به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ماه گذشته سون هونگ مین، ستاره تاتنهام، برای آغاز سه هفته خدمت سربازی در کشور خود کره جنوبی، به کمپ دریایی کشورش رفت. او به طور موقت لباس فوتبال خود را با یک لباس رزمی تعویض کرده و در زمان حضور در آن‌جا در معرض گاز اشک آور قرار خواهد گرفت. به تمرین رژه مشغول خواهد بود و از موانع آتشی عبور خواهد کرد.

همه مردان توانا در کره جنوبی باید دو سال در خدمت ارتش باشند، اما سون پس از کمک به کشورش توانست در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ مدال طلا را کسب کند و اکنون فقط در دوره آموزشی در خدمت سربازی خواهد بود.

در حالی که فوتبال به دلیل بحران ویروس کرونا متوقف شده است، سون دوران سربازی خود را سپری خواهد کرد. با این حال ستاره اسپرز اولین فوتبالیستی نیست که در اوج کار خود به کشورش خدمت می‌کند. ستارگان دیگری نیز بودند که زمین فوتبال را با پادگان‌های ارتش عوض کرده‌اند و یا مقداری به ارتش کشورشان کمک کرده‌اند ...

تیمو تینیو

سون حتی اولین بازیکن اسپرز نیست که یک دوره خدمت نظامی را پشت سر می‌گذارد. هافبک پیشین تاتنهام نیز مجبور شد در خدمت کشورش باشد، اما در همان مراحل ابتدایی کار خود را انجام داد.

در فنلاند، کلیه مردان بالغ مناسب برای یک دوره خدمت سربازی یا خدمات نظامی استخدام می‌شوند. او فقط ۱۶ ساله بود که از او دعوت شد تا به خدمت برود. او قبل از آن مورد توجه منچستریونایتد قرار داشت، ولی این اتفاق باعث شد تا او نتواند به یونایتد برود.

او در توضیح این اتفاق گفت: من چند مسابقه بازی کردم، چند گل به ثمر رساندم، زیرا من در آن زمان مهاجم بودم و آن‌ها می‌خواستند که من قرارداد امضا کنم، اما من گفتم:" من باید خدمت ارتش خود را انجام دهم. او وقتی کار خود را تمام کرد، به باشگاه فرانسوی اوسر رفت. وی در ادامه با ساندرلند، بیرمنگام و تاتنهام و هم‌چنین در آژاکس و نیویورک ردبولز بازی کرد.

اریک کانتونا

اسطوره منچستر یونایتد فعالیت فوتبال خود را به سرعت هنگامی که یک سال پس از اولین حضور حرفه‌ای خود شروع کرده بود، به ارتش فرانسه فراخوانده شد.

او اولین کار خود را برای اوسر در سال ۱۹۸۳ انجام داد، اما ۱۲ ماه بعد مجبور شد به کشور خود خدمت کند. با این حال فراخواندن او، مانع از بازی کانتونا نشد، زیرا او مرتباً برای تیم ارتش بازی می‌کرد.

دو سال پس از پایان خدمت خود در سال ۱۹۹۵، کانتونا اولین بازی بین‌المللی خود را برای فرانسه انجام داد. استعداد وی باعث شد تا او به لیگ برتر انگلیس برود و کانتونا بازی‌های موفق در لیدز و منچستر یونایتد را ثبت کرد. وی در سال ۱۹۹۷ پس از کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر تحت سرمربیگری سر الکس فرگوسن بازنشسته شد.

پاول ندود

برنده توپ طلا در سال ۲۰۰۳ یکی از بهترین بازیکنان نسل خود بود و در طول ۱۳ سال حضور در ایتالیا برای لاتزیو و یوونتوس خیره کننده ظاهر شد. اما در اوایل دوران بازیگری او بود که ندود خدمت نظامی خود را به اتمام رساند.

در سال ۱۹۹۰، او پس از چهار سال به دوکلا پراگ، باشگاهی که توسط ارتش اداره می‌شد قرض داده شد. پس از اتمام این کار، او در اسپارتا پراگ، لاتزیو و یوونتوس دوران درخشان و خوبی داشت.

ستاره‌های ایتالیایی

خدمات ملی در ایتالیا تا سال ۲۰۰۴ اجباری بود. این بدان معنی است که برخی از بزرگ‌ترین بازیکنان برای کمک به کشور در طول حرفه خود به خدمت فراخوانده شده‌اند.

پائولو مالدینی و روبرتو مانچینی در سال ۱۹۸۸ خدمت خود را در کنار هم انجام دادند در حالی که الساندرو دل پیرو و فابیو کاناوارو در سال‌های ۹۶ - ۱۹۹۵ خدمت کردند. آن‌ها همچنین برای تیم ملی ارتش ایتالیا بازی کردند که هر دو سال یکبار در جام جهانی رقابت می‌کرد.

جیانلوکا ویالی در سال ۱۹۸۷ ایتالیا را به پیروزی در جام ارتش‌های جهان رساند، اما دل پیرو و کاناوارو نتوانستند موفقیت خود را در زمین خانگی در رم در سال ۱۹۹۵ به دست آورند و در مرحله یک چهارم نهایی ۲-۱ از قبرس باختند.

نکته جالب این که ایتالیا این مسابقه را با هفت مرد به پایان رساند که چهار بازیکن از جمله دل پیرو و کاناوارو کارت قرمز دریافت کردند.

بروس گروبلار

دروازه بان پیشین لیورپول دوران سربازی پرماجرایی داشت. او تازه نوجوان بود که در سال ۱۹۷۵ به اردوگاه زیمبابوه فراخوانده شد تا در جنگ بجنگد. در مصاحبه‌ای با گاردین در سال ۲۰۱۸، هنگامی که از او خواسته شد اولین بار را که یک مرد را کشته است، شرح دهد گفت: "اولین بار هنگام غروب خورشید، سایه‌هایی را در بوته دیدم. تا زمانی که سفیدی چشم‌های آن‌ها را نبینید، نمی‌توانید چیز‌های زیادی را تشخیص دهید. تیراندازی شدید وجود داشت. پس از اتمام آتش سوزی اجساد را در همه جا مشاهده می‌کنید. اولین باری که همه چیز در معده شما از دهان شما بیرون می‌آید.

باب پیزلی گروبلار را بعد از درخشش در وایتکپس به خدمت گرفت. او پیش از بازنشسته شدن در سال ۱۹۹۴، شش قهرمانی چشمگیر لیگ، سه جام حذفی و یک جام اروپا به دست آورد.

لئو یاشین

قبل از این که یاشین بزرگ‌ترین دروازه بان جهان شود، او در مسکو تولید کننده اسلحه بود. در سال ۱۹۴۱، یاشین هنگام حمله نازی‌ها به روسیه به جنگ در شوروی پیوست. وی در سن ۱۲ سالگی در یک کارخانه مشغول کار بود و برای سربازان اسلحه و قطعات وسایل نقلیه ساخت. مردی که در موقعیت درواز بانی متحول شد، بیش از ۳۲۰ بازی برای دینامو مسکو و ۷۸ بازی برای تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی از جمله بازی در چهار جام جهانی انجام داد.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/