارم اگر حرفی در جای درست زده شود، مورد استقبال قرار میگیرد.
وی درباره حواشی اخیر برنامه هم خاطرنشان کرد: به هر حال حاشیه برای هر برنامهای به وجود میآید؛ ما از انتقاد مخرب هم استقبال میکنیم، اما حاشیه اخیر یک بی اخلاقی بود. ما همه تمرکزمان روی برنامه است و به حاشیه ها خیلی توجه نمیکنیم. خودِ من تنها یک جواب دو جمله ای به منتشرکنندگان آن عکس دادم که البته هدفم جواب دادن هم نبود؛ بلکه به دنبال شفافیت بودم. «دعوت» قرار است مردم را به یک خانواده و زندگی و راه درست برای تحکیم بنیان خانواده دعوت کند. برای همین است که ساخته میشود و شعار برنامه هم این است که «همه دعوتیم».
پس از پایان گفت و گو با مجری- کارشناس و تهیه کننده برنامه دعوت، لوکیشن این برنامه را ترک کردیم. دفتر برنامه «دعوت» همچنان باز است و با حضور مهمانان مختلف، راه و رسم درست یک زندگی ایرانی را تصویر میکند.
گزارش از الهام قبادی
انتهای پیام/