به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  MMA واژه نامانوس و غریبی است که در چند سال اخیر به شکل خزنده‌ای در ورزش ایران جای خود را باز کرده. MMA مخفف عبارت «Mixed Martial Arts» و به زبان ساده ترکیب هنر‌های رزمی است. به طور کلی به مجموعه‌ای از رقابت‌های رزمی حرفه‌ای اطلاق می‌شود که در آن‌ها از فنون مختلف رزمی، از انواع مشت و لگد گرفته تا تکنیک‌های قفل، اهرم کردن ها، پرتاب‌ها و تکنیک‌های خاک استفاده می‌شود.

هر آنچه در تمامی رشته‌های تخصصی رزمی از بوکس و ووشو گرفته تا کاراته، تکواندو و جودو و حتی رشته‌های مهجورتری نظیر کونگ فو و کیک بوکسینگ جریان دارد، مجموع آن را می‌توان در MMA دید؛ آنچه نشان از بی هویت بودن این رشته نوپا دارد. رشته‌ای که ریشه‌ای نداشته و تمامی فنون خشن و بعضا ممنوع سایر رشته‌های رزمی در آن مجاز است و همین نشان می‌دهد که با یک رشته بی هویت و بی اعتبار روبرو هستیم.

تشکل‌های زیرزمینی که در سپهر ورزش جایگاهی ندارند و با بنگاه‌های مافیایی در ارتباط دارند، روی رشته‌های بی قانونی همچون MMA سرمایه گذاری می‌کنند و با تبلیغات وسیع و البته رد و بدل کردن مبالغ کلان و نجومی، این بستر را فراهم می‌کنند تا ورزشکاران رشته‌های دیگر را جذب کنند. در حقیقت MMA خود ورزشکار مجزا و تخصصی ندارد و تمامی نفرات حاضر در آن، ورزشکاران حرفه‌ای سایر رشته‌ها هستند.

این رشته البته تاریخ کوتاه و فقیری در ورزش دارد و از قدمت چندانی برخوردار نیست. از دهه ۹۰ بود که این رشته باب شد و آرام آرام با نفوذ دلار‌های مشکوک و بریز و بپاش‌های نامشخص، اما هدفدار، توانست جای خود را پیدا کند. MMA نوین از سال ۱۹۹۳ با برگزاری مسابقات UFC در ایالات متحده و به دنبال آن رقابت‌های PRIDE در سال ۱۹۹۷ در ژاپن کلید خورد. این رقابت‌ها از آن زمان تا به حال روی این رشته سرمایه گذاری فراوانی شده تا بتواند به عنوان یک ورزش به جامعه معرفی کرده و گسترش دهد. جالب اینکه قوانین این رقابت‌ها با حداقل محدودیت‌ها تهیه شده؛ در حقیقت تقریبا هیچ قانون خاصی وجود ندارد و همین سبب رواج خشونت بی حد و حصر شده.

خاستگاه فعلی این رشته تایلند است که بدل به قطب MMA در جهان شده. سرزمینی که تجارت‌های غیرقانونی در آن حرف نخست را می‌زند و با برگزاری مبارزات MMA می‌کوشد تا از این خوان کثیف و گسترده سود سرشاری به جیب بزند.

فرار استعداد‌ها

مهمترین آسیب این رشته بی تردید فرار استعداد‌ها و نخبه‌های ورزش کشور است. MMA با توجه به بی هویتی خود، ورزشکار تخصصی ندارد و برای برگزاری مسابقات از ستاره‌های رشته‌های دیگر استفاده می‌کند. ستاره‌هایی که با وسوسه دلار‌های گزاف پا به رینگ می‌گذارند تا یک مبارزه خشن و نابرابر را تجربه کنند. تشکیلات MMA از جذب ستاره‌های سایر رشته‌ها اهداف تبلیغاتی سنگینی را دنبال می‌کند و حضور آن‌ها را دستاورد بزرگی برای خود می‌داند و از همین رو تنور این مسابقات را داغ و داغتر می‌کند.

در ورزش ایران این مسیر معکوس آرام آرام بدل به اپیدمی شده و ستاره‌های دانه درشت رشته‌های مختلف از بوکس گرفته تا تکواندو، کاراته، جودو، ووشو و حتی کشتی را به سمت خود جذب کرده. آنچه مصداق بارز سرمایه سوزی است. ستاره‌هایی که به ثمن بخس جذب می‌شوند و دل از رشته تخصصی خود کنده و پا به رینگ خونین MMA می‌گذارند. ورود ورزشکاران ملی‌پوش ایرانی از رشته‌های مختلف به این رشته می‌تواند زنگ خطری باشد.

