به گزارش خبرنگار  حوزه آموزش و پرورش  گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، پس از شیوع ویروس کرونا و بر اساس تصمیم ستاد ملی مبارزه با کرونا تعطیلی مدارس اعلام شد. بنا به تأکید وزیر آموزش و پرورش مبنی بر تداوم جریان آموزش، سامانه ای در مرکز فناوری اطلاعات تحت عنوان شبکه اجتماعی شاد طراحی و تهیه شد تا فعالیت آموزشی دانش آموزان با هدایت معلم ادامه پیدا کند. این سامانه طی مراسمی در آخرین روز‌های اسفند سال ۱۳۹۸ با حضور وزیر آموزش و پرورش افتتاح شد.

البته این پیام رسان از سی ام فروردین ماه رسماً شروع به کار کرد اما از مدت‌ها قبل معلمان و آموزگاران در حرکتی خودجوش آموزش دروس از طریق پیام رسان‌های متعدد را شروع کرده بودند.

اپلیکیشن شاد چه الزاماتی برای تحقق مطلوب دارد؟

در حقیقت بدون آنکه سامانه شاد را به دانش آموزان و اولیا یا حتی معلمان آموزش دهند، آنها را ملزم به استفاده از این سامانه کردند، بدون آن که محتوای آموزشی، معین شده باشد. از دیگر مشکلات این سامانه تاکید بر حضور مستمر دانش آموزان از سوی آموزش و پرورش به صورت آنلاین بود.

متاسفانه اولین نکته‌ای که باعث استرس دانش‌آموزان و خانواده‌ها شد، تاکید آموزش و پرورش مبنی بر حضور و غیاب دانش آموزان بود خصوصا خانواده‌هایی که چند دانش آموز داشتند، دانش آموز ناگزیر به حضور آنلاین در کلاس‌ها بود که این مسئله باعث دلهره و استرس آنها  شده است.

لزوم داشتن تلفن هوشمند از سوی همه دانش‌آموزان

ایراد دیگر داشتن گوشی هوشمند به تعداد فرزند دانش آموز است؛ با آخرین آماری که رسما اعلام شده است حدود ۸۰ درصد مردم گوشی هوشمند دارند و ۲۰ درصد دیگر فاقد گوشی هوشمند هستند. اگر سامانه شاد درست کار کند و محتوا درست باشد، اینترنت قطعی نداشته باشد ۲۰ درصد دانش‌آموزان به علت نداشتن گوشی از این امکان محروم هستند. در بسیاری از مناطق محروم کشور، حاشیه شهر‌های بزرگ، مناطق روستایی دور افتاده و عشایر به تلفن هوشمند دسترسی ندارند. این مشکلات نشان می‌دهد که آموزش و پرورش راهبرد و جهت‌گیری درستی بر دانش و آموزش الکترونیک و آموزش مجازی ندارد.

چشم انداز آینده آموزش مجازی

در شرایط فعلی تصمیم‌گیران و مسئولان وزارت آموزش و پرورش چاره‌ای جز آموزش تلویزیونی و آموزش در بستر فضای مجازی ندارند اما شبکه شاد هم با مشکلات مختلفی به لحاظ فنی و زیر ساخت مواجه است. تا وقتی مخاطبان آموزش و پرورش، معلم و دانش آموز توجیه نشوند، قطعاً با مشکل مضاعف مواجه خواهند شد. دسترسی نداشتن جمعی از دانش آموزان کشور به این سامانه به ویژه طبقه‌ای که به لحاظ اقتصادی آسیب‌پذیرتر هستند، اهداف شبکه شاد را تحت الشعاع قرار خواهند داد.

به نظر می‌رسد اگر شیوه‌های آموزش تصویری و بهره گیری از شبکه‌های اجتماعی برای آموزش دانش‌آموزان در دستور کار دستگاه تعلیم و تربیت قرار می‌گرفت؛ آموزش و پرورش سریعتر به نتیجه مطلوب می‌رسید اما نکته مهم در این زمینه، عدالت آموزشی است که در آن سامانه شاد باید مورد توجه قرار گرفت. باید به دانش‌آموزان مناطق محروم که دسترسی کمتری به گوشی‌های هوشمند دارند نیز توجه ویژه‌ای شود.

به طور کلی سامانه شاد در کنار تمام قوت‌ها و ضعف‌هایی دارد که نمی‌تواند نیاز همه دانش‌آموزان و معلمان را پوشش دهد اما موضوع اساسی این هست که وزارت آموزش و پرورش باید تدابیر کارشناسی لازم برای رفع اشکالات این سازمان را حل کند، به خصوص اینکه آموزش از راه دور  سختی‌های خاص خود را دارد و باید کمترین اضطراب و نگرانی در یادگیری ایجاد شود.

انتهای پیام/