امین انتشاری مدیر جلوه‌های ویژه فیلم‌های سینمایی، در خصوص ویژگی جلوه‌ بصری  فیلم «روی خط صفر» در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت:  رویکرد بین المللی این فیلم برای من به شدت جذاب است؛ روی خط صفر داستان خاص و تجربه نشده‌ای دارد و سینمای آن دادائیستی است. خیلی وقت بود که دوست داشتم در این فضا کار کنم. از سویی جسارت ویژه مهرداد غفارزاده برای استفاده از تکنیک‌های مدرن جلوه‌های بصری به من کمک کرد و دست من را باز گذاشت تا خلاقانه با پلان‌ها برخورد کنم و ایده‌های نویی را به کار ببرم.

او افزود: اتفاق حائز اهمیت دیگر در این فیلم همکاری کارگردان ایرانی و ژاپنی و تبادل فرهنگی است. از بین فیلم‌هایی که در چند وقت اخیر در ایران کار کردم، به «روی خط صفر» علاقه خاصی دارم؛ چون شاهد پذیرفتن ریسک برای پیاده کردن نمونه‌ای خاص از جلوه‌های بصری در آن بودم. البته نمی‌گویم این فیلم مخاطب خاص دارد؛ بلکه هر کسی می‌تواند از آن لذت ببرد.

این هنرمند با اشاره به جای خالی چنین فیلم‌هایی در سینمای ایران بیان کرد: مسئله اینجاست کارگردان‌های دغدغه‌مند و با جسارت باید بیایند و روی تولید این نمونه از فیلم‌ها که ژانر خاصی دارند، ریسک کنند و وقت بگذارند. کاملاً مشخص است کارگردان‌های ایرانی و ژاپنی «روی خط صفر» دقیقاً از یک پراکندگی به یک تعامل، تصویر، روایت و فیلمی خاص رسیدند. متأسفانه بیشتر کارگردان‌های ایرانی از ریسک پذیری و خطر کردن در ساخت انواع فیلم‌ها دور افتاده و انگار از تجربه گرایی فاصله گرفته اند.

انتشاری درباره ویژگی‌ و نقاط ضعف و قوت سینمای ایران و خارج از ایران در حوزه جلوه‌های ویژه، عنوان کرد: هم اکنون با پروژه‌های خارج از ایران از طریق راه‌های ارتباطی مجازی کار می‌کنم، اما آنچه که باعث لذت بردن از کار و بهبود کیفیت کاری می‌شود نظم بالای آن هاست. علاوه بر این آنها برای کوچکترین جزئیات اهمیت قائل هستند؛ کارگردان قبل از شروع طراحی جلوه های ویژه و در پیش تولید، بار‌ها تصویر‌های ویژوال اثرش را در فیلمنامه‌های مصور و به شدت با کیفیت دیده است که این به هماهنگی بالای من به عنوان طراح جلوه ویژه و کارگردان ختم می‌شود.

او افزود: از طرفی در سینمای ایران شاهد ورود بیش از پیش کارگردان‌هایی هستیم که اجازه ایده پردازی بیشتری را به ما می‌دهند و دستمان را باز می گذارند. از همه مهمتر به تأثیرگذاری جلوه‌های ویژه باور دارند.

این هنرمند بیان کرد: اما سختی کار در سینمای ایران، کارکردن در دقیقه نود است که به کیفیت کار هم لطمه می‌زند. مشکل اساسی دیگر ما این است که به علت نوسانات ارز نمی‌توانیم محاسبه دقیق ریالی به مدیران تولید بدهیم و این ما را دچار مشکل می‌کند. یک معضل کار کردن در سایر کشورها هم در بخش پرداخت دستمزدهاست؛ چون به علت مشکلات جابه‌جایی پول و تبدیل ارز، درصد قابل توجهی از پول‌هایی که برای ما واریز می‌کنند به صرافان می‌رسد.

انتشاری در خصوص ورودش به دنیای کارگردانی هم بیان کرد: دغدغه اصلی من کارگردانی است و به زودی وارد این پروسه می‌شوم؛ اما تمایل دارم جلوه‌های بصری نمود بالایی در سینمای ایران داشته باشد تا فضای رقابتی و تعاملی بین فعالان این حوزه به وجود بیاید و بخش بیشتری از تهیه کننده و کارگردان‌ها جذب استفاده از آن شوند.

او اضافه کرد: این نوید را به دوستان نویسنده هم می‌دهم که در آینده و به واسطه جلوه‌های ویژه دستشان در خیال پردازی بیشتر باز می‌شود؛ چون به طور قطع هر سال شاهد تصاویر با کیفیت‌تر و به روزتری خواهیم بود و صنعت رو به رشدی در ایران به وجود می‌آید.

انتشاری بیان کرد: کار کردن در سینمای ایران و وقت گذاشتن روی پروژه‌های داخلی از علایق من است؛ چون می‌دانم توانایی‌ و پتانسیل‌ بسیار خوبی داریم و قطعاً سینمای ما در دنیا بیشتر جا باز می‌کند.

امین‌ انتشاری پیش از این کار جلوه‌های ویژه بصری «بی صدا حلزون» را انجام داد که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد.

انتهای پیام/