بسیاری از ورزشکاران طراز اول و درجه یک رشته‌های رزمی بعد از سال‌ها تلاش و سرمایه‌گذاری مسئولان فدراسیون به سطح اول دنیا می‌رسند و برای خود آوازه و اعتباری کسب می‌کنند، اما این شهرت و تخصص را در جای دیگری هزینه می‌کنند. ستاره‌هایی که برای رسیدن به چند هزار دلار سیاه رشته تخصصی خود را رها کرده و جذب MMA می‌شوند. آنچه مصداق بارز حراج و نابودی ستاره‌ها در ورزش ایران است.

انگیزه‌های مالی برای ورزشکارانی که به سوی MMA سوق پیدا می‌کنند، حرف اول را می‌زند، اما پشت این وسوسه پوشالی، فراموشی و تباهی قرار دارد. ستاره‌هایی که تا زمانی برای تشکیلات MMA تاریخ مصرف دارند که در بورس باشند، در مبارزات نابرابر پیروز شوند و البته در رشته مادر و تخصصی کسی آن‌ها را فراموش نکرده باشد. مسیری صعب العبور که طی طریق در آن اگر نگوییم غیرممکن، اما بسیار دشوار است و ثابت می‌کند که کسب درآمد و پول در این مسیر خیلی هم ساده نیست.

در حقیقت، کوچ ستاره‌های رزمی به MMA یک بازی دو سر باخت است که هم ورزش ایران را تضعیف می‌کند و هم ستاره‌ها را در ادامه راه متضرر خواهد کرد. مسئولان ورزش هرچه سریع‌تر باید فکری به حال از دست رفتن سرمایه ورزش ایران کنند یا راهی برای فعالیت قانونی MMA در نظر بگیرند که ورزشکاران مجبور به کوچ به کشور‌های خارجی نشوند.

از قمار تا دوپینگ

بی تردید مهمترین ویژگی MMA ولنگاری و بی قیدی آن است. تشکیلات این رشته زیر نظر IOC و هیچ نهاد قانونی دیگری فعالیت نمی‌کند. همین رویکرد سبب شده تا مسابقات MMA هیچ قانون و مقرراتی در دل خود ندارد و همین لجام گسیختگی سبب شده تا تنها هدف، بردن باشد و این هدف هر وسیله‌ای را توجیه کند.

دوپینگ در میان ورزشکاران MMA یک امر بدیهی و مرسوم است. در حقیقت فایتر‌ها در این مسابقات بدون دوپینگ پای به رینگ نمی‌گذارند و برای رسیدن به پیروزی و کسب جوایز و پول بیشتر تمامی اصول یک رقابت واقعی را زیر پا گذاشته و به هر راه ناصوابی تن می‌دهند. بیهوده نیست تمامی ورزشکاران دوپینگی رشته‌های دیگر که معمولا با محرومیت‌های سنگین و طولانی روبرو می‌شوند، برای ادامه فعالیت، MMA را انتخاب می‌کنند چرا که می‌دانند در این مسابقات بدون هیچ حد و مرزی می‌توانند دوپینگ کنند.

در پشت پرده این تشکیلات، اما قمار و شرطبندی وجود دارد که به نوعی ماهیت اصلی را تشکیل می‌دهد. بخش عمده تبلیغات و جذب هوادار از مسیر قمار و شرط بندی حاصل می‌شود و گردانندگان این تشکیلات و مسابقات از این خوان گسترده سود‌های کلانی و پول‌های کثیفی را به جیب می‌زنند. در حقیقت، اقبال عمومی مردم و البته مافیا به MMA برتافته از این شرایط خاص است و افراد به طمع کسب درآمد‌های بادآورده و یک شبه اقدام به شرط بندی‌های عجیب و غریبی می‌کنند که حتی نتیجه را در بسیاری از مبارزات تحت تاثیر قرار می‌دهد. ارقام جابجا شده در متن این شرط بندی‌ها به اندازه‌ای حیرت انگیز است که معمولا از دریافتی ستاره‌ها و فایتر‌ها فراتر می‌رود. از همین رو، فایتر‌ها ترجیح می‌دهند نتیجه را بیرون رینگ و روی صفحات شرط بندی و قمار تعیین کنند تا مبارزه. آنچه ثابت می‌کند که MMA بیشتر از اینکه ورزش باشد، یک کازینوی مدرن و جذاب است!

خشونت لجام گسیخته و ضدفرهنگی

در این رشته هر نوع رفتار و خشونتی برای شکست دادن حریف مجاز است. در حقیقت، مواردی که به عنوان خطا و تکنیک‌های ممنوعه در رشته‌های رزمی محسوب می‌شوند، در MMA با خشنوت هر چه تمامتر اجرا شده و همین سبب می‌شود تا فایتر‌ها برای رسیدن به برد، رقیب را تا حد مرگ شکنجه دهند.

خشونتی که بعضا در این مسابقات شاهدیم، به همراه ژست‌های خشنی که بعضی از مبارزین می‌گیرند، به شدت به وجهه مثبت هنر‌های رزمی آسیب زده؛ خصوصا که با رسانه‌ای شدن این رقابت ها، مردم مرتبا این صحنه‌ها را از شبکه‌های تلویزیونی و سایت‌های خبری مشاهده می‌کنند. در رینگ، فایتر‌ها مجاز به انجام هر خشونتی هستند و همین نشان می‌دهد در این مبارزه برد به هر قیمتی هدف است. دقیقا همانند همان مانیفستی که در ایام برده داری میان گلادیاتور‌ها رواج داشت و برده‌ها در مبارزه با گلادیاتور‌ها تا حد مرگ می‌رفتند.

این خشونت لجام گسیخته و عریان دقیقا در نقطه مقابل فرهنگ و ارزش‌های انسانی قرار دارد و با منشور ورزش و رقابت که در آن صلح و جوانمردی حرف نخست را می‌زند، در تضاد است. ورزشی که پدیده‌ای برای لذت بردن، دوستی، همدلی و برشی از ارزش‌های زندگی است، در رینگ MMA بدل به یک نبرد حیوانی می‌شود که تمامی ارزش‌های انسانی را زیر پا ذبح می‌کند. این همان آفت بزرگی است که یک تهدید بالقوه و خطرناک برای ورزش ایران به شمار می‌رود. ورزشی که سمبل پهلوانی و سجایای برگزیده اخلاقی بوده و روزگاری بزرگانی، چون تختی‌ها و پوریای، ولی‌ها را در خود پرورش داده، هرگز قرابتی با مبارزات غیراخلاقی MMA ندارد.

در ورزشی که تختی از گرفتن پای حریف مصدومش در فینال المپیک خودداری می‌کند و پوریای، ولی شکست در گود کشتی را به بهای خریدن آبروی رقیب به جان می‌خرد، هیچ فصل مشترکی با MMA ندارد که برای بردن از هر ابزاری ولو مرگ حریف استقبال می‌کند. MMA در تضاد فرهنگی با ورزش ایران است و این حقیقت تلخیست که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

فعالیت خزنده و غیرقانونی

با توجه به شرایط خاص و البته مختصات غیراخلاقی، MMA در ایران ممنوع است و اجازه برگزاری هیچ مسابقه رسمی در این رشته داده نشده. فعالیت ورزشکاران این رشته غیرقانونی است و مسئولان ورزش به دلیل خشونت زیاد حاضر نیستند این رشته که ترکیبی از ورزش‌های رزمی است را به‌عنوان زیرمجموعه یکی از فدراسیون‌ها بپذیرند. انتشار جسته و گریخته فیلم مبارزه این رشته در رسانه‌ها بازتاب منفی در جامعه داشته و اثبات می‌کند MMA هرگز با روحیه و فرهنگ مردم ایران سازگار نیست.

مردادماه سال ۱۳۹۶ ممنوعیت فعالیت ورزشکاران در MMA از سوی محمدرضا داورزنی معاون وقت ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان اعلام شد، ولی با این حال کماکان اخبار بسیاری مبنی بر برگزاری مسابقات این رشته به صورت زیرزمینی منتشر می‌شود.

برخی سودجویان و فرصت طلبان از هیجان کاذب این رشته و علاقه جوانان سواستفاده کرده و به شکل زیرزمینی و غیرقانونی مسابقات MMA را مخفیانه برگزار می‌کنند. متاسفانه MMA طی سالیان اخیر در سایه غفلت مسئولان، روایج یافته و بسیاری از جوانان علاقه‌مند به ورزش به صورت زیرزمینی آن را دنبال می‌کنند.

نحوه حضور جوانان در این مسابقات کاملا مخفیانه و به شکل خاص و با دعوتنامه‌های محرمانه و تشریفات سری صورت می‌پذیرد. این اعلان‌ها برای برگزاری بسیار محرمانه و مخفی انجام می‌شود. یک یا چند نفر پشت قضیه هستند و به صورت خصوصی دعوتنامه می‌فرستند. بعد اگر کسی جواب مثبت به این دعوتنامه داد، تعهدنامه‌ای را امضا می‌کند.

بیشتر این مسابقات در کشورمان، بدون نظارت در یکسری پارکینگ‌ها و سوله‌های مخفی و بی رفت و آمد متروکه اتفاق می‌افتد که بسیار محرمانه است. هیچ نظارتی بر آن‌ها وجود ندارد و با تعهدی که به صورت مکتوب می‌دهید، پای همه مسئولیت‌هایی که متوجه تان خواهد بود، می‌ایستید. اخبار موثق حکایت از آن دارند که گردش مالی یک نبرد زیرزمینی تا یک میلیارد تومان هم می‌رسد، اما این فقط به جیب کسانی می‌رود که به عنوان شرط بند پشت صحنه نشسته اند.

اتفاقاتی که لزوم برخورد مجدانه و سفت و سخت نهاد‌های نظارتی را می‌طلبد تا بساط خون و قمار از زیرزمین‌ها برای همیشه برچیده شود.

منبع: فارس

انتهای پیام